Pietro Longhi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pietro Longhi
ilustracja
Imię i nazwisko

Pietro Falca

Data i miejsce urodzenia

1702
Wenecja

Data i miejsce śmierci

8 maja 1785
Wenecja

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

rokoko

Lekcja tańca (ok. 1741) Gallerie dell’Accademia, Wenecja
Rozmownica klasztorna (poł. I poł. XVIII w.), Kolekcja „Europeum” Muzeum Narodowego w Krakowie
Aptekarz (ok. 1752) Gallerie dell’Accademia, Wenecja
Szarlatan (1757)

Pietro Longhi, właśc. Pietro Falca (ur. 1702 w Wenecji, zm. 8 maja 1785 tamże) – wenecki malarz i rysownik okresu rokoka.

Był synem złotnika. Jego nauczycielami byli Antonio Balestra oraz Giuseppe Maria Crespi. W 1756 został członkiem Akademii w Wenecji. Początkowo malował obrazy religijne i freski, znany jest jednak przede wszystkim jako malarz niewielkich scen rodzajowych, przedstawiających życie arystokracji i mieszczaństwa weneckiego. Wiele kompozycji poprzedzał studiami rysunkowymi (czarna kredka i sangwina).

Jego syn Alessandro Longhi był znanym portrecistą.

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wendy Beckett, 1000 arcydzieł, Ewa Gorządek (tłum.), Warszawa: Arkady, 2001, ISBN 83-213-4218-3, OCLC 749354342.
  • Lionel Dax, Pietro Longhi, Siechnice: Eaglemoss Polska, 2001 (Wielcy Malarze ; nr 154)
  • Marion Kaminski, Wenecja. Sztuka i architektura, Koeln: Koenemenn, 2001, ISBN 3-8290-8141-3
  • Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992, ISBN 83-7079-076-3
  • Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN 978-3-8331-2131-9