Proprium missae – Wikipedia, wolna encyklopedia

Proprium missae – pojęcie odnoszące się do rzymskokatolickiego rytu liturgicznego.

Oznacza zmienne części mszy, zależne od dni w roku kościelnym. Dzielą się one na proprium de tempore (niedzielne) i proprium de sanctis (ku czci świętych).

Na części zmienne składają się:

Introitus – tekst liturgiczny przeznaczony do odśpiewania (recytowania) przed Kyrie eleison i po modlitwach u stopni ołtarza,
Graduale – tekst liturgiczny przeznaczony do odśpiewania (recytowania) po Epistole (czytaniu),
Sequentia – tekst poetycki, rymowany na przepisane rubrykami dni, np. Veni Sancte Spiritus na Zesłanie Ducha Świętego,
Alleluia (lub Tractus, podczas Wielkiego Postu lub w requiem) – tekst liturgiczny przeznaczony do odśpiewania (recytowania) przed Ewangelią,
Offertorium – tekst liturgiczny przeznaczony do odśpiewania (recytowania) w trakcie Ofiarowania,
Communio – tekst liturgiczny przeznaczony do odśpiewania (recytowania) w trakcie obrzędów Komunii.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

ordinarium missae

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 724. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Warszawa: PWM, 1968, s. 152. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).