Radovan Zagović – Wikipedia, wolna encyklopedia

Radovan Zagović
Радован Зоговић
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1907
Mašnica

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 1986
Belgrad

Narodowość

czarnogórska

Dziedzina sztuki

literatura

Gatunek

poezja

Radovan Zagović (cyr. Радован Зоговић; ur. 19 sierpnia 1907 w Mašnicy, zm. 4 stycznia 1986 w Belgradzie) – czarnogórski poeta, krytyk literacki, tłumacz, polityk i nauczyciel[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pracował jako krytyk literacki i licealny nauczyciel. W trakcie II wojny światowej był członkiem antyfaszystowskiej partyzantki. Był kierownikiem wydziału propagandy Komunistycznej Partii Jugosławii. Redagował elementy komunistycznego programu i dogmatyczne polemiki. Był zwolennikiem stalinizmu, w związku z czym w 1949 roku po kryzysie jugosłowiańskim został pozbawiony wszystkich funkcji politycznych[1].

W swej twórczości szczególną uwagę poświęcał kwestiom społecznym. W późniejszym okresie skupiał się na tematyce młodości, losu i upływu czasu. W 1968 roku opublikowano zbiór jego opowiadań Pejsaži i nešto se dešava. Przekładał także twórczość Władimira Majakowskiego i Maksima Gorkiego z języka rosyjskiego[1].

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]

(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])

  • Plameni golubovi (1937)
  • Prkosne strofe (1947)
  • Na poprištu (1948)
  • Artikulisana riječ (1965)
  • Pejsaži i nešto se dešava (1968)
  • Noć i pola vijeka (1978)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Zagović, Radovan – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-08-24]. (chorw.).