Pomocnictwo do samouwolnienia – Wikipedia, wolna encyklopedia
KK z 1997 | |
Ciężar gatunkowy | występek |
---|---|
Przepis | art. 243 k.k. |
Kara | pozbawienie wolności do lat 3 |
Strona podmiotowa | umyślna w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym |
Odpowiedzialność od 15. roku życia | nie |
Typ kwalifikowany | nie |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Pomocnictwo do samouwolnienia (pot. pomoc w ucieczce z więzienia lub współudział w ucieczce z więzienia) – przestępstwo skierowane przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, polegające na udzieleniu pomocy w samouwolnieniu osobie skazanej (albo ukaranej) przez sąd na karę pozbawienia wolności (karę aresztu lub aresztu wojskowego) albo osadzonej w miejscu zamknięcia na mocy prawnego nakazu wydanego przez inny organ państwowy lub jej uwolnieniu.
Karalność według Kodeksu karnego[edytuj | edytuj kod]
Za pomocnictwo do samouwolnienia Kodeks karny przewiduje karę do 3 lat pozbawienia wolności[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Art. 243 KK.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138)