Pokój toruński (1411) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pokój toruński 1411
Ilustracja
Henryk von Plauen, wielki mistrz zakonu krzyżackiego, zawiera pokój z Władysławem Jagiełłą, królem polskim i Witoldem, wielkim księciem litewskim, Archiwum Główne Akt Dawnych
Data

1 lutego 1411

Miejsce

Kępa Bazarowa w Toruniu

Przyczyna

wielka wojna z zakonem krzyżackim

Strony traktatu
 Korona Królestwa Polskiego
 Wielkie Księstwo Litewskie
 Zakon krzyżacki
Przywódcy
Władysław II Jagiełło
Witold Kiejstutowicz
Heinrich von Plauen
Ruiny zamku w Złotorii, w pobliżu którego wymieniono opieczętowane dokumenty pokoju

Pokój toruńskitraktat pokojowy zawarty 1 lutego 1411 na wiślanej wyspie Kępa Bazarowa w Toruniu, między Polską i Litwą a Krzyżakami, kończący tzw. wielką wojnę z lat 14091411.

Postanowienia:

  • Królestwo Polskie odzyskało ziemię dobrzyńską[1] z zamkami w Złotorii i Bobrownikach.
  • Zakon krzyżacki zrezygnował ze Żmudzi na okres życia Władysława Jagiełły i Witolda.
  • Księstwo Mazowieckie odzyskało Zawkrze.
  • Toruń, po pięciomiesięcznej przynależności do Polski, na mocy traktatu przeszedł ponownie pod panowanie Krzyżaków, podobnie jak cała ziemia chełmińska.
  • Obie strony postanowiły też, że kupcy obu państw mogą swobodnie i bez przeszkód, według dawnych zwyczajów, używać dróg wodnych i lądowych.
  • Zakon krzyżacki jako odszkodowanie[potrzebny przypis] i za wykup jeńców zobowiązał się zapłacić w czterech ratach 100 000 kop (schock(inne języki)) groszy praskich (po dwóch ratach o łącznej wysokości 45 tys. wynegocjowano nową umowę)[1].
  • Kwestie Santoka i Drezdenka miały być poddane sądowi arbitrażowemu.
  • Ziemie, miasta i zamki zdobyte przez obie strony wrócą pod poprzednią władzę, a poddani zakonu, składający w czasie wojny przysięgę na wierność królowi polskiemu, zostali z niej zwolnieni.

Uroczystego zaprzysiężenia i opieczętowania traktatu dokonali Władysław Jagiełło i Witold ze strony polskiej i litewskiej, a następnie wielki mistrz zakonu krzyżackiego Heinrich von Plauen. Do wymiany w pełni opieczętowanych dokumentów pokoju doszło w maju 1411 roku w pobliżu zamku w Złotorii nad Drwęcą.

Pomimo niewielkich nabytków na rzecz Polski, I pokój toruński miał wielkie znaczenie dla pozycji Jagiełły na arenie międzynarodowej, ponieważ w jego konsekwencji w marcu 1412 roku Zygmunt Luksemburski z Jagiełłą podpisali w Lubowli traktat pokojowy, który usankcjonował Jagiełłę jako władcę chrześcijańskiego i w wyniku którego przestawał obowiązywać okrążający Polskę sojusz krzyżacko-węgierski. Następnie Zygmunt wymógł na Zakonie wypłatę odszkodowania zapisanego w pokoju toruńskim. Z odszkodowania tego 37 tys. kop groszy praskich pożyczył od Polski pod tzw. Zastaw spiski, który pozostał pod kontrolą Polski do końca XVIII wieku.

W konflikcie z Krzyżakami I pokój toruński nie doprowadził do trwałego pokoju między państwem krzyżackim a Koroną i Wielkim Księstwem i już w 1414 roku wybuchła nowa wojna (wojna głodowa).

 Zobacz też kategorię: Sygnatariusze pokoju toruńskiego 1411.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stephan Flemmig, Die Beziehungen des Deutschen Ordens zum Reich vom Thorner Frieden bis zum Tag von Breslau, „Miscellanea Historico-Archivistica”, 19, cejsh.icm.edu.pl, 2012, s. 8, 13 [dostęp 2024-01-29] (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]