Radosław Radwan-Dębski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Radosław Radwan-Dębski
Filipinka, Żebro
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1929
Warszawa

Data śmierci

12 stycznia 2021

Tytuł naukowy

profesor nauk technicznych

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Uczelnia

Politechnika Łódzka

Wydział

Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej, Instytut Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej

Rodzice

Kazimierz Dębski, Maria Dębska

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Radosław Radwan-Dębski, ps. „Filipinka”, „Żebro” (ur. 12 marca 1929 w Warszawie, zm. 12 stycznia 2021)[1] – polski architekt, profesor nadzwyczajny, wykładowca akademicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Radosław Radwan-Dębski był synem Kazimierza Dębskiego[2] – inżyniera, hydrologa i hydrotechnika, profesora SGGW[3], żołnierza i osadnika wojskowego[4] – i Marii Dębskiej, która zajmowała się rodzinnym domem[1]. Wychowywał się na Żoliborzu, gdzie m.in. chodził do prywatnej szkoły Marii Ostaszewskiej[2], a następnie podczas okupacji niemieckiej do Miejskiej Szkoły Drogowej oo. Marianów na Bielanach przy ul. Kamedułów 81 w Warszawie[1] oraz był harcerzem[2]. Podczas powstania działał jako łącznik i strzelec w Obwodzie Żoliborz Armii Krajowej w ramach zgrupowań „Żmija” i „Żubr” – działał pod pseudonimami „Filipinka” i „Żebro”[1]. Po upadku powstania został wywieziony do obozu przejściowego w Pruszkowie, następnie został przeniesiony do Parchim i do Wesenbergu, w którym pozostał do wyzwolenia przez Armię Czerwoną[2].

Ukończył w 1955 studia na Politechnice Warszawskiej uzyskując dyplom magistra inżyniera architekta. W 1962 obronił doktorat z melioracji wodnych w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W 1972 dokonał habilitacji na Politechnice Warszawskiej. Od 1990 był kierownikiem Zakładu Architektury i Kształtowania Środowiska na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej, gdzie w 1991 został profesorem nadzwyczajnym[5].

Jest autorem licznych publikacji poświęconych budownictwu wiejskiemu.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Budownictwo wiejskie: Materiały i konstrukcje stosowane w budownictwie wiejskim, Część 1 (Warszawa, 1958)[6],
  • Budownictwo wiejskie: ćwiczenia z projektowania budynków mieszkalnych i gospodarskich na wsi (Warszawa, 1959)[7],
  • Rurystyka: ćwiczenia z planowania obszarów osiedleńczo-rolnych i osiedli wiejskich (Warszawa, 1959)[8],
  • Przewodnik metodyczny z zakresu projektowania architektonicznego budowli wodnych (Warszawa 1967)[9],
  • Planowanie przestrzenne budownictwa wiejskiego (Łódź 1990)[10],
  • Urbanistyczne studium gospodarki wodnej w Białymstoku do 2015 roku: tezy do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego śródmiejskiego fragmentu dorzecza rzeki Białej w aspekcie zrównoważonego bilansu wodnego miasta do roku 2015 (Białystok, 2008)[11].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Powstańcze Biogramy – Radosław Radwan-Dębski [online], 1944.pl [dostęp 2022-04-29] (pol.).
  2. ↑ a b c d Mateusz Weber: Radosław Radwan-Dębski „Filipinka”. [w:] Archiwum Historii Mówionej [on-line]. Muzeum Powstania Warszawskiego (www.1944.pl), 2007. [dostęp 2022-04-28].
  3. ↑ Dębski Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-08-28].
  4. ↑ Radosław Radwan-Dębski. Kazimierz Dębski…. „Kresowe Stanice”. Numer 3/2006 (34). 
  5. ↑ Jacek H. Szyrmer, Informator geografii polskiej, Polska Akademia Nauk, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, 1992, OCLC 32698445 [dostęp 2022-04-28].
  6. ↑ Radosław Radwan-Dębski, Budownictwo wiejskie: Materiały i konstrukcje stosowane w budownictwie wiejskim, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, 1958 [dostęp 2022-04-29] (pol.).
  7. ↑ Radosław Radwan-Dębski, Budownictwo wiejskie. Ćwiczenia z projektowania budynków mieszkalnych i gospodarskich na wsi, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Dział Wydawnictw, 1959, OCLC 836547914 [dostęp 2022-04-29].
  8. ↑ Radosław Radwan-Dębski, Rurystyka: ćwiczenia z planowania obszarów osiedleńczo-rolnych i osiedli wiejskich, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Dział Wydawnictw, 1959 [dostęp 2022-04-29] (pol.).
  9. ↑ Radosław Radwan-Dębski, Przewodnik metodyczny z zakresu projektowania architektonicznego budowli wodnych, Dział Wydawnictw SGGW, 1967 [dostęp 2022-04-29] (pol.).
  10. ↑ Radosław Radwan-Dębski, Planowanie przestrzenne budownictwa wiejskiego, Politechnika Łódzka, 1990, OCLC 749234596 [dostęp 2022-04-29].
  11. ↑ Radosław Radwan-Dębski, Urbanistyczne studium gospodarki wodnej w Białymstoku do 2015 roku. Tezy do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego śródmiejskiego fragmentu dorzecza rzeki Białej w aspekcie zrównoważonego bilansu wodnego miasta do roku 2015, Białystok: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania, 2008, ISBN 978-83-60432-13-6, OCLC 297666620 [dostęp 2022-04-29].
  12. ↑ Tradycyjnie w czasie inauguracji, zasłużonym dla Politechniki pracownikom wręczono odznaczenia, „Życie Uczelni” (51), Politechnika Łódzka, październik 1998 [dostęp 2022-04-28].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Radosław_Radwan-Dębski&oldid=71800924”