Piórówka świecąca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piórówka świecąca

Pennatula phosphorea[1]
Linnaeus, 1758
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	parzydełkowce
Gromada	koralowce
Rząd	piórówki
Rodzina	Pennatulidae
Rodzaj	Pennatula
Gatunek	piórówka świecąca[2]
Multimedia w Wikimedia Commons

Piórówka świecąca (Pennatula phosphorea) – jedyny gatunek koralowców z rodzaju piórówek, występujący w Bałtyku, a zarazem jedyny koralowiec kolonijny, zamieszkujący to morze. Wyróżnia się zdolnościami bioluminescencyjnymi oraz dużą wrażliwością na bodźce, pod wpływem których reaguje rozbłyskami światła^[3]. Jest to gatunek kosmopolityczny^[3].

Podgatunki[edytuj | edytuj kod]

• Pennatula phosphorea californica Kukenthal, 1913
• Pennatula phosphorea phosphorea Linnaeus, 1758

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pennatula phosphorea, jako gatunek należący do gromady koralowców, występuje jedynie w postaci polipa. Osobniki tego gatunku tworzą piórokształtne kolonie półosiadłe sięgające do 20 cm długości^[4]. Ciało kolonii jest półprzezroczyste, zwykle żółtawe lub jasnoróżowe, rzadziej ciemnoczerwone^[5]. Pień główny kolonii tworzy polip założyciel, od którego na boki wyrastają polipy potomne, ułożone szeregowo i tworzące liściokształtne struktury^[6]. Zgrubiała, nasadowa część pnia kolonii pogrąża się w miękkim podłożu lub przyczepia się do twardej powierzchni, co umożliwia utrzymanie pozycji zbliżonej do pionowej. Kolonie przyczepione do podłoża mogą się przemieszczać poprzez pełzanie^[7]. Wśród polipów bocznych wyróżniamy tzw. autozoidy, czyli polipy odżywcze oraz syfonozoidy, napompowujące kolonię wodą, dzięki czemu, pod wpływem pęcznienia, staje się sztywniejsza. Szkielet rogowy utworzony jest z luźnych, nie spojonych ze sobą spikul^[6].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występowanie piórówki świecącej głównie rozciąga się od zachodnich po północne wybrzeża, a jej obecność była zarejestrowana formacjach morskich takich jak: fiord, estuarium, zatoki. Jej obecność zaznacza się w Morzu Północnym, szczególnie we Fladen Ground, gdzie wielokrotnie była zarejestrowana znacznie poniżej 100 m. Również w Morzu Bałtyckim przy wybrzeżach Danii, a w mniejszym stopniu w północnym Oceanie Atlantyckim i w Morzu Śródziemnym^[8]. Pojedyncze osobniki zostały odkryte na obszarze Oceanu Południowego. Szeroko rozprzestrzeniona, występuje w strefach płytkich 10–100 m. Kolonie tkwią luźno w mule lub piasku w strefach osłoniętych od fal. Mogą przemieszać się pełzając. Często wyrzucana jest przez fale na brzegi^[6].

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Pennatula są organizmami rozdzielnopłciowymi na poziomie kolonialnym. Rozmnażają się płciowo za pomocą gamet. Oogeneza u żeńskich P. phosphorea charakteryzuje się utrzymaniem dużej liczby małych oocytów przez cały rok. Choć okres tarła występuje co rok, to trwanie oogenezy przekracza 12 miesięcy^[9].

Behawior[edytuj | edytuj kod]

Piórówka świecąca pod wpływem bodźca zewnętrznego kurczy się, a gdy jego działanie ustępuje, ciało ponownie napełnia się wodą, przez co powraca do wcześniejszych rozmiarów^[10]. Gatunek ten posiada zdolność świecenia, która jest wynikiem symbiozy z bakteriami bioluminescencyjnymi^[6]. Stymulacja organizmu powoduje powstanie fali luminescencyjnej, która może rozchodzić się w każdym kierunku wzdłuż kolonii, od miejsca pobudzenia do zakończeń jej ciała. Światło emitowane jest przez autozoidy i syfonozoidy, połączone ze sobą siecią nerwów. Ma ono barwę niebiesko – zieloną i jego natężenie wzrasta wraz z kolejnymi pobudzeniami^[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]