Rejon przemyski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rejon przemyski
Перемишльський район
	Rejon
Państwo	ZSRR
Republika związkowa	Ukraińska SRR
Obwód	drohobycki
Siedziba	Przemyśl
Data powstania	1940, 1944
Data likwidacji	1941, 1945
brak współrzędnych

Rejon przemyski (ukr. Перемишльський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1945. Należał do obwodu drohobyckiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Przemyślu.

Rejon przemyski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi przemyski^[1]. Rejon objął obszary na południe od linii Sanu^[2]:

całą gminę Hermanowice;
całą gminę Prałkowce;
prawie całą, prawobrzeżną część gminy Olszany (bez gromady Krasice);
całą gminę Niżankowice;
całą gminę Miżyniec;
fragment gminy Popowice (gromada Przekopana);
fragment gminy Żurawica (gromada Wilcza).

Obszary te należały przed wojną do powiatu przemyskiego w województwie lwowskim. Przemyśl (a właściwie jego prawobrzeżną część) stanowił miasto na prawach rejonu, i nie wchodził w skład rejonu przemyskiego.

Rejon przemyski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Przemysl dystryktu krakowskiego Generalnego Gubernatorstwa^[3].

Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną^[4].

W marcu 1945, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, około 2/3 rejonu przemyskiego włączono do Polski^[4], gdzie weszły w skład reaktywowanego powiatu przemyskiego, od 8 sierpnia 1945 w obrębie nowego woj. rzeszowskiego^[5]^[6].

Pozostałą w ZSRR 1/3 rejonu przemyskiego przekształcono w 1945 roku w rejon niżankowicki, który przetrwał do 1959 roku^[7]. W maju 1948 Rożubowice, Sierakośce i Malhowice z rejonu niżankowickiego przekazano Polsce w ramach korekty granic z ZSRR^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн
↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.
↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
↑ ^a ^b 1944 рік в історії (history.org.ua)
↑ Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 168
↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.
↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
↑ Zapałowski, A. (2016). Granica w ogniu: 35." Przemyska" Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945-1948. Oficyna Wydawnicza Aspra-JR.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Drogobyczskaja obłast (ros.). whp057.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-11)].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

[1] Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн

[2] Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.

[3] Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.

[rik-4] 1944 рік в історії (history.org.ua)

[5] Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 168

[6] Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.

[7] 1944 рік в історії (history.org.ua)

[8] Zapałowski, A. (2016). Granica w ogniu: 35." Przemyska" Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945-1948. Oficyna Wydawnicza Aspra-JR.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]