French
DeutschReginald Doherty – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Reginald Doherty (po lewej) z bratem | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 października 1872 | ||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 29 grudnia 1910 | ||||||||||||||||||
| Wzrost | 185 cm | ||||||||||||||||||
| Gra | praworęczna, jednoręczny backhand | ||||||||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||||||||
| Wimbledon | W (1897–1900) | ||||||||||||||||||
| US Open | F (1902) | ||||||||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||||||||
| Wimbledon | W (1897–1901, 1903–1905) | ||||||||||||||||||
| US Open | W (1902, 1903) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Reginald Frank Doherty, Reggie Doherty, „Big Do”[1] (ur. 14 października 1872 w Londynie, zm. 29 grudnia 1910 w Kensington) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej i podwójnej, zwycięzca US Open w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, mistrz olimpijski.
Studiował w Trinity Hall na Uniwersytecie Cambridge.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W 1897 roku Doherty odniósł pierwsze zwycięstwo w grze pojedynczej na Wimbledonie, pokonując w finale (challenge round) obrońcę tytułu Harolda Mahony’ego. Wygrywał także w kolejnych trzech latach, zgodnie z obowiązującym ówcześnie regulaminem występując jedynie w finałach z rywalem wyłonionym w turnieju pretendentów (All Comers). W 1898 roku pokonał młodszego o dwa lata brata Lawrence’a Doherty’ego, w 1899 roku Arhura Gore’a, w 1900 roku Sidneya Howarda Smitha. Seria triumfów Doherty’ego została przerwana przez Arhura Gore’a w 1901 roku. W 1902 roku Doherty był uczestnikiem finału mistrzostw USA, kiedy to przegrał z Williamem Larnedem[1].
Bracia Doherty stanowili jedną z najlepszych par w historii Wimbledonu. W latach 1897–1906 nieprzerwanie występowali w finałach, wygrywając łącznie osiem razy (Reginald Doherty był ponadto w finale w 1896 roku w parze z Haroldem Nisbetem). Ich pierwszymi przeciwnikami finałowymi byli inni bracia, Wilfred i Herbert Baddeleyowie. Porażki bracia Doherty ponieśli w 1902 i 1906 roku, w obu przypadkach z Sidneyem Howardem Smithem i Frankiem Riseleyem. Bracia triumfowali także w mistrzostwach USA w 1902 i 1903 roku, w pierwszym finale pokonując Holcombe’a Warda i Dwighta Davisa, fundatora słynnego pucharu[1].
W występach w Pucharze Davisa Reginald Doherty poniósł tylko jedną porażkę, w piątym, decydującym meczu finału z 1902 roku (z Malcolmem Whitmanem). W 1903 roku był w składzie ekipy, która zdobyła pierwszy Puchar dla Wysp Brytyjskich i wspólnie z reprezentacją w kolejnych trzech latach skutecznie bronił trofeum[1]. W ramach Pucharu Davisa nie przegrał meczu deblowego (zawsze grał z bratem).
Na igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 1900 roku bracia Doherty zdobyli złoty medal w grze podwójnej. Reginald Doherty wywalczył również złoty medal w grze mieszanej, w parze z Charlotte Cooper Sterry, i brązowy medal w singlu. Kolejny złoty medal Reginald Doherty wywalczył osiem lat później w Londynie, w parze z George’em Hillyardem w deblu mężczyzn na kortach otwartych.
Doherty trzy razy triumfował w mistrzostwach Irlandii w singlu (1899, 1900, 1901) i pięć w deblu (1898–1902, z bratem), a także zdobył mistrzostwo Afryki Południowej w singlu i deblu (1909)[1].
Reginald Doherty uchodził za jednego z największych stylistów epoki o przykładnym bekhendzie. Wynalazł sposób trzymania rakiety, który bez zmiany w uchwycie umożliwiał odbijanie piłek zarówno z prawej (forhend), jak i lewej strony (bekhend)[1].
Zakończył karierę dość wcześnie, na prośbę matki obawiającej się o jego zdrowie (podobnie jak Lawrence był dość chorowity)[1]. Jedna z bram obiektu wimbledońskiego na cześć braci została nazwana „The Doherty Gates”, a w 1980 roku obaj zostali wpisani do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (4–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1897 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Harold Mahony | 6:4, 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 1898 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | 6:3, 6:3, 2:6, 5:7, 6:1 |
| Zwycięzca | 3. | 1899 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Arthur Gore | 1:6, 4:6, 6:3, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 1900 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Sydney Howard Smith | 6:8, 6:3, 6:1, 5:7, 11:9 |
| Finalista | 1. | 1901 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Arthur Gore | 6:4, 5:7, 4:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 1902 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta |  William Larned | 6:4, 2:6, 4:6, 6:8 |
Gra podwójna (10–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1896 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Harold Nisbet | Herbert Baddeley Wilfred Baddeley | 6:1, 6:3, 4:6, 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1897 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Herbert Baddeley Wilfred Baddeley | 6:4, 4:6, 8:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1898 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Harold Nisbet Clarence Hobart | 6:4, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 1899 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Harold Nisbet Clarence Hobart | 7:5, 6:0, 6:2 |
| Zwycięzca | 4. | 1900 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Harold Nisbet Herbert Roper-Barrett | 9:7, 7:5, 4:6, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 1901 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Dwight Davis Holcombe Ward | 4:6, 6:2, 6:3, 9:7 |
| Finalista | 2. | 1902 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 6:4, 6:8, 3:6, 6:4, 9:11 |
| Zwycięzca | 6. | 1902 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Lawrence Doherty | Dwight Davis Holcombe Ward | 11:9, 12:10, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 1903 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 6:4, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 1903 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Lawrence Doherty | Kreigh Collins L. Harry Waidner | 7:5, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 1904 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 6:1, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 1905 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 6:2, 6:4, 6:8, 6:3 |
| Finalista | 3. | 1906 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Lawrence Doherty | Sydney Howard Smith Frank Riseley | 8:6, 4:6, 7:5, 3:6, 3:6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, Jan Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978