Pileo di Prata – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pileo di Prata
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1330
Friuli

Data i miejsce śmierci

1400
Rzym

Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

1397-1400

Arcybiskup Rawenny
Okres sprawowania

1370-1387

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Kreacja kardynalska

18 września 1378
Urban VI

Kościół tytularny

S. Prisca

Pileo di Prata (ur. 1330 — zm. 1400) — włoski kardynał okresu wielkiej schizmy zachodniej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny hrabiów Prato. Wybrawszy karierę duchowną, został archiprezbiterem kapituły w Padwie. Był biskupem Treviso (1358-59) i Padwy (1359-70) oraz arcybiskupem Rawenny (1370-87). Służył jako legat papieski w Bolonii (1371) i we Flandrii (1375). We wrześniu 1378 Papież Urban VI mianował go kardynałem. W latach 1378-85 był legatem Urbana VI w krajach Europy Północnej, gdzie popierał racje Urbana VI przeciwko roszczeniom "awiniońskiego" antypapieża Klemensa VII. Po powrocie do Rzymu został mianowany kardynałem biskupem Tusculum, wkrótce jednak, zrażony postępowaniem Urbana VI, przeszedł do opozycji wobec niego. W 1386 roku wspólnie z czterema innymi kardynałami podpisał list do rzymskiego duchowieństwa, w którym protestował przeciwko brutalności Urbana VI. Papież wydał nakaz jego aresztowania ale udało mu się uciec. W październiku 1387 Urban VI pozbawił go godności kardynalskiej i wyższych stanowisk kościelnych, jednak wówczas przystąpił do obediencji "awiniońskiej". Klemens VII mianował go administratorem Viviers (1387-90) oraz kardynałem prezbiterem S. Prisca (w czerwcu 1387) i wysłał go na czele armii do północnych Włoch. Po wyborze Bonifacego IX na papieża w 1389 powrócił do "rzymskiej" obediencji. Bonifacy IX 13 lutego 1391 ponownie mianował go kardynałem biskupem Tusculum. Został wówczas przezwany Tricapella, od trzech kapeluszy kardynalskich jakie otrzymał (od Urbana VI w 1378, Klemensa VII w 1387 i Bonifacego IX w 1391). Zreorganizował uniwersytet w Perugii. 1393-97 był legatem w Umbrii, a w 1398 wikariuszem papieskim w Rzymie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]