Polskie Archiwum Wojenne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Polskie Archiwum Wojenne powstało podczas I wojny światowej na początku 1915 w Wiedniu^[1]. Jego założyciele za cel przyjęli gromadzenie pamiątek i dokumentów dla sprawy polskiej oraz dotyczącego udziału Polaków w walkach^[1]. W zawiązanym Komitecie PAW zasiedli wybitni przedstawiciele nauki polskiej: prof. Oswald Balzer, ks. bp Władysław Bandurski, dr Kazimierz Chłędowski, prof. Kazimierz Kostanecki, prof. Kazimierz Twardowski, a przewodniczącym zarządu został Władysław Semkowicz^[1]. Do składu zarządu w 1915 weszli Stefan Vrtel, Jan Bystroń, Leopold Wołowicz, Marian Janelli, Antoni Cieszyński, Władysław Witwicki, Jan Rutkowski, Mieczysław Kwiatkowski, Ida Wieniewska, Aniela Wolańska, Teodor Nacher, Stefan Mękarski^[1]. W pierwszym półroczu działalności PAW zgromadziło spory zbiór^[1]. W Wiedniu Archiwum ulokowano przy Wallnerstrasse 1a^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]