Pogranicze (obszar) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pogranicze – obszar położony blisko granicy oddzielającej terytoria różniące się pod pewnymi cechami[1]. Najczęściej chodzi tu o granice państwowe. Na obszarach pogranicza obserwuje się przemieszanie pewnych cech, w tym kultur[2], z obu sąsiadujących ze sobą obszarów.

W I Rzeczypospolitej dla określenia wschodniego pogranicza[3] używano terminu „Kresy”, a w II Rzeczypospolitej Kresy Wschodnie, czyli województwa położone na wschód od linii Curzona. W Czechach dla określenia części czeskiego pogranicza (tzw. Kraj Sudetów, niem. Sudetenland, czes. Sudety) zamieszkanego do 1945 r. przez Niemców sudeckich. W Stanach Zjednoczonych w XVIII i XIX wieku mianem pogranicza (ang. Frontier) nazywano obszary jeszcze nieskolonizowane, bądź znajdujące się w trakcie kolonizacji.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ pogranicze – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2017-03-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-13].
  2. ↑ Leonard Drożdżewicz, Pogranicze kultur na płótnach Andrzeja Filipowicza, „Znad Wilii”, nr 4 (92), 2022, s. 148-149.
  3. ↑ Leonard Drożdżewicz, Wschodnia geografia historyczna, „Znad Wilii”, nr 4 (60), 2014, s. 146.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pogranicze_(obszar)&oldid=70997312”