French
DeutschPolistyren – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||
| Monomery | CH2=CH-C6H5 (styren) | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktura meru | -[-CH2CH(C6H5)-]- | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||
Polistyren, PS (−[CH
2CH(C
6H
5)]
n−) − polimer otrzymywany w procesie polimeryzacji styrenu, pochodzącego zwykle z procesu katalitycznego odwodornienia etylobenzenu, procesu Halcon-Oxirane lub rafinacji ropy naftowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W Polsce przed wybuchem II wojny światowej proces technologiczny otrzymywania polistyrenu opracował polski chemik Kazimierz Smoleński[1].
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Po zmieszaniu z dodatkami polistyren stanowi podstawę wielu tworzyw sztucznych (oznaczanych literami PS). Czysty polistyren jest bezbarwnym, twardym, kruchym termoplastem (tworzywem formowanym przez topienie), o bardzo ograniczonej elastyczności.
Polistyren może być bezbarwny, słabo przezroczysty lub barwiony na dowolne, żywe kolory. Jego zaletą w stosunku do polietylenu i polipropylenu jest niższa temperatura mięknienia i mniejsza lepkość stopu, dzięki czemu łatwiej jest z niego otrzymywać w procesie formowania wtryskowego niewielkie przedmioty o złożonych kształtach.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Polistyren, jako tworzywo lite, jest stosowany do produkcji sztucznej biżuterii, szczoteczek do zębów, pudełek do płyt kompaktowych, elementów zabawek. Ma jednak znacznie mniejszą odporność chemiczną od polietylenu i dlatego zasadniczo nie stosuje się go do produkcji opakowań produktów żywnościowych zawierających tłuszcze.
Polistyren najczęściej wykorzystywany jest w formie spienionej, nazywanej styropianem. Styropian otrzymuje się w wyniku gwałtownego ogrzewania parą wodną polistyrenu w formie granulek, wewnątrz których znajduje się niewielka ilość czynnika spieniającego. Jest nim mieszanina n-pentanu i izopentanu. Styropian jest masowo stosowany do produkcji styropianowych płyt izolacyjnych dla budownictwa, do produkcji opakowań, w tym do żywności.
Innym materiałem izolującym ze spienionego polistyrenu jest twardszy i mniej nasiąkliwy od styropianu polistyren ekstrudowany (XPS, potocznie styrodur)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maciej Iłowiecki, Dzieje nauki polskiej, Warszawa: Interpress, 1981, s. 266, ISBN 83-223-1876-6, OCLC 830296583.
- ↑ Polistyren ekstrudowany w ociepleniu budynku: tańszy niż styropian?. muratordom.pl, 2013. [dostęp 2013-05-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Informacja o polistyrenie na stronie boedeker.com. boedeker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)].