Rejencja zachodniopruska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rejencja zachodniopruska (niem. Regierungsbezirk Westpreußen) – pruska i niemiecka jednostka administracyjna istniejąca w latach 1920–1939 jako jedna z czterech rejencji prowincji Prusy Wschodnie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nowy okręg administracyjny powstał z terenów dawnych rejencji: kwidzyńskiej i gdańskiej położonych po wschodniej stronie Wisły i Nogatu. Do jego utworzenia doszło po przejęciu przez Polskę Pomorza w lutym 1920 i wygraniu przez Niemcy plebiscytu na Warmii, Mazurach i Powiślu, dzięki któremu jedynie kilkanaście gmin powiatu kwidzyńskiego położonych po wschodniej stronie Wisły znalazło się w Polsce.

Rejencja (do 1922 nosząca starą nazwę kwidzyńska) obejmowała powiat grodzki Elbląg oraz powiaty ziemskie: Elbląg (Elbing), Kwidzyn (Marienwerder), Sztum (Stuhm), Susz (Rosenberg) i Malbork (Marienburg). W pewnej mierze zaludniona była przez rodzimą ludność polską, w szczególności powiat sztumski, w którym działały komórki Związku Polaków w Niemczech^[1].

Rejencja została rozwiązana w 1939 i włączona w skład Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie jako część reaktywowanych rejencji kwidzyńskiej i gdańskiej.

Podział administracyjny 31 sierpnia 1938[edytuj | edytuj kod]

Stolica: Marienwerder/Kwidzyn

Powiat grodzki:

1. Elbing/Elbląg

Powiaty ziemskie:

1. Landkreis Elbing (powiat elbląski)
2. Landkreis Marienburg (Westpr.) (powiat malborski)
3. Landkreis Marienwerder (powiat kwidzyński)
4. Landkreis Rosenberg in Westpreußen (powiat suski)
5. Landkreis Stuhm (powiat sztumski)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Rejencja zachodniopruska (niem.)