French
DeutschRezonator (muzyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Rezonator, radiator, amplifikator – część instrumentu muzycznego, której funkcją jest zwiększanie natężenia dźwięku, wzmacnianie brzmienia[1]. Wykorzystuje zjawisko rezonansu[2]. Poza podstawową funkcją wpływa na barwę dźwięku[3]. Ma stosunkowo dużą (w porównaniu do wibratora – części dźwiękotwórczej) powierzchnię drgań lub specjalnie dobrany kształt[4].
Przykładami rezonatorów są:
- w idiofonach – zestaw rur w czeleście, wibrafonie[1] i marimbie[2], roztrąb piszczałki języczkowej w organach[1],
- w membranofonach – korpus kotła i bębna[1],
- w chordofonach – pudło rezonansowe gitary[3], płyta rezonansowa fortepianu[2],
- w aerofonach – czara głosowa oboju[4], cały korpus instrumentu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Sikorski 1975 ↓, s. 11.
- ↑ a b c d Murray Campbell, Resonator, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.23239 [dostęp 2024-02-29] (ang.).
- ↑ a b Baculewski et al. 2006 ↓, s. 386.
- ↑ a b Baculewski et al. 2006 ↓, s. 746.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Baculewski et al.: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
- Kazimierz Sikorski: Instrumentoznawstwo. Kraków: PWM, 1975. OCLC 750005911.