Pierre Brice – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pierre Brice
Ilustracja
Pierre Brice (2006)
Imię i nazwisko

Pierre Louis Baron Le Bris

Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1929
Brest

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 2015
Paryż

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy, piosenkarz, model

Współmałżonek

Hella Krekel
(1981–2015; jego śmierć)

Lata aktywności

1955–2010

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja) Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN
podpis
Strona internetowa

Pierre Brice, właśc. Pierre Louis Baron Le Bris[1] (ur. 6 lutego 1929[2] w Breście[3] we Francji, zm. 6 czerwca 2015[4] w Paryżu[5]) – francuski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser, scenarzysta, producent filmowy, piosenkarz, model[6], autor tekstów oraz działacz charytatywny. Odtwórca kultowej roli Winnetou z popularnej w latach 60. serii niemiecko-włosko-jugosłowiańskich westernów o wodzu Indian Apaczów. We Francji był mało znany, największą popularność osiągnął w Austrii, Niemczech, Hiszpanii, we Włoszech oraz w krajach byłego bloku wschodniego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Breście w starej bretońskiej rodzinie o szlacheckich korzeniach jako drugie dziecko oficera marynarki. W czasie II wojny światowej razem z matką i starszą siostrą Yvonne musiał uciekać przed bombardowaniami do małej miejscowości Lesneven i szukać schronienia u ciotki.

W wieku 15 lat wstąpił do francuskiego ruchu oporu, gdzie był kurierem. Po II wojnie wyjechał do Algierii; walczył też na wojnie w Indochinach. Po powrocie do Francji w 1951 został odznaczony trzema medalami za odwagę, a w uznaniu zasług dla kraju − orderem francuskiej Legii Honorowej.

Brice (2004)

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej pracował jako model[7]. Po zakończeniu kariery wojskowej zainteresowało go aktorstwo. Zawodu uczył go rosyjski aktor Grigorij Chmara(inne języki)[8]. Zadebiutował przed kamerą w 1955 w filmie przygodowym Będzie ciężko (Ça va barder, 1955) u boku Jeana Carmeta. Potem pojawił się jako gracz w komedii Siódme niebo (Le septième ciel, 1958) z Danielle Darrieux i Alberto Sordi, jako Bernard w dramacie Oszuści (Les tricheurs, 1958) z udziałem Jeana-Paula Belmondo, dramacie Zwierciadło o dwóch twarzach (Le miroir à deux faces, 1958) z Michèle Morgan i Bourvilem oraz dramacie Słodkie ekstazy (Douce violence, 1962)[9].

Zagrał też Jana Ketusky'ego (czyli Jana Skrzetuskiego) we włoskiej ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza Ogniem i mieczem (Col ferro e col fuoco, 1962).

W 1962 roku został odkryty na Festiwalu Filmowym w Berlinie przez producenta Horsta Wendlandta. Sławę i uznanie przyniosły mu role w filmach o Winnetou w serii niemiecko-włosko-jugosłowiańskich westernów. Seria produkcji inspirowanych powieściami Karola Maya została rozpoczęta w latach 60. i odniosła olbrzymi sukces. Ostatni odcinek Winnetous Rückkehr nakręcono w 1998 r.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1981 poślubił Hellę Krekel, z którą mieszkał na przedmieściach Paryża od 1978 roku.

Był zdeklarowanym przeciwnikiem faszyzmu i nazizmu. Za najważniejsze wartości uznawał pokój, wolność, tolerancję i godność człowieka.

Za działalność charytatywną w UNICEF odznaczony w 2000 nagrodą Thomasa More’a. Doceniono zorganizowanie konwoju pomocy dla dzieci-ofiar min przeciwpiechotnych w Kambodży.

20 września 2004 wydał w Niemczech autobiografię Winnetou und Ich (Winnetou i ja) w wydawnictwie Gustav Lübbe Verlag.

Zmarł w wieku 86 lat w podparyskim szpitalu wskutek zapalenia płuc[10].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • 1965: Ich steh' allein / Ribanna
  • 1966: Keiner weiß den Tag / Wunderschön
  • 1967: Lonely / Die Nacht beginnt
  • 1976: Faire l’amour / Mehr als alles kann man nicht geben
  • 1991: Wir sind die Welt / Was war, wird immer bleiben
  • 1995: Gefühle (długogrająca)
  • 2005: Die Leichtigkeit des Seins Palomy Würth, duet w piosence Mon coeur, je t'aime tant
  • 2007: Du bist für mich die große Liebe

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Die ewigen Jagdgründe haben einen neuen Stargast. Zeit Online. [dostęp 2015-06-11]. (niem.).
  2. Pierre Brice. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-06-11]. (ang.).
  3. Pierre Brice. ČSFD.cz. [dostęp 2015-06-11]. (cz.).
  4. Pierre Brice ist tot: Für alle Zeiten Winnetou. Spiegel Online. [dostęp 2015-06-11]. (niem.).
  5. Pierre Brice. Allociné. [dostęp 2015-06-11]. (fr.).
  6. „Winnetou” war sein Leben. Tagesschau. [dostęp 2015-06-11]. (niem.).
  7. Pierre Brice, interpretul personajului Winnetou din cinematografia germană, a murit. Mediafax. [dostęp 2015-06-05]. (rum.).
  8. Biografie von Pierre Brice, www.pierrebrice.de, 9 stycznia 2015 [zarchiwizowane 2015-01-09].
  9. Pierre Brice. TV.com. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
  10. Winnetou à l'écran, l'acteur Pierre Brice est décédé. Le Matin. [dostęp 2015-06-11]. (fr.).
  11. Pierre Brice ist jetzt Ritter der Ehrenlegion. pierrebrice.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-14)]. (niem.). [dostęp 24 lipca 2011]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]