Pericle Felici – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	28 października 1960
Konsekrator	Jan XXIII
Współkonsekratorzy	Diego Venini; Benigno Carrara
Konsekrowani biskupi
Bolesław Filipiak	14 maja 1976
Ugo Donato Bianchi	3 lipca 1977
Współkonsekrowani biskupi
Gaetano Alibrandi	8 grudnia 1961
Federico Callori di Vignale	21 lutego 1965
Plinio Pascoli	30 października 1966

Pericle Felici
	Kardynał prezbiter
	Fructificat Domino; Daję owoc Panu
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1911 ; Segni
Data i miejsce śmierci	22 marca 1982 ; Foggia
	Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	1977–1982
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 października 1933
Nominacja biskupia	3 września 1960; biskup tytularny Samosoty
Sakra biskupia	28 października 1960
Kreacja kardynalska	26 czerwca 1967; Paweł VI
Kościół tytularny	Sant’Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Pericle Felici (ur. 1 sierpnia 1911 w Segni, zm. 22 marca 1982 w Foggii) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik watykański, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w seminarium w Segni oraz na uczelniach rzymskich – Seminarium Papieskim oraz Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. 28 października 1933 otrzymał w Rzymie święcenia kapłańskie. W latach 1934–1938 wykładał w Papieskim Uniwersytecie Św. Apolinarego w Rzymie, następnie był rektorem tej uczelni (1938–1948); wykładał także na Uniwersytecie Laterańskim. Otrzymał godności tajnego szambelana papieskiego (25 grudnia 1940) oraz papieskiego prałata domowego (20 września 1947); od września 1947 do 1960 był audytorem Roty Rzymskiej. W latach 1950–1959 ojciec duchowy Seminarium Papieskiego w Rzymie.

7 czerwca 1960 został mianowany sekretarzem generalnym Centralnej Komisji Przygotowawczej ds. Soboru Watykańskiego II; 3 września 1960 został arcybiskupem tytularnym Samosoty, sakry biskupiej udzielił mu 28 października t.r. w Rzymie papież Jan XXIII. W latach 1962–1965 był sekretarzem generalnym Soboru. 21 lutego 1967 mianowany proprezydentem Papieskiej Komisji Rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego, a 26 czerwca 1967 wyniesiony przez papieża Pawła VI do godności kardynalskiej; otrzymał tytuł diakona Sant’Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine.

Od 1967 prezydent Papieskiej Komisji Interpretacji Dekretów Soboru Watykańskiego II, od sierpnia 1977 prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. Uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów, pełniąc przy nich funkcje prezydenta (1967) oraz członka sekretariatu generalnego (1977–1980). Brał również udział w dwóch konklawe w 1978. 26 sierpnia i 16 października wygłosił formułę Habemus papam, a 3 września i 22 października 1978 nakładał paliusze nowym papieżom. W czerwcu 1979 został podniesiony do godności kardynała prezbitera, a w listopadzie 1979 uczestniczył w I sesji plenarnej Kolegium Kardynalskiego w Watykanie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
Pericle Felici [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-11] (ang.).

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)