Ri Yong Mu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ri Yong Mu
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1925
P’yŏngsŏng, Korea

Data śmierci

27 stycznia 2022

Wiceprzewodniczący Komisji Obrony Narodowej KRLD
Okres

od września 1998[a]
do 29 czerwca 2016

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei
Okres

od września 2010

Członek Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei
Okres

od listopada 1970, czerwca 1989, września 2010

Deputowany Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD (okręg nr 36)
Okres

od marca 2009

Odznaczenia
Order Kim Ir Sena
Ri Yong Mu
Nazwa koreańska
Hangul

리용무

Transkrypcja poprawiona

Lee Yong-mu

Transkrypcja MCR

Ri Yong Mu

Ri Yong Mu (kor. 리용무, ur. 25 stycznia 1925, zm. 27 stycznia 2022[1]) – północnokoreański polityk i dowódca wojskowy, wicemarszałek Koreańskiej Armii Ludowej (차수, ch’asu), weteran wojny koreańskiej[2].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Ri Yong Mu urodził się 25 stycznia 1925 roku w mieście P’yŏngsŏng w prowincji P’yŏngan Południowy. Absolwent 2. Krajowej Akademii Politycznej (kor. 제2중앙정치학교). Uczestnik wojny koreańskiej. W latach 60. XX wieku pracował jako komisarz polityczny. Dwugwiazdkowym generałem (kor. 중장) został w czerwcu 1964 roku. Wtedy także został pierwszym wicedyrektorem Wydziału Politycznego w ówczesnym Ministerstwie Bezpieczeństwa Narodowego (kor. 민족보위성).

Zanim w sierpniu 1973 roku otrzymał awans na generała-pułkownika (kor. 상장), rozpoczął pracę w Komitecie Centralnym Partii Pracy Korei. Po raz pierwszy do KC wszedł w listopadzie 1970 roku, w wyniku postanowień 5. Kongresu PPK.

W 1977 roku pozbawiony sprawowanych urzędów, zniknął z życia publicznego. Zesłany do prowincji Ryanggang, został menedżerem jednego z tamtejszych zakładów przemysłu drzewnego. Po ośmioletniej przerwie dopiero w styczniu 1985 otrzymał wciąż mało istotne (biorąc pod uwagę jego szybki awans w strukturach władz do drugiej połowy lat 70.) stanowisko wiceprzewodniczącego PPK w prowincji Ryanggang (był tam odpowiedzialny za sprawy administracyjne). Zdaniem specjalistów degradacja było prawdopodobnie związana z faktem jego bliskich związków towarzyskich i politycznych z przeciwnikami wyznaczenia Kim Dzong Ila jako następcy Kim Ir Sena. Do łask powrócił w listopadzie 1988 jako zastępca członka KC. Osiem miesięcy później, w czerwcu 1989 roku powrócił do KC jako pełnoprawny członek tego gremium. Wtedy także został przewodniczącym Najwyższej Izby Kontroli KRLD (kor. 국가검열위원회), a od grudnia 1991 roku szefował rządowej Komisji Transportu. We wrześniu 1998 roku wszedł do Komisji Obrony Narodowej KRLD. Równolegle z tą nominacją otrzymał awans na wicemarszałka Koreańskiej Armii Ludowej (kor. 차수).

Deputowany Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD, parlamentu KRLD, sprawując mandat w V oraz począwszy od IX kadencji (tj. nieprzerwanie od kwietnia 1990 roku, a wcześniej także od grudnia 1972 do listopada 1977 roku).

Podczas 3. Konferencji Partii Pracy Korei 28 września 2010 roku został mianowany członkiem Biura Politycznego KC PPK, a także po raz trzeci wszedł do samego KC (po raz pierwszy w listopadzie 1970; po kolejnym Kongresie PPK w październiku 1980 i utworzeniu nowego KC, w listopadzie 1988 został zastępcą członka Komitetu, a pełnoprawne członkostwo uzyskał w czerwcu 1989 roku).

Po śmierci Kim Dzong Ila w grudniu 2011 roku, Ri Yong Mu znalazł się na bardzo wysokim, 13. miejscu w 233-osobowym Komitecie Żałobnym[3]. Według zachodnich specjalistów, miejsca na listach tego typu określały rangę polityka w hierarchii aparatu władzy[4][5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Kawaler Orderu Kim Ir Sena (kwiecień 1992) oraz Orderu Kim Dzong Ila (luty 2012). Ponadto laureat tytułu „Bohater Robotniczy” (luty 1998).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. odnawiane we wrześniu 2003 oraz w kwietniu 2009

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ri Yong-mu passes away.
  2. 5th National Conference of War Veterans held. ExploreDPRK, 2018-07-27. (ang.).
  3. Kim Jong Il Funeral Committee (as of 19 December 2011) (ang.), NK Leadership Watch, 21 grudnia 2011, [dostęp: 26 lipca 2012].
  4. Clues from Kim Jong-il Funeral List (ang.), The Chosun Ilbo, 20 grudnia 2011, [dostęp: 26 lipca 2012].
  5. Tetsuya Hakoda, All eyes set on Kim Jong Il’s funeral committee list (ang.), The Asahi Shimbun, 27 grudnia 2011, [dostęp: 26 lipca 2012].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • 리용무 (kor.), 통일부 – 북한자료센터 (Ministerstwo ds. Zjednoczenia Republiki Korei – Centrum Informacyjne o Korei Północnej), [dostęp: 29 lipca 2012].
  • VMAR Ri Yong Mu (ang.), NK Leadership Watch, [dostęp: 29 lipca 2012].
  • Ri Yong-mu (ang.), KBS World Radio, [dostęp: 29 lipca 2012].