Proseminarium – Wikipedia, wolna encyklopedia

Proseminarium – zajęcia, w tym ćwiczenia^[1], głównie w obrębie studiów wyższych, będące najczęściej formą przygotowującą słuchaczy do udziału w seminarium, w tym edukujące w zakresie samodzielnej pracy^[2].

Podczas proseminarium realizuje się przede wszystkim następujące cele: zgłębienie metodologii studiowanej dyscypliny, określenie problemów badawczych, stawianie hipotez roboczych, a także ich weryfikacja w drodze analizy i interpretacji wyników z prowadzonych badań. Według Andrzeja Chodubskiego proseminarium w procesie dydaktycznym to wyższa forma ćwiczeń mająca na celu wdrożyć studentów do samodzielnej pracy badawczej. Najczęściej nauczyciel zadaje studentowi problem do rozpoznania, a uczeń wykazuje się umiejętnością gromadzenia źródeł (analiza krytyczna) i stosowania odpowiedniej metodologii badawczej. Musi się on ponadto wykazać umiejętnością stawiania pytań badawczych i hipotez^[3].

Proseminarium kończy się najczęściej przygotowaniem pracy proseminaryjnej^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]