Reprezentacja Polski w piłce ręcznej mężczyzn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Polska
Ilustracja
Przydomek

Biało-Czerwoni
Gladiatorzy

Związek

ZPRP

Sponsor techniczny

Joma

Trener

Marcin Lijewski

Asystent trenera

Michał Skórski

Skrót IHF

POL

Zawodnicy
Kapitan

Michał Daszek

Najwięcej występów

Sławomir Szmal (298)[1]

Najwięcej bramek

Jerzy Klempel (1170)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Najwyższe zwycięstwo
 Polska 50:11 Wielka Brytania 
(1976)[1]
Najwyższa porażka
 Norwegia 41:22 Polska 
(Elverumshallen, Elverum, 11.06.2017)
Medale
Igrzyska olimpijskie
brąz 1976
Mistrzostwa świata
srebro 2007
brąz 1982, 2009, 2015
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa
Reprezentacja na spotkaniu z prezydentem Lechem Kaczyńskim (Pałac Prezydencki, 5 lutego 2007).

Reprezentacja Polski w piłce ręcznej mężczyzn (zwyczajowo zwana również: reprezentacją narodową, kadrą narodową, drużyną narodową) – zespół piłki ręcznej reprezentujący Rzeczpospolitą Polską w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym występować mogą wszyscy zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialny jest Związek Piłki Ręcznej w Polsce.

Reprezentacja piłkarzy ręcznych została wybrana najlepszą drużyną roku w Plebiscycie Przeglądu Sportowego w 2007 i 2015.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Premierowy międzypaństwowy mecz drużyn siedmioosobowych reprezentacja Polski rozegrała w lipcu 1957. Zaledwie kilka miesięcy później wzięła udział w swej pierwszej oficjalnej imprezie międzynarodowej – III finałach Mistrzostw Świata, odbywających się w NRD. 27 lutego 1958 w Erfurcie „biało-czerwoni” zremisowali 14:14 w debiucie z Finlandią, ostatecznie jednak zajęli 5. miejsce wśród 16 zespołów. W drugiej połowie wygranego 9:7 spotkania z Jugosławią rywale strzelili Polakom jednego gola. W meczu o piątą lokatę zespół trenera Tadeusza Breguły pokonał Norwegów 20:18, a gwiazdami polskiej kadry byli wtedy Jan Suski (uznawany za najlepszego rozgrywającego w Europie) i Kazimierz „Kaju” Frąszczak[2].

Od 28 października 2004 do 19 kwietnia 2012[3] obowiązki selekcjonera kadry narodowej seniorów pełnił Bogdan Wenta. Jego asystentem był Daniel Waszkiewicz.

W dniach 9 września 2012 – 28 stycznia 2016 selekcjonerem kadry był Michael Biegler[4][5] (kontrakt podpisał w dniu 28 września 2012[6]). Funkcję jego asystenta pełnił Jacek Będzikowski[7]. 27.02.2016 trenerem został Tałant Dujszebajew[8].

Udział w turniejach międzynarodowych[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Udział w igrzyskach olimpijskich
Edycja Kwalifikacje Wynik Źródło
1972 Awans 10. miejsce [1]
Kanada 1976 Awans 3. miejsce [2]
1980 Awans 7. miejsce [3]
Stany Zjednoczone 1984 Awans/Wycofana przed turniejem [4]
Korea Południowa 1988 Nie zakwalifikowała się [5]
Hiszpania 1992 [6]
Stany Zjednoczone 1996 [7]
Australia 2000 [8]
Grecja 2004 [9]
2008 Awans 5. miejsce [10]
Wielka Brytania 2012 Nie zakwalifikowała się [11]
Brazylia 2016 Awans 4. miejsce [12]
Japonia 2020 Nie zakwalifikowała się [13]
Francja 2024 ? ?
Stany Zjednoczone 2028 ? ?
Australia 2032 ? ?

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach Europy
Edycja Kwalifikacje Wynik Źródło
Portugalia 1994 Nie zakwalifikowała się [58]
Hiszpania 1996 [59]
Włochy 1998 [60]
Chorwacja 2000 [61]
Szwecja 2002 Awans 15. miejsce [62]
Słowenia 2004 Awans 16. miejsce [63]
Szwajcaria 2006 Awans 10. miejsce [64]
Norwegia 2008 Awans 7. miejsce [65]
Austria 2010 Awans 4. miejsce [66]
Serbia 2012 Awans 9. miejsce [67]
Dania 2014 Awans 6. miejsce [68]
Polska 2016 Gospodarz 7. miejsce [69]
Chorwacja 2018 Nie zakwalifikowała się [70]
Austria Norwegia Szwecja 2020 Awans 21. miejsce [71]
Węgry Słowacja 2022 Awans 12. miejsce
Niemcy 2024 Awans 16 miejsce
Dania Norwegia Szwecja 2026 ? ?
Hiszpania Portugalia Szwajcaria 2028 ? ?

Puchar świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w Pucharze świata
Edycja Kwalifikacje Wynik Źródło
Szwecja 1971 Nie brała udziału [9]
Szwecja 1974 Awans 2. miejsce
Szwecja 1979 Awans 2. miejsce
Szwecja 1984 Awans 5. miejsce
Szwecja 1988 Nie brała udziału
Szwecja 1992
Szwecja 1996
Szwecja 1999
Szwecja 2002
Szwecja 2004
Szwecja Niemcy 2006
Szwecja 2010

Rekordziści[edytuj | edytuj kod]

Zestawienia obejmują dane uzyskane wyłącznie w oficjalnych spotkaniach międzypaństwowych seniorskiej reprezentacji Polski. Wszystkie nieoficjalne mecze kadry narodowej, bądź spotkania w kadrze innej niż seniorska (pierwsza reprezentacja) – rozegrane przez danego zawodnika – nie zostały ujęte w poniższych wykazach.

Źródło: Władysław Zieleśkiewicz, 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013

Najwięcej rozegranych meczów (stan na 30.01.2023)

Lp. Zawodnik Lata gry Mecze
1. Sławomir Szmal 1998–2018 298
2. Karol Bielecki 2002–2017 259
3. Marcin Lijewski 1997–2013 251
4. Bartosz Jurecki 2004–2016 237
5. Andrzej Szymczak 1967–1984 234
6. Jerzy Klempel 1972–1984 221
7. Daniel Waszkiewicz 1977–1989 214
8. Mariusz Jurasik 1997–2012 207
9. Alfred Kałuziński 1973–1982 204
10. Patryk Kuchczyński 2002–2014 201
11. Michał Jurecki 2005–2017 199
12. Bogdan Wenta 1981–1994 191
13. Zbigniew Tłuczyński 1978–1990 186
14. Krzysztof Lijewski 2003–2017 185
15. Zbigniew Plechoć 1983–1990 178
16. Henryk Rozmiarek 1971–1980 177
17. Jan Gmyrek 1970–1979 176
18. Damian Wleklak 1998–2009 164
19. Mariusz Jurkiewicz 2002–2017 163
20. Janusz Brzozowski 1973–1982 162
Robert Nowakowski 1989–2003 162
Przemysław Krajewski 2012–2023 162

Najwięcej zdobytych bramek (stan na 30.01.2023)

Lp. Zawodnik Lata gry Bramki
1. Jerzy Klempel 1972–1984 1170
2. Karol Bielecki 2002–2017 962
3. Bogdan Wenta 1981–1994 763
4. Bartosz Jurecki 2004–2016 732
5. Marcin Lijewski 1997–2013 711
6. Robert Nowakowski 1989–2003 709
7. Daniel Waszkiewicz 1977–1989 705
8. Mariusz Jurasik 1997–2012 704
9. Alfred Kałuziński 1973–1982 620
10. Grzegorz Tkaczyk 2000–2012 549
11. Michał Jurecki 2005–2017 547
12. Zbigniew Tłuczyński 1978–1990 527
13. Tomasz Tłuczyński 2006–2012 503
14. Lesław Dziuba 1981–1990 447
15. Krzysztof Lijewski 2003–2017 439
16. Patryk Kuchczyński 2002–2014 435
17. Arkadiusz Moryto 2017– 430
18. Zbigniew Plechoć 1983–1990 427
19. Przemysław Krajewski 2012–2023 380
20. Piotr Przybecki 1989–2005 372

Selekcjonerzy[edytuj | edytuj kod]

Według[10]:

Ważne mecze[edytuj | edytuj kod]

Aktualna kadra[edytuj | edytuj kod]

Kadra na Mistrzostwa Świata 2023[19].

Trener: Polska Marcin Lijewski

Imię i nazwisko Pozycja Data urodzenia Wzrost Waga Mecze Bramki Klub
Adam Morawski bramkarz 1994-10-17 190 82 62 3 MT Melsungen
Andrzej Widomski prawe rozegranie 2003-02-06 186 80 2 0 Gwardia Opole
Ariel Pietrasik lewe rozegranie 1999-10-21 202 107 13 16 TSV St. Otmar St. Gallen
Arkadiusz Moryto prawe skrzydło 1997-08-31 182 84 81 386 Łomża Industria Kielce
Arkadiusz Ossowski środek rozegrania 1996-11-04 193 81 12 9 HSC 2000 Coburg
Bartłomiej Bis obrotowy 1997-03-25 195 100 8 1 HSC 2000 Coburg
Damian Przytuła lewe rozegranie 1998-11-27 198 101 24 31 Górnik Zabrze
Dawid Dawydzik obrotowy 1994-12-07 200 116 41 54 Wisła Płock
Dawid Fedeńczak prawe skrzydło 1998-03-06 186 81 10 4 Azoty-Puławy
Jakub Będzikowski środek rozegrania 2003-01-25 186 73 2 0 Wybrzeże Gdańsk
Jakub Skrzyniarz bramkarz 1996-06-06 189 100 5 0 Bidasoa Irun
Jan Czuwara lewe skrzydło 1995-10-18 184 88 55 90 Wardar Skopje
Kamil Syprzak obrotowy 1991-07-23 207 117 158 314 Paris Saint-Germain Handball
Krzysztof Komarzewski prawe skrzydło 1998-09-18 188 85 13 17 Wisła Płock
Maciej Gębala obrotowy 1994-01-10 200 113 76 93 SC DHfK Leipzig
Maciej Pilitowski środek rozegrania 1990-10-27 188 88 29 29 MKS Kalisz
Maciej Zarzycki środek rozegrania 1998-07-26 186 84 2 0 Grand Nancy Métropole Handball
Mateusz Kornecki bramkarz 1994-06-05 194 91 60 4 Łomża Industria Kielce
Mateusz Kosmala prawe skrzydło 1999-07-26 171 77 0 0 Wybrzeże Gdańsk
Melwin Beckman lewe rozegranie 2000-08-05 198 123 9 14 HK Aranäs
Michał Daszek prawe skrzydło 1992-06-27 182 85 129 349 Wisła Płock
Michał Olejniczak środek rozegrania 2001-01-31 195 97 45 70 Łomża Industria Kielce
Mikołaj Czapliński lewe skrzydło 2000-08-11 188 77 3 1 Balonmano Torrelavega
Miłosz Wałach bramkarz 2001-11-23 195 90 2 0 Wybrzeże Gdańsk
Patryk Walczak obrotowy 1992-07-29 198 108 48 42 Sporting Lizbona
Piotr Chrapkowski lewe rozegranie 1988-03-24 203 105 139 174 SC Magdeburg
Piotr Jarosiewicz lewe skrzydło 1998-06-28 179 75 26 38 Azoty-Puławy
Piotr Jędraszczyk środek rozegrania 2001-10-09 177 70 13 13 Piotrkowianin Piotrków Trybunalski
Przemysław Krajewski lewe skrzydło 1987-01-20 184 85 150 358 Wisła Płock
Rafał Przybylski prawe rozegranie 1991-02-19 200 119 94 166 Azoty-Puławy
Sebastian Kaczor obrotowy 2001-12-15 198 111 0 0 Górnik Zabrze
Szymon Działakiewicz prawe rozegranie 2000-02-17 190 90 8 13 Redbergslids IK
Szymon Sićko lewe rozegranie 1997-08-20 200 104 41 141 Łomża Industria Kielce
Tomasz Gębala lewe rozegranie 1995-11-23 212 122 40 132 Łomża Industria Kielce
Wojciech Borucki bramkarz 2001-10-15 199 97 0 0 Azoty-Puławy

LIO 1984[edytuj | edytuj kod]

Prowadzona przez Zygfryda Kuchtę męska kadra narodowa w 1982 r. po raz czwarty z rzędu zakwalifikowała się na igrzyska olimpijskie (Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles), jednak na skutek wycofania się Polski z tej imprezy (presja polityczna ZSRR na państwa ówczesnego bloku socjalistycznego) nie dane im było wystąpić w turnieju olimpijskim. Jednym z ówczesnych kadrowiczów był Bogdan Wenta, dla którego od tego momentu udział w Igrzyskach stał się głównym celem kariery. Udało mu się tego dokonać dopiero 16 lat później w barwach Niemiec, oraz jako trenerowi prowadzącemu reprezentację Polski mężczyzn, 31 maja 2008 na turnieju kwalifikacyjnym we Wrocławiu.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej występów dla męskiej reprezentacji Polski w finałach mistrzostw świata mają Marcin Lijewski i Mariusz Jurasik, którzy wystąpili we wszystkich 36 meczach podczas MŚ 2003, MŚ 2007, MŚ 2009 i MŚ 2011.

Najwięcej goli w finałach MŚ strzelił dla Polski Tomasz Tłuczyński (135 bramek), który wyprzedza Mariusza Jurasika (118 bramek), Karola Bieleckiego (113 bramek), Marcina Lijewskiego (106 bramek) i Jerzego Klempela (105 bramek).

Najwięcej występów dla męskiej reprezentacji Polski w finałach mistrzostw Europy mają Marcin Lijewski (26 meczów), Sławomir Szmal (25), Karol Bielecki (23) oraz Mariusz Jurasik, Patryk Kuchczyński i Bartosz Jurecki (po 20). Najlepsi strzelcy to z kolei Karol Bielecki (113 bramek), Mariusz Jurasik (69), Marcin Lijewski (68), Grzegorz Tkaczyk (65) i Bartosz Jurecki (59).

Jerzy Klempel był królem strzelców Mistrzostw Świata 1978 (wraz z Węgrem Peterem Kovacsem strzelili po 47 bramek) oraz turnieju Igrzysk Olimpijskich w Moskwie (44 bramki).

1 lutego 2007 półfinałowy mecz Mistrzostw Świata 2007 Polska – Dania (36:33) oglądał w hali Color Line Arena w Hamburgu komplet 13 050 osób. To rekord w całej historii MŚ jeśli chodzi o frekwencję na spotkaniu bez udziału gospodarzy danego turnieju.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wojciech Osiński, Koniec marzeń o awansie, Przegląd Sportowy nr 11 (18 000) z 15 stycznia 2018, s. 6.
  2. ↑ Sylwester Sikora (Przegląd Sportowy): Od Tadeusza Breguły do Bogdana Wenty. [dostęp 2011-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 stycznia 2011)].
  3. ↑ Bogdan Wenta Odchodzi z reprezentacji. sport.wp.pl. [dostęp 2012-04-17]. (pol.).
  4. ↑ Michael Biegler selekcjonerem reprezentacji Polski. sportowefakty.pl. [dostęp 2012-09-10]. (pol.).
  5. ↑ Michael Biegler podał się do dymisji. eurosport.onet.pl, 2016-01-28. [dostęp 2016-01-28]. (pol.).
  6. ↑ Michael Biegler podpisał kontrakt z ZPRP. zprp.pl. [dostęp 2012-10-27].
  7. ↑ Będzikowski asystentem Bieglera!. handball24.pl. [dostęp 2013-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-12)].
  8. ↑ Tałant Dujszebajew trenerem reprezentacji Polski mężczyzn. zprp.pl. [dostęp 2016-01-28]. (pol.).
  9. ↑ Handball – Poland. the-sports.org. [dostęp 2016-08-08]. (ang.).
  10. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 498-499.
  11. ↑ Wenta trenerem reprezentacji piłkarzy ręcznych. sport.wp.pl, 28 października 2004. [dostęp 2016-12-15].
  12. ↑ Komunikat ZPRP. zprp.pl, 26 kwietnia 2012. [dostęp 2016-12-15].
  13. ↑ M. Biegler podpisał kontrakt z ZPRP. zprp.pl, 28 września 2012. [dostęp 2016-12-15].
  14. ↑ Tałant Dujszebajew trenerem reprezentacji Polski mężczyzn. zprp.pl, 27 lutego 2016. [dostęp 2016-12-15].
  15. ↑ Oficjalnie: Piotr Przybecki nowym trenerem reprezentacji Polski!. [dostęp 2017-05-18].
  16. ↑ Grzegorz Sztank: Spotkanie prezesa ZPRP z trenerem Patrykiem Romblem. Związek Piłki Ręcznej w Polsce. [dostęp 2020-01-03].
  17. ↑ Iwona Niedźwiedź, Bartosz Jurecki poprowadzi drużynę narodową w meczach z Francją | Związek Piłki Ręcznej w Polsce [online], 7 lutego 2023 [dostęp 2023-02-13] (pol.).
  18. ↑ Natalia Łodzińska, OFICJALNIE: Znamy nowego selekcjonera polskiej reprezentacji w piłce ręcznej! PolskiSport [online], PolskiSport, 29 marca 2023 [dostęp 2023-03-29] (pol.).
  19. ↑ Skład na MŚ 2023 – Polska. ihf.info. [dostęp 2022-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-16)]. (ang.).

Link zewnętrzny[edytuj | edytuj kod]

Europejskie reprezentacje narodowe w piłce ręcznej (EHF)
kobiety
mężczyźni

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reprezentacja_Polski_w_piłce_ręcznej_mężczyzn&oldid=73541906”