Reprezentacja Australii w piłce nożnej kobiet – Wikipedia, wolna encyklopedia

Australia

Przydomek	Matildas
Związek	Football Federation Australia
Sponsor techniczny	Nike
Trener	Tony Gustavsson
Asystent trenera	Melissa Andreatta
Skrót FIFA	AUS
Ranking FIFA	12. (1888.93 pkt.)[a]
Zawodnicy
Najwięcej występów	Cheryl Salisbury (151)
Najwięcej bramek	Sam Kerr (61)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz  Australia 3:1 Nowa Zelandia  (Sutherland, Australia; 6 października 1979)
Najwyższe zwycięstwo  Australia 21:0 Samoa (USA) (Auckland, Nowa Zelandia; 9 października 1998)
Najwyższa porażka USA 9:1  Australia (Ambler, USA; 5 czerwca 1997)
Medale
Mistrzostwa Azji
2010 2006, 2014, 2018 1975
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 15 marca 2024.

Reprezentacja Australii w piłce nożnej kobiet – zespół biorący udział w imieniu Australii w zawodach piłkarskich. Zespół potocznie nazywany Matildas (od piosenki Waltzing Matilda). Sześciokrotne uczestniczki finałów mistrzostw świata. Dopiero podczas mistrzostw świata w Chinach w dziesiątym spotkaniu w historii udziału w mistrzostwach świata zwyciężyły reprezentacje Ghany. Dwukrotne uczestniczki turnieju olimpijskiego. Trzykrotny zdobywca Pucharu Narodów Oceanii, jednokrotny zdobywca Pucharu Azji oraz dwukrotny mistrz AFF.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1974 roku powstała Australian Women's Soccer Association - Australijskie Stowarzyszenie Piłki Nożnej Kobiet. Rok później pod skrzydłami tej organizacji zespół Australii uczestniczył w rozgrywkach o pierwszy Puchar Azji^[1]. Zawodniczki zajęły trzecie miejsce po tym jak m.in. w meczu półfinałowym przegrały z późniejszym zdobywca trofeum Nową Zelandią.

Australia swoje pierwsze oficjalne spotkanie rozegrała na Seymour Shaw Park 6 października 1979 roku. Pierwszym trenerem zespołu został Jim Selby. Brak środków przeznaczonych na żeńską reprezentację Australii spowodowały, iż pierwsze osiem meczów reprezentacja zagrała z Nową Zelandią^[2].

W odbywającym się w Nowej Kaledonii pierwszy Puchar Narodów Oceanii w 1983 roku zawodniczki australijskie zajęły drugie miejsce przegrywając w finale po dogrywce z Nową Zelandią. W dwóch kolejnych turniejach uczestniczyła również reprezentacja Tajwanu. W 1986 właśnie z nimi Australijki przegrały finałowe spotkanie.

W latach 1987 i 1988 zespół uczestniczył w turniejach na Tajwanie i w Chinach, dzięki czemu po raz pierwszy zmagały się z amerykańskimi oraz europejskimi drużynami. W 1989 były po raz pierwszy gospodyniami turnieju o Puchar Narodów Oceanii, jednak zajęły nie zakwalifikowały się do finałowego spotkania, zajmując ostatecznie trzecie miejsce. Kolejny turniej był jednocześnie kwalifikacjami do pierwszych mistrzostw świata. Australijki zajęły drugie miejsce przegrywając bilansem bramkowym z Nową Zelandią. Cztery lata później w ten sam sposób zakwalifikowały się Australijki. Jednak podczas turnieju finałowego przegrały wszystkie trzy mecze fazy grupowej i zakończyły rywalizację na ostatnim miejscu w grupie. W dwóch ostatnich występach w Pucharze Narodów Oceanii przed wyjściem z Oceania Football Confederation (OFC), Australijki zdobyły dwa złote medale. W międzyczasie uczestniczył w mistrzostwach świata w 1999 i 2003 roku oraz na igrzyskach olimpijskich w 2000 roku. Jednak w żadnej z tych imprez nie odniosły nawet jednego zwycięstwa. Dopiero podczas igrzysk w Atenach odniosły pierwsze zwycięstwo w ogólnoświatowym turnieju rangi mistrzowskiej, zwyciężając z gospodyniami oraz zremisowały z Amerykankami (późniejszymi mistrzyniami). Te wyniki dały awans do ćwierćfinału, jednak tam przegrały ze Szwedkami.

Przejście federacji do AFC[edytuj | edytuj kod]

Od 2006 roku drużyna należy do Azjatyckiej Federacji Piłkarskiej (AFC). W swoim pierwszym udziale po akcesji do AFC w Pucharze Azji, zdobyły srebrny medal. Nie tracąc w drodze do finału żadnej bramki. Dopiero w finale Chinki zdołały pokonać bramkarkę Australii.

W 2007 po raz pierwszy uczestniczyły w ćwierćfinałach mistrzostw świata. Pierwszy raz miało to miejsce w Chinach. Podczas tego turnieju po raz pierwszy zwyciężyły w tych rozgrywkach. W dziesiątym spotkaniu w historii udziału w mistrzostwach świata zwyciężyły reprezentacje Ghany^[3], następnie dwukrotnie zremisowały, dzięki czemu z pięcioma punktami awansowały do fazy pucharowej. W ćwierćfinale przegrały jednak z Brazylią.

Rok później zdobyły trzecie miejsce w rozgrywkach o Pucharu Azji. W 2010 roku po raz pierwszy sięgnęły po Puchar Azji zwyciężając w finale po serii rzutów karnych Koreę Północną. Turniej był kwalifikacjami do mistrzostw świata. W Niemczech odniosły dwa zwycięstwa w fazie grupowej i jedną porażkę, co dało im awans do ćwierćfinałów, w którym ponownie przegrały. Tym razem ze reprezentacją Szwecji.

W 2014 roku w Pucharze Azji nie udało się obronić tytułu. Australijki awansowały do finału, przegrywając go z Japonkami po bramce Iwashimizu. Cztery lata później Australijki znów dotarły do finału Pucharu Azji, ponownie przegrywając w nim z Japonią. Mistrzostwa Świata 2019 we Francji zakończyły na 1/8 finału.

Udział w międzynarodowych turniejach[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Udział w Igrzyskach Olimpijskich
Rok	Kwalifikacje	Wynik
1996	Nie zakwalifikowała się
2000	Gospodarz	Faza grupowa
2004	Awans	Ćwierćfinał
2008	Nie zakwalifikowała się
2012
2016	Awans	Ćwierćfinał
2020	Awans	IV miejsce
2024
2028

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach świata
Rok	Wynik	M	W	R*	P	B+	B-	+/-
1991	Nie zakwalifikowała się
1995	Faza grupowa	3	0	0	3	3	13	-10
1999	Faza grupowa	3	0	1	2	3	7	-4
2003	Faza grupowa	3	0	1	2	3	5	-2
2007	Ćwierćfinał	4	1	2	1	9	7	+2
2011	Ćwierćfinał	4	2	0	2	6	7	-1
2015	Ćwierćfinał	5	2	1	2	5	5	0
2019	1/8 finału	4	2	1	1	9	6	+3
Razem	7/8	26	7	6	13	38	50	-12

Puchar Azji[edytuj | edytuj kod]

Udział w Pucharze Azji
Rok	Wynik	M	W	R*	P	B+	B-	+/-
1975	Brązowy medal	4	2	0	2	12	6	+6
2006	Wicemistrz	6	4	2	0	15	2	+13
2008	Czwarte miejsce	5	2	0	3	7	9	-2
2010	Mistrzostwo	5	4	0	1	7	3	+4
2014	Wicemistrz	5	3	1	1	9	5	+4
2018	Wicemistrz	5	1	3	1	11	4	+7
Razem	5/5	30	16	6	8	61	29	+32

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jean Williams: A Beautiful Game: International Perspectives on Women's Football. Berg Publishers, 2007. ISBN 978-1845206758.