Porfirio Jiménez (boliwijski piłkarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Porfirio Jiménez
Pełne imię i nazwisko

Porfirio Jiménez Gómez[1]

Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1952
Yacuíba[a]

Pozycja

ofensywny pomocnik, środkowy napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1966–1970 Club Irala
1970–1971 Real Santa Cruz
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1971–1974 Real Santa Cruz
1975–1976 CD Guabirá
1977–1978 Oriente Petrolero
1978–1980 Club Bolívar
1980 Ferro Carril Oeste
1982–? Chaco Petrolero
Club Aurora
1985 CD Libertad 3 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1971–1977  Boliwia 19 (7)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Porfirio Jiménez Gómez (ur. 16 lutego 1952 w Yacuíbie) – boliwijski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, reprezentant Boliwii w latach 1971–1977.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Grę w piłkę nożną rozpoczął w wieku 14 lat w Club Irala z Santa Cruz de la Sierra, występującym w mistrzostwach departamentu, stanowiących II kategorię rozgrywkową[2]. W 1970 roku przeszedł on do Realu Santa Cruz, gdzie początkowo grał w drużynie młodzieżowej, wygrywając mistrzostwo kraju[2][3]. W sezonie 1973 zdobył ze swoim zespołem wicemistrzostwo departamentu Santa Cruz[4] i zakwalifikował się do Campeonato Nacional[3]. Przed sezonem 1975 za kwotę 400 tys. peso przeniósł się do CD Guabirá, z którą wygrał mistrzostwo departamentu[4], a następnie wywalczył pierwszy w historii klubu tytuł mistrzowski[5][6]. W 1976 roku wystąpił w fazie grupowej Copa Libertadores, gdzie zagrał we wszystkich 6 spotkaniach[2]. W tym samym roku zagrał z CD Guabirá w turnieju Copa Simón Bolívar w Wenezueli, na którym zdobył tytuł króla strzelców[3]. Otrzymał wkrótce po tym oferty od Deportivo Cali i Club Olimpia, które zrezygnowały z powodu zbyt wysokiej sumy odstępnego[3].

W 1977 roku Jiménez za kwotę 650 tys. peso przeszedł do Oriente Petrolero, gdzie pozostał przez 1,5 roku[2][3]. W Copa Libertadores 1977 zanotował on 6 występów w grupie 2 i zdobył gola w meczu przeciwko Atlético Nacional (4:0)[7]. W latach 1978–1980 był piłkarzem Club Bolívar, które za namową trenera Wilfredo Camacho zapłaciło za niego 600 tys. peso[2][3]. Wywalczył tam tytuł mistrzowski w sezonie 1978 oraz rok później Puchar Boliwii (Copa Bolivia)[8][9]. W 1979 roku zaliczył trzeci w karierze występ w Copa Libertadores – w fazie grupowej rozegrał 3 mecze i strzelił bramkę w spotkaniu z Club Sol de América, wygranym 4:1[10]. W drugiej połowie sezonu 1980 Jiménez był graczem argentyńskiego klubu Ferro Carril Oeste (Primera División)[11]. Następnie występował on w rodzimych zespołach: Chaco Petrolero, Club Aurora oraz CD Libertad, w którego barwach w 1985 roku zakończył karierę piłkarską[3].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Jiménez w reprezentacji Boliwii zadebiutował 15 sierpnia 1971 w towarzyskim meczu z Chile (3:4) w La Paz. W 1975 roku został powołany na Copa América, jednak nie rozegrał na tym turnieju żadnego spotkania[12]. 27 lutego 1977 strzelił gola w wygranym 1:0 meczu z Urugwajem w eliminacjach Mistrzostw Świata 1978, co wywołało sensację w Ameryce Południowej i przysporzyło mu popularności[2][11][13]. Hiszpański piosenkarz Manolo Otero, który był na meczu, zadedykował mu utwór Todo el tiempo del mundo i określił jego bramkę mianem Tamayazo, co przeszło w Boliwii do mowy potocznej[2][13][14]. Łącznie w latach 1971–1977 Jiménez rozegrał w drużynie narodowej 19 spotkań i strzelił 7 goli.

Bramki w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu 
1. 29 kwietnia 1973 Estadio Hernando Siles, La Paz  Ekwador b.d. 3:3 Igrzyska Boliwaryjskie 1973
2. 10 lipca 1975 Estadio Félix Capriles, Cochabamba  Ekwador 1:0 1:0 Mecz towarzyski
3. 9 lutego 1977 Estadio Hernando Siles, La Paz  Paragwaj b.d. 2:2 Mecz towarzyski
4. 27 lutego 1977 Estadio Libertador Simón Bolivar, La Paz  Urugwaj 1:0 1:0 Eliminacje Mistrzostw Świata 1978
5. 6 marca 1977 Estadio Brígido Iriarte, Caracas  Wenezuela 2:0 3:1 Eliminacje Mistrzostw Świata 1978
6. 13 marca 1977 Estadio Libertador Simón Bolivar, La Paz  Wenezuela 1:0 2:0 Eliminacje Mistrzostw Świata 1978
7. 16 czerwca 1977 Estadio Libertador Simón Bolivar, La Paz  Polska 1:1 1:2 Mecz towarzyski

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w mieście Yacuíba w dzielnicy San José de Pocitos[15][16] w południowej Boliwii jako syn Heriberto Jiméneza i Teresy z domu Gómez[2][3]. Wczesne dzieciństwo spędził we wsi Palmar Chico 26 km na północ od Yacuíby, po czym przeniósł się z rodziną do Santa Cruz, gdzie jego ojciec pracował w przedsiębiorstwie naftowym Yacimientos Petrolíferos Fiscales Bolivianos[3]. W młodości Jiménez otrzymał przydomek Tamayá, zaczerpnięty z powieści José Marína Cañasa pt. El infierno verde, który przylgnął do niego na całą karierę piłkarską[3][14]. Ma czwórkę dzieci: synów Juana José i José Maríę oraz córki Susanę i Jimenę[2]. W 2022 roku otrzymał od władz Yacuíby odznaczenie za jego osiągnięcia oraz za wkład w promocję miasta[15].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

CD Guabirá
Club Bolívar

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Według części źródeł urodził się we wsi Palmar Chico w departamencie Tarija, w której de facto jedynie spędził wczesne dzieciństwo.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ El camba Tamayá…. eju.tv. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  2. ↑ a b c d e f g h i Porfirio Tamayá Jiménez el heroe de el ‘tamayazo’ contra Uruguay. futbolistasbol.blogspot.com. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j Tamayá, un tipo de novela. eldeber.com.bo. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  4. ↑ a b Bolivia – List of Departmental Champions. rsssf.org. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  5. ↑ Los campeones nacionales de 1975 con Guabirá fueron homenajeados. monteronoticias.com. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  6. ↑ Falleció Germán Parada, campeón con Guabirá en 1975. eju.tv. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  7. ↑ Copa Libertadores 1977. rsssf.com. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  8. ↑ Los números los respaldan. bolivar.com.bo. [dostęp 2023-09-19]. (hiszp.).
  9. ↑ Club Bolívar celebra 94 años de vida. elalteno.com.bo. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  10. ↑ Copa Libertadores 1979. rsssf.com. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  11. ↑ a b Tarijeños que jugaron en clubes del exterior entre 1957 y 1984. elpais.bo. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  12. ↑ Copa América 1975. rsssf.com. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  13. ↑ a b El Tamayazo contra los uruguayos. paginasiete.bo. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  14. ↑ a b A 40 años de una epopeya futbolística. alfonsocortez.net. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  15. ↑ a b Yacuiba homenajea a Fortunato Castillo y Tamayá Jiménez. premiumsportsbo.com. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).
  16. ↑ El talentoso fútbol sureño vuelve al primer plano. anteriorportal.erbol.com.bo. [dostęp 2023-09-21]. (hiszp.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Porfirio_Jiménez_(boliwijski_piłkarz)&oldid=71753521”