French
DeutschRafał Leszczyński (zm. 1501) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Rafał Leszczyński herbu Wieniawa (zm. 1501) – kasztelan poznański, marszałek nadworny koronny.
Syn Rafała (zm. 1467), kasztelana przemęckiego, i Anny. Brat Kaspra, podkomorzego kaliskiego, Jana (zm. 1492), dziekana warmińskiego i kanonika gnieźnieńskiego, Pawła i Jakuba (zm. 1463). Ożenił się z Małgorzatą Śmigielską. Miał syna Rafała (1470–1560), kasztelana przemęckiego i starostę radziejowskiego.
Tytuł hrabiego otrzymał w 1473 (tytuł Świętego Imperium Rzymskiego). W latach (1483–1490) kasztelan spicymirski. Od 1489 marszałek nadworny koronny. W latach (1495–1496) kasztelan gnieźnieński, następnie poznański (1501). Pełnił też urząd starosty radziejowskiego, łęczyckiego (1484) i brzeskiego (1494). W 1487 roku zbierał poradlne w ziemi łęczyckiej[1].
Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Brzeczkowski, Podatki zwyczajne w Polsce w XV wieku, w: Acta Universitatis Nicolai. Copernici, Historia XVIII – Nauki Humanistyczne”, z. 128, Toruń 1982, s. 51.
- ↑ Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum: codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 359.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Boniecki, „Herbarz Polski”, (tom 14, s. 153 – Leszczyńscy h. Wieniawa z Leszna, w ziemi wschowskiej)
- „Polski Słownik Biograficzny” (tom 17, s. 129)
