Rea (księżyc) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rea
	; Zdjęcie Rei zrobione przez sondę Cassini
Planeta	Saturn
Odkrywca	Giovanni Cassini
Data odkrycia	23 grudnia 1672
	Charakterystyka orbity
Półoś wielka	527 068 km
Mimośród	0,0002
Perycentrum	526 960 km
Apocentrum	527 170 km
Okres obiegu	4,518 d
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a	0,333°
Długość węzła wstępującego	351,042°
Argument perycentrum	241,619°
Anomalia średnia	179,781°
	Własności fizyczne
Średnica równikowa	1528 km
Masa	(2,306518 ± 0,000353) ⋅ 1021 kg
Średnia gęstość	(1,2333 ± 0,0053) g/cm³
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni	0,264 m/s²
Prędkość ucieczki	0,635 km/s
Okres obrotu wokół własnej osi	synchroniczny
Albedo	0,949 ± 0,003
Jasność obserwowana; (z Ziemi)	9m
Temperatura powierzchni	53 K - 99 K
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rea (Saturn V) – drugi co do wielkości księżyc Saturna, odkryty w 1672 roku przez włoskiego astronoma Giovanniego Cassiniego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Reja (Rea, gr. Ῥέα Rhea) jest jedną z tytanid w mitologii greckiej, siostra i żona Kronosa. Reę, często utożsamianą z Kybele, przedstawiano na wozie zaprzężonym w lwy i w diademie z wież obronnych, który nosiła na głowie.

Powierzchnia[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Ukształtowanie powierzchni Rei.

Charakterystyka fizyczna[edytuj | edytuj kod]

Rea jest księżycem lodowym, o gęstości 1,2 g/cm³. Najbardziej prawdopodobny model budowy wewnętrznej, oparty na pomiarach pola grawitacyjnego, wskazuje, że praktycznie nie uległa dyferencjacji grawitacyjnej, zatem nie ma warstw o różnym składzie chemicznym. Model budowy, który odpowiada pomiarom i jest dopuszczony przez ewolucję termiczną wnętrza księżyca, zakłada, że cienka zewnętrzna warstwa jest zbudowana z lodu praktycznie bez dodatku skał, natomiast wnętrze jest jednorodną mieszaniną lodu i skał^[2].

Atmosfera[edytuj | edytuj kod]

W 2010 sonda Cassini odkryła obecność bardzo rzadkiej atmosfery zawierającej tlen i dwutlenek węgla. Atmosfera pojawia się okresowo, kiedy księżyc przechodzi przez pole magnetyczne Saturna, wysokoenergetyczne cząstki złapane w polu magnetycznym planety wchodzą w reakcję z powierzchnią księżyca, uwalniając przy tym atomy tlenu. Pochodzenie dwutlenku węgla nie jest znane. Według jednej z teorii może powstawać na skutek reakcji tlenu z bogatymi w węgiel ziarnami, które mogą pochodzić z samego księżyca lub z mikrometeorytów opadających na jego powierzchnię^[3]. Atmosfera Rei jest około 5 bilionów razy mniej gęsta od atmosfery Ziemi^[3]^[4].

Kwestia istnienia pierścieni Rei[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Pierścienie Rei.

Obserwacje sondy Cassini wykonane podczas jej przelotu w pobliżu Rei w 2005 roku sugerowały, że może posiadać kolisty system pierścieni, składający się z trzech wąskich pasm materii. Byłby to pierwszy księżyc, wokół którego odkryto pierścienie. O tym niepotwierdzonym odkryciu poinformowało czasopismo „Science” w wydaniu z 6 marca 2008 roku^[5].

Jednak badania przestrzeni wokół księżyca, wykonane podczas kolejnych przelotów sondy Cassini w pobliżu Rei, nie potwierdziły występowania tam cząstek materii tworzącej pierścienie. W rezultacie 29 lipca 2010 ogłoszono, że przypuszczenia co do istnienia tych pierścieni były bezzasadne^[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie Rei z odległości 280 317 km
Zdjęcie Rei z odległości 43 000 km
Zdjęcie Rei z odległości 3778 km
Zdjęcie Rei z odległości 2779 km

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. [dostęp 2012-09-30]. (ang.).
↑ LucianoL. Iess LucianoL. i inni, Gravity ﬁeld and interior of Rhea from Cassini data analysis, „Icarus”, 190, 2007, s. 585–593, DOI: 10.1016/j.icarus.2007.03.027 .
↑ ^a ^b Dale P. Cruikshank. Generating an Atmosphere. „Science”. 330 (6012), s. 1755–1756, 2010-12-24. DOI: 10.1126/science.1200473.
↑ Thin Air: Oxygen Atmosphere Found on Saturn's Moon Rhea. [dostęp 2010-12-01].
↑ Geraint H. Jones, et al.. The Dust Halo of Saturn's Largest Icy Moon, Rhea. „Science”. 319 (5868), s. 1380–1384. AAAS. DOI: 10.1126/science.1151524. PMID: 18323452. [dostęp 2010-10-01]. (ang.).
↑ Lauren Gold: No rings around Saturn's Rhea, astronomers find. Cornell University Cronicle Online, 2010-07-29. [dostęp 2010-09-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Rhea. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
Rhea. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26]. (ang.).

[ssd-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. [dostęp 2012-09-30]. (ang.).

[2] LucianoL. Iess LucianoL. i inni, Gravity ﬁeld and interior of Rhea from Cassini data analysis, „Icarus”, 190, 2007, s. 585–593, DOI: 10.1016/j.icarus.2007.03.027 .

[Cruikshank-3] Dale P. Cruikshank. Generating an Atmosphere. „Science”. 330 (6012), s. 1755–1756, 2010-12-24. DOI: 10.1126/science.1200473.

[4] Thin Air: Oxygen Atmosphere Found on Saturn's Moon Rhea. [dostęp 2010-12-01].

[Jones2008-5] Geraint H. Jones, et al.. The Dust Halo of Saturn's Largest Icy Moon, Rhea. „Science”. 319 (5868), s. 1380–1384. AAAS. DOI: 10.1126/science.1151524. PMID: 18323452. [dostęp 2010-10-01]. (ang.).

[6] Lauren Gold: No rings around Saturn's Rhea, astronomers find. Cornell University Cronicle Online, 2010-07-29. [dostęp 2010-09-02]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Księżyce pasterskie (6)	S/2009 S 1 Pan Daphnis Atlas Prometeusz wątpliwe S/2004 S 6 S/2004 S 4 S/2004 S 3 Pandora
Księżyce koorbitalne (2)	Epimeteusz Janus
Pierścień G (1)	Aegaeon
Alkyonidy (3)	Methone Anthe Pallene
Duże wewnętrzne (4) z księżycami trojańskimi (4)	Mimas Enceladus Tetyda Telesto Kalipso Dione Helena Polideukes
Duże zewnętrzne (4)	Rea Tytan Hyperion Japet
Grupa inuicka (15)	Kiviuq Ijiraq S/2019 S 1 S/2005 S 4 S/2020 S 1 Paaliaq S/2004 S 31 Saturn LX Siarnaq S/2020 S 3 Tarkek S/2019 S 14 S/2020 S 4 S/2020 S 5 S/2019 S 6
Grupa nordycka (100)	Febe S/2006 S 20 S/2006 S 9 Skadi S/2007 S 2 S/2007 S 7 S/2007 S 5 S/2004 S 37 S/2004 S 47 S/2004 S 40 S/2019 S 2 S/2019 S 3 S/2020 S 7 Skoll S/2004 S 41 S/2019 S 4 S/2020 S 2 S/2004 S 42 Greip Hyrrokkin S/2004 S 13 S/2004 S 17 S/2007 S 6 Mundilfari S/2006 S 1 Jarnsaksa S/2006 S 10 S/2004 S 43 S/2019 S 5 Narvi Gridr Bergelmir Suttungr S/2004 S 44 S/2006 S 11 S/2004 S 12 Eggther S/2004 S 7 Hati S/2004 S 45 S/2006 S 13 Bestla S/2004 S 46 S/2019 S 8 Angrboda Farbauti Beli Thrymr S/2019 S 7 Gerd S/2007 S 3 S/2007 S 9 S/2019 S 11 S/2019 S 9 Aegir S/2019 S 10 S/2019 S 12 S/2019 S 13 S/2005 S 5 S/2006 S 3 S/2020 S 6 S/2006 S 14 S/2019 S 15 Skrymir Gunnlod S/2006 S 15 S/2004 S 28 S/2020 S 8 Alvaldi S/2006 S 16 S/2004 S 50 Kari S/2004 S 48 Fenrir S/2006 S 17 Surtur S/2004 S 39 S/2004 S 49 Geirrod Imir Loge S/2019 S 17 S/2006 S 18 S/2006 S 19 S/2019 S 19 S/2019 S 20 S/2019 S 18 S/2019 S 16 S/2004 S 36 S/2004 S 53 Thiazzi S/2004 S 21 Saturn LXIV S/2020 S 10 Fornjot S/2004 S 51 S/2020 S 9 S/2019 S 21 S/2004 S 52 Saturn LVIII
Grupa galijska (7)	Albioriks S/2007 S 8 Bebhionn Erriapus Tarvos S/2006 S 12 S/2004 S 24

Główne księżyce	Mimas Enceladus Tetyda Dione Rea Tytan Hyperion Japet
Charakterystyka	Pierścienie Księżyce
Badania Saturna	Pioneer 11 Program Voyager Cassini-Huygens
Inne tematy	Planetoidy przecinające orbitę Saturna