Pieśni Sandomierzanina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pieśni Sandomierzanina – dwa polskie teksty pieśniowe zapisane w XV wieku.

Teksty zostały ogłoszone drukiem przez Wacława Maciejowskiego w 1852 pod tytułem R[ok.] 1497. Sandomierzanina pieśni i dzieje wierszem opowiadane. Znajdowały się na dwóch luźnych kartach, którymi podklejona była stara książka. Karta nie zachowały się do czasów współczesnych.

Maciejowski wydzielił w tekście osiem części, oznaczając je literami alfabetu greckiego, i poprzedził je tytułami, prawdopodobnie nadanymi przez siebie, jednak nie można wykluczyć, że niektóre znajdowały się w rękopisie. Późniejsi wydawcy podali w wątpliwość podział Maciejowskiego, dzieląc cały tekst na dwa utwory. Jednak podział na dwa wiersze również jest hipotetyczny. Pierwszą pieśń można podzielić na dwie kolejne części: opis męki Jezusa na krzyżu oraz opowieść o dwóch graczach w kości, grających w imię Boga i diabła.

Do Pieśni Sandomierzanina zaliczają się:

• Pierwsza pieśń Sandomierzanina – Mękę Bożą spominajmy (pieśń pasyjna)
• Druga pieśń Sandomierzanina – Mamy wszyćcy k temu się dziś brać (opis napadu Tatarów na Sandomierz w 1259)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 625. ISBN 978-83-01-16675-5.