Rezerwat przyrody Olszynka Grochowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Olszynka Grochowska
Ilustracja
Olchy czarne w pobliżu Kanału Kawęczyńskiego
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Mezoregion

Dolina Środkowej Wisły

Data utworzenia

1983-11-24

Akt prawny

M.P. z 1983 r. nr 39, poz. 230 §1

Powierzchnia

59,449 ha

Powierzchnia otuliny

111,47 ha

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Olszynka Grochowska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Olszynka Grochowska”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Olszynka Grochowska”
Ziemia52°14′46″N 21°07′28″E/52,246111 21,124444
Multimedia w Wikimedia Commons
Tablica informacyjna Rezerwatu Olszynka Grochowska

Olszynka Grochowska – leśny[1] rezerwat przyrody w Warszawie. Rezerwat powołany został na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 24 listopada 1983 r. ogłoszonego w Monitorze Polskim nr 39 z 1983 r. poz. 230.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obszar rezerwatu częściowo pokrywa się z miejscem walk toczonych w trakcie powstania listopadowego - m.in. bitwy pod Olszynką Grochowską[2][3]. Zalesianie terenu rozpoczęło się w 1936 roku i było kontynuowane po II wojnie światowej w latach 1947–1950. Rezerwat przyrody został utworzony na tym terenie w 1983 na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego[4]. W 2016 w rezerwacie wyznaczono cztery kilometry szlaków dla ruchu pieszego[5][6].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia rezerwatu wynosi 59,449 ha, wokół rezerwatu wyznaczono otulinę o powierzchni 111,47 ha[1]. Ochroną objęto prawie całe uroczysko leśne, wyłączając jedynie tereny zdewastowane, poprzecinane torami kolejowymi, liniami elektrycznymi, rurociągami. Teren rezerwatu jest własnością Skarbu Państwa i administrowany jest przez Lasy Miejskie - Warszawa – Obwód Leśny „Las Sobieskiego”.

Celem ochrony jest szata roślinna i miejsce o znaczeniu historycznym. Na południowym skraju rezerwatu znajdują się fragmenty umocnień ziemnych z okresu insurekcji kościuszkowskiej[7]. Znajduje się tam również pomnik upamiętniający poległych w bitwie pod Olszynką Grochowską. Historyczny teren Olszynki Grochowskiej o powierzchni 33 ha został zakupiony przed II wojną światową przez Zarząd Miejski m.st. Warszawy[8].

Przez rezerwat płynie Kanał Kawęczyński, do którego uchodzi tutaj też Kanał Rembertowski[9][10][11].

W rezerwacie żyje sporo zwierząt, wśród ssaków można tam spotkać między innymi lisa, łasicę, mysz leśną czy zająca. Jeśli chodzi o ptaki; sikorę, kosa, szpaka, sójkę, kowalika, drozdy, a nierzadko również ptaki drapieżne takie jak jastrząb. Późną porą widuje się lub słyszy także sowy[12][13][14].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rezerwat przyrody Olszynka Grochowska. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-08-23].
  2. ↑ Bitwa pod Olszynką Grochowską - Muzeum Historii Polski w Warszawie [online], muzhp.pl [dostęp 2024-03-07] (pol.).
  3. ↑ Bitwa pod Olszynką Grochowską – odepchnąć Rosjan od stolicy - Historia - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-03-07] (pol.).
  4. ↑ Olszynka Grochowska. lasymiejskie.waw.pl. [dostęp 2019-07-23].
  5. ↑ Jakub Chełmiński: Rezerwaty w Warszawie. Po których można spacerować, a po których nie?. warszawa.wyborcza.pl, 2016-07-16. [dostęp 2019-07-23].
  6. ↑ Kolejny warszawski rezerwat przyrody udostępniony społeczeństwu. warszawa.rdos.gov.pl, 2016-06-23. [dostęp 2019-07-25].
  7. ↑ Obwody leśne. Las Sobieskiego. [w:] Lasy Miejskie Warszawa [on-line]. lasymiejskie.waw.pl. [dostęp 2018-08-23].
  8. ↑ Aleksander Władysław Zawadzki: Finanse Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy w l. 1930–1939 [w: Rocznik Warszawski XIII]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 271.
  9. ↑ Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2015-01-08].
  10. ↑ Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. Mapa topograficzna w skali 1:10 000. Oraz: HYDRONIMIA NA ARKUSZU N-34-139-A. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej.
  11. ↑ Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 22-70. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2014-10-18].
  12. ↑ Rezerwat Olszynka Grochowska - Przewodnik - Dioblina [online], www.dioblina.eu [dostęp 2024-03-07].
  13. ↑ Rezerwat Olszynka Grochowska [online], iwaw.pl, czerwiec 2018 [dostęp 2024-03-07] (pol.).
  14. ↑ Sławomir Bełko, Marcin Kalbarczyk, Rezerwaty Przyrody. Kawęczyn, Olszynka Grochowska, Warszawa: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie, s. 1-7, ISBN 978-83-64923-20-3 (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rezerwat_przyrody_Olszynka_Grochowska&oldid=73076244”