Polkowice – Wikipedia, wolna encyklopedia

Polkowice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ratusz i poewangelicki kościół, obecnie rzymskokatolicki, pw. św. Barbary
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

polkowicki

Gmina

Polkowice

Prawa miejskie

1291–1945 i od 1967[1]

Burmistrz

Łukasz Puźniecki

Powierzchnia

23,74 km²

Populacja (01.01.2023)
• liczba ludności
• gęstość


21 505[2]
905,9 os./km²

Strefa numeracyjna

76

Kod pocztowy

59-100 i 59-101

Tablice rejestracyjne

DPL

Położenie na mapie gminy Polkowice
Mapa konturowa gminy Polkowice, w centrum znajduje się punkt z opisem „Polkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Polkowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Polkowice”
Położenie na mapie powiatu polkowickiego
Mapa konturowa powiatu polkowickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Polkowice”
Ziemia51°30′04″N 16°04′03″E/51,501111 16,067500
TERC (TERYT)

0216044

SIMC

0954165

Hasło promocyjne: Serce Zagłębia Miedziowego[3]
Urząd miejski
ul. Rynek 1
59-100 Polkowice
Strona internetowa
BIP

Polkowicemiasto powiatowe leżące na Dolnym Śląsku, w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Polkowice. Położone przy drodze ekspresowej S3 (trasa międzynarodowa E65) i drodze wojewódzkiej nr 331, na południowo-wschodnim skraju Wzgórz Dalkowskich w kierunku Doliny Szprotawy. Stanowi jeden z głównych ośrodków przemysłowych Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Na terenie miasta znajduje się podstrefa Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w której znajdują się m.in. zakłady: CCC, Volkswagen Motor Polska, Sitech, Sanden.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 23,74 km²[4] (238. miejsce w kraju).

W latach 1946–1967 osiedle typu miejskiego, a od 1 stycznia 1967 roku ponownie miasto[1]. W latach 1954–1972 Polkowice były siedzibą, utworzonej w miejsce gminy, Gromady Polkowice, a w wyniku kolejnej reformy gminnej[5], od 1 stycznia 1973 roku ponownie siedzibą Gminy Polkowice[6]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. legnickiego. Z dniem 10 sierpnia 1998 roku Polkowice stały się siedzibą powiatu polkowickiego[7].

Toponimia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Polkwice wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie[8].

Nazwa miejscowości pochodzi od imienia Bolko, które jest staropolskim derywatem słowiańskiego imienia męskiego Bolesław będącym imieniem dynastycznym w polskiej dynastii Piastów oraz czeskiej Przemyślidów.

Według pierwszych zapisków Bolesław I Wysoki z dynastii Piastów wybudował w lesie na miejscu dzisiejszego miasta dwór myśliwski zwany Bolkowicami. Miano to ulegało z biegiem czasu modyfikacjom – Bolkewice, Pulkowice, Polkowice, by dostosować się do wymowy niemieckiej poprzez formę Bolckowitz i ostatecznie Polkwitz. Miejscowość została zapisana w łacińskim dokumencie wydanym w 1333 roku we Wrocławiu w zlatynizowanej staropolskiej formie Polcovicz[9]. W 1475 roku w łacińskich statutach Statuta Synodalia Episcoporum Wratislaviensium miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Polkewicze oraz Polkowice[10].

W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Polcovitium[11]. W dziele Matthäusa Meriana pt. „Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae” z 1650 roku miasto zanotowane jest pod dwiema nazwami Bolkowitz oraz Polckwitz[12].

Polską nazwę Bolkowice oraz niemiecką Polkwitz w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[13]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany pod koniec wieku XIX podaje dwie polskie nazwy miejscowości – Polkwice i jako starszą – Bolkowice oraz niemieckie Polkwitz, Pulkwitz, Bolkowitz, Bolkwitz[14].

Po dojściu do władzy narodowych socjalistów zmieniono nazwę miasta w latach 1937–1945 na całkowicie niemiecką Heerwegen. W 1945 r. administracja polska wybrała jako polską nazwę miasta dawną formę Polkowice[15].

W łacinie występuje w formie Polkovitium[16].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rynek – pierzeja północna
Deptak w centrum Polkowic

Losy ziemi polkowickiej były od wczesnego średniowiecza związane z losami politycznymi całego Śląska. W szczególności utworzonego w połowie XIII w. Księstwa głogowskiego.

Na długo przed uzyskaniem praw miejskich Polkowice były osadą targową – leżały na szlaku handlowym między grodem Dziadoszan – Głogowem a Trzebowian – Legnicą. Oprócz uprawy roli, mieszkańcy zajmowali się też handlem i obsługą karawan kupieckich. W 1180 znajdował się tu dwór myśliwski księcia wrocławskiego Bolesława Wysokiego. Gdy w 1223 r. książę Henryk Brodaty oddał Sychową opatowi Cystersów z Lubiąża; Guntherowi, mieszkańców jako łazęków[17] poddał pod jurysdykcję starosty Bogdana z Polkowic wymienionym po łacinie jako Bogdan de Polkovic[17]. Prawa miejskie nadał Polkowicom książę głogowski Konrad I przed 1272 r. prawdopodobnie w 1265 r. Pierwsza wzmianka jako o „civitas” z 1291 r. Od lokacji miasta na prawie niemieckim do końca XIV w. w imieniu księcia miastem rządzili dziedziczni wójtowie. W 1406 r. mieszczanie powołali Radę Miejską, a w 1407 miasto wykupiło dziedziczne wójtostwo, a władzę w mieście przejęła Rada Miejska z burmistrzem na czele. W 1457 r. miasto doszczętnie spłonęło. Ponowne zniszczenia i wyludnienie miasta nastąpiło w czasie wojny trzydziestoletniej (1618–1648) oraz epidemii dżumy w 1680 r.

W wyniku wojen śląskich (1740–1763) Polkowice wraz z całym księstwem głogowskim przeszły z monarchii Habsburgów austriackich we władanie Prus (w 1741 r.). Wraz z nową państwowością, wprowadzono na Śląsku zmiany administracyjne: Śląsk podzielono na dwa departamenty i ich władze administracyjne w postaci kamer wojenno-dominalnych, z siedzibą we Wrocławiu (dla Śląska Środkowego i Górnego) oraz w Głogowie (dla Śląska Dolnego), oraz na powiaty – departament kamery głogowskiej obejmował 16 powiatów, wrocławskiej – 32, na ich czele stali starostowie. Rada Miejska przestała mieć wpływ na miejskie wydatki, na które zgodę wydawała Królewska Izba Skarbowa w Głogowie. Urzędników miejskich mianowali urzędnicy królewscy. Wybory do Rady Miejskiej odbyły się dopiero w 1809 r., po ogłoszonych w 1808 r. reformach w organizacji samorządów miejskich (w ramach wielkich reform państwa pruskiego, po klęskach w wojnach z napoleońską Francją). Mieszkańcy wybierali Radę, która wybierała członków magistratu i burmistrza. Wybory musiały być zatwierdzone przez króla. Wojny napoleońskie doprowadziły miasto do ruiny gospodarczej. W XVIII-XIX w. przybyli tu osadnicy holenderscy, którzy budowali liczne wiatraki, rozwinęło się również płóciennictwo i garncarstwo. W 1807 w Polkowicach przebywał Napoleon, a rok później legion polski udający się do Hiszpanii[18].

Druga połowa XIX w. była okresem wzmożonego rozwoju miasta, Polkowice były wówczas dużym ośrodkiem polonijnym. W latach 1852–1853 zbudowano nowy ratusz (do dziś istniejący). W 1900 r. Polkowice uzyskały połączenie kolejowe z resztą kraju, w 1901 – połączenie telefoniczne, 1907 – elektryczne oświetlenie ulic. W latach 1937–1945 miasto nosiło nazwę Heerwegen.

Pod koniec 1939 r. w mieście znaleźli się pierwsi robotnicy przymusowi z Polski, pracujący głównie w gospodarstwach rolnych. W roku następnym powstał też obóz jeniecki dla żołnierzy francuskich. W wyniku II wojny światowej i zmiany granic miejscowość znalazła się w 1945 pod polską administracją i uzyskała nazwą Polkowice. Tutejsza niemiecka ludność została wysiedlona w nowe granice Niemiec. Na jej miejsce przybyli polscy osadnicy z Poznańskiego i Łódzkiego oraz ekspatrianci z Kresów Wschodnich[19]. Ze względu na niewielkie rozmiary Polkowice po wojnie nie zostały zakwalifikowane do rzędu miast. 1 stycznia 1967 r. Polkowice ponownie otrzymały prawa miejskie. 1 stycznia 2005 do miejscowości została dołączona pobliska wieś – Polkowice Dolne.

Najważniejsze wydarzenia w historii Polkowic:

  • 1265 – nadanie praw miejskich
  • 1291 – nadanie herbu
  • 1406 – pierwsza Rada Miejska
  • 1490 – przejście pod panowanie Czech
  • 1741 – przejście pod panowanie Prus
  • 1937 – zmieniono nazwę na Heerwegen
  • 1945 – włączenie miasta do Polski pod nazwą Polkowice
  • 1946 – odebrano Polkowicom prawa miejskie
  • 1967 – ponowne nadanie praw miejskich
  • 1998 – Polkowice uzyskały status miasta powiatowego
  • 2005 – do Polkowic została przyłączona pobliska wieś – Polkowice Dolne
  • 2007 – nadanie pierwszych honorowych obywatelstw oraz premiera hejnału miasta – kompozycja Jana Kantego Pawluśkiewicza
  • 2021 - odsłonięto pomnik "Golgota Wschodu", zrealizowany przez Stowarzyszenie Patriotyczne Polkowice[20].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Ruiny zabytkowego młyna – wiatraka

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[21]:

Polkowice Dolne

  • park, z k. XIX w.

inne zabytki w Polkowicach:

  • willa Morgenrothów, obecnie pozostałości na strychu budynku Straży Miejskiej
  • lokomotywa Graf Recke Vollmerstein, obecnie nie istnieje.

Podział[edytuj | edytuj kod]

Miasto dzieli się na[22]:

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba ludności Polkowic na przestrzeni lat 1885–2023.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 21 505 mieszkańców[2] (197. miejsce w kraju). Gęstość zaludnienia wynosi 905,9 osób/1 km² (26. miejsce w województwie).

Piramida wieku mieszkańców Polkowic w 2017 roku[23].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Żłobki

  • Żłobek miejski nr 1 "Krasnal"

Przedszkola

  • Przedszkole miejskie nr 2 "Słoneczko"
  • Przedszkole miejskie nr 3
  • Przedszkole miejskie nr 4 im. Misia Uszatka
  • Przedszkole miejskie nr 5
  • Przedszkole miejskie nr 6 z oddziałami integracyjnymi

Szkoły podstawowe

  • Katolicka Publiczna Szkoła Podstawowa
  • Szkoła podstawowa nr 1 im. Jana Wyżykowskiego
  • Szkoła podstawowa nr 2 im. Kornela Makuszyńskiego
  • Szkoła podstawowa nr 3 im. Arkadego Fiedlera
  • Szkoła podstawowa nr 4 im. Marii Skłodowskiej - Curie

Szkoły ponadpodstawowe

  • Zespół Szkół im. Narodów Zjednoczonej Europy
  • Katolickie Publiczne Liceum Ogólnokształcące

Szkoły Wyższe

Kultura[edytuj | edytuj kod]

Imprezy kulturalne w mieście organizuje Polkowickie Centrum Animacji. Najważniejsze z nich to:

  • Oblicza Teatru (do 2011 r. pod nazwą "Polkowickie Dni Teatru")[24]
  • Dni Polkowic
  • Polkowickie Lato Kulturalne
  • Festiwal Muzyki Organowej
  • W kręgu CUltur – miedziowe spotkania z kulturą...

Oprócz wyżej wymienionych wydarzeń kulturalnych odbywają się różne wystawy, konkursy, przeglądy itp. (Występy Grupy Teatralnej „Antrakt”, występy Grupy Teatralnej „A-DE-TE” działających na terenie PCA)

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Michała Archanioła

Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

Administracja[edytuj | edytuj kod]

Burmistrzowie miasta:

Sport i rekreacja[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie przedstawiające trzy zewnętrzne zjeżdżalnie w parku wodnym

Polkowickie zespoły sportowe:

W mieście zlokalizowany jest Aquapark Polkowice, który składa się z zespołu basenów oraz pływalnię, 5 zjeżdżalń (w tym jednej wewnętrznej), spa, sauny, siłownię, kręgielnię, stoły bilardowe, salę fitness, jaskinię solną, solarium, kriokomorę. Znajdują się tam też dwa inne baseny – Niekryty basen Grzybek, otwierany tylko w okresie letnim i kryty basen sportowy przy Szkole Podstawowej nr 3. Niedawno został zbudowany stadion lekkoatletyczny, na którym trenować będzie LKS Polkowice.

Droga świętego Jakuba[edytuj | edytuj kod]

Przez miasto przebiega Dolnośląska Droga św. Jakuba odcinek szlaku pielgrzymkowego do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii.

Miejscowości partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dz.U. z 1966 r. nr 47, poz. 294
  2. a b GUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-07-23] (pol.).
  3. Polkowice chcą być Sercem Zagłębia Miedziowego. regionfan.pl, 2019-04-04. [dostęp 2019-04-04].
  4. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2013-07-26. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. 
  5. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  6. Uchwała Nr XIX/109/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 13 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie wrocławskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 1972 r., Nr 8, Poz. 165)
  7. Dz.U. z 1998 r. nr 103, poz. 652
  8. Pruski dokument z roku 1750 ustalający urzędowe opłaty na Śląsku – „Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750”.
  9. Colmar Grünhagen 1854 ↓, s. 191.
  10. Franz Xaver Seppelt, „Die Breslauer Diözesansynode vom Jahre 1446”, Franz Goerlich, Breslau 1912, s. 19 oraz 97. – tekst łaciński statutów w wersji zdigitalizowanej.
  11. Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 179. ISBN 978-83-910595-2-4.
  12. Matthäusa Meriana, „Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae”, Frankfurt am Main 1650.
  13. Józef Lompa, „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, s. 15.
  14. Polkwice – Słownik geograficzny Królestwa Polskiego.
  15. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  16. OpenStreetMap Węzeł: ‪Polkowice‬(‪598619294‬) [online], OpenStreetMap [dostęp 2016-09-03].
  17. a b Colmar Grünhagen 1866 ↓, s. 118.
  18. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 408.
  19. Historia Polkowic [online], Wiatrak Polkowicki [dostęp 2022-10-10] (pol.).
  20. Nasze Kresy, nasza tożsamość [online], Gmina Polkowice, 19 września 2021 [dostęp 2022-10-10].
  21. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 141. [dostęp 2012-09-28].
  22. Jednostki pomocnicze gminy Biuletyn Informacji Publicznej - Polkowice. bip.polkowice.eu, 2018-08-14. [dostęp 2018-09-02].
  23. Polkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-06] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  24. Uroczysta Gala Otwarcia XIV Festiwalu "Oblicza Teatru". pca.pl, 2012. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-31)].
  25. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-14].
  26. Encyklopedia Ziemi Głogowskiej – Zeszyt 11.
  27. Wojciech Machnicki: Historia Polkowic. Wyd. I. Polkowice: Projekt Print, 1998, s. 112. ISBN 8-39052-105-9.
  28. Strona Gminy Polkowice - Gmina Sickte. www.polkowice.eu. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-02)].
  29. Strona Gminy Polkowice - Gmina Heumen. www.polkowice.eu. [dostęp 2018-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-02)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.22 Regesten zur schlesischen Geschichte 1327-1333. Breslau: E. Wohlfarth’s Buchhandlung, 1903.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]