French
DeutschPiotr Janowicz Montygerdowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Wadwicz | |
| Data śmierci | po 1497 |
|---|---|
| Ojciec | Jan Montygerdowicz |
| Żona | Anna Wiazowiczówna |
| Dzieci | Jan |
Piotr Janowicz Montygerdowicz herbu Wadwicz, zwany Białym (zm. po 1497) – marszałek ziemski litewski (od 1490), wojewoda trocki (od 1490), marszałek królewski (1480), starosta bracławski (1480), łucki (1486–1489), marszałek ziemi wołyńskiej (1487–1489).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wnuk Piotra Montygerdowicza, syn Jana.
Działalność polityczną rozpoczął za Kazimierza Jagiellończyka. Z ramienia w. ks. objął w zarząd ziemię wołyńską. Od 1486 był starostą łuckim, a w 1487 po śmierci Olizara Szyłowicza otrzymał najwyższy urząd na Wołyniu – marszałka ziemi wołyńskiej. W 1489 wrócił na Litwę. Został mianowany wojewodą trockim i marszałkiem ziemskim lit. Wszedł do najwyższej rady litewskiej, zajmując w niej trzecie miejsce po biskupie i wojewodzie wileńskim.
Po śmierci Kazimierza Jagiellończyka przyczynił się do szybkiego wyniesienia na tron wielkoksiążęcy Aleksandra Jagiellończyka (1492). Był pierwszym posłem w poselstwie z Wilna do Moskwy w sprawie zawarcia pokoju i małżeństwa między Aleksandrem Jagiellończykiem a Heleną, córką w. ks. Iwana III (1493/4). W latach 1495-6 prowadził z ramienia Aleksandra Jagiellończyka politykę moskiewską.
Po drugiej żonie dziadka, Piotra Montygerdowicza, – Annie Januszowej, księżnej łoskiej, otrzymał Łosk, od Kazimierza Jagiellończyka dobra Duśmiany, a także dwory pod Klewaniem i po śmierci Mikołaja Niemirowicza – Nieśwież[1].
Poślubił córkę namiestnika smoleńskiego, a później wojewody trockiego Jana Wiazowicza i kasztelanki wileńskiej Kieżgajłówny – Annę. Miał z nią dwoje dzieci: Jana, marszałka wielkoksiążęcego, który zginął w Bitwie nad Wiedroszą (14.VII.1500) i Zofię, która stała się dziedziczką jednego z największych majątków w W.X.L., – żonę hetmana wielkiego lit. Stanisława Kiszki[2].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Janowicz Montygerdowicz [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 21, s. 575-6
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ T. Jaszczołt, Ród Niemiry z Wsielubia – Niemirowiczowie i Szczytowie herbu Jastrzębiec do połowy XVI wieku, [w:] Unia w Horodle na tle stosunków polsko-litewskich, S.Górzynski (red.), Wydawnictwo DiG, Warszawa 2015, s. 195-8
- ↑ A. Rachuba (red.), Dzieje rodziny Ciechanowieckich h. Dąbrowa, DiG, 2013, s. 35