Rio de Janeiro – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rio de Janeiro
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Brazylia

Stan

 Rio de Janeiro

Data założenia

1749[potrzebny przypis]

Burmistrz

Eduardo Paes

Powierzchnia

1260 km²

Wysokość

31 m n.p.m.

Populacja (2016)
• liczba ludności
• gęstość


6 498 837
5105 os./km²

Nr kierunkowy

+55 21

Kod pocztowy

20000-000

Tablice rejestracyjne

RJ

Podział miasta

33 regiony

Położenie na mapie Rio de Janeiro
Mapa konturowa Rio de Janeiro, na dole znajduje się punkt z opisem „Rio de Janeiro”
Położenie na mapie Brazylii
Mapa konturowa Brazylii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rio de Janeiro”
Ziemia22°54′30″S 43°11′47″W/-22,908333 -43,196389
Strona internetowa
Centrum miasta, gmach Palácio Gustavo Capanema (ministerstwo edukacji i zdrowia) wybudowany zgodnie z ideą modernizmu nakazującą uniesienie budynku nad ziemią na słupach (fr. pilotis) aby nie zaburzał istniejącego krajobrazu bogatego w palmy oraz instalację dwóch ogrodów na dachach płaskich z widokiem na Atlantyk aby zrekompensować przestrzeń zajętą przez budynek na ziemi, 1936, arch. Lucio Costa, Oscar Niemeyer, Le Corbusier.

Rio de Janeiro (z port. Rzeka Styczniowa, wym. port. [ˈʁi.u d(ʒi) ʒɐˈnejɾu]) – drugie co do wielkości miasto Brazylii i do 1960 r. jej stolica, razem z przedmieściami liczy 12 milionów mieszkańców[1]. Popularny kierunek turystyczny z plażami Copacabana i Ipanema, wzgórzami Corcovado i Głowa Cukru, stadionem Maracanã i obiektami olimpijskimi oraz corocznie obchodzonym karnawałem i muzyką bossa nova.

Rio de Janeiro jest miastem kontrastów: może zaliczać się do najnowocześniejszych metropolii, ale z drugiej strony znajdują się w nim fawele, w których występują przestępczość narkotykowa, walki gangów i wysoki wskaźnik zabójstw. Sytuacja pogorszyła się na początku roku 2018, kiedy armia brazylijska przejęła władzę nad miastem.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Rio de Janeiro jest stolicą stanu Rio de Janeiro. Leży w południowo-wschodniej części państwa w zatoce Guanabara nad Atlantykiem. Miasto położone jest między urwistymi wzgórzami Pão de Açúcar – „Głową Cukru”, która wznosi się na 396 m n.p.m. oraz Corcovado – „Garbatą Górą” ze statuą Chrystusa Zbawiciela. Rio de Janeiro to także wspaniałe, znane na całym świecie piaszczyste plaże Ipanema oraz Copacabana. Do miasta należą wyspy Governador i Paquetá. Na jego terenie leżą też jeziora Tijuca, Marapendi, Jacarepaguá i Rodrigo de Freitas.

Strefy miasta[2][edytuj | edytuj kod]

  • Centro (Śródmieście) – centrum miasta – znajdują tu się większość jego zabytków oraz część handlowa.
  • Zona Sul (Strefa południowa) – dzielnica chętnie odwiedzana przez turystów – słynąca z plaży Copacabana. Najbogatsza część miasta. Składa się w rzeczywistości z mniejszych dzielnic:
    • São Conrado,
    • Leblon,
    • Ipanema,
    • Arpoador,
    • Copacabana,
    • Leme,
    • Gloria,
    • Catete,
    • Flamengo,
    • Botafogo,
    • Urca.
  • Zona Norte (Strefa północna) – w dzielnicy mieszczą się wiele atrakcji historycznych oraz Muzeum Narodowe (obiekt uległ zniszczeniu w nocy z 2 na 3 września 2018 w wyniku pożaru[3]). Znajduje się tu również stadion Maracanã, na którym rozgrywano Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w 1950 oraz 2014 i Igrzyska panamerykańskie w 2007. Mieści się tu też największe, międzynarodowe lotnisko w Rio de Janeiro.
  • Zona Oeste (Strefa Zachodnia) – region najbardziej oddalony od centrum. Jest to dzielnica rolno-przemysłowa. Znajduje się tu wpisany w 2021 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO kompleks ogrodów Sítio Roberto Burle Marx[4]. Dzielnica obejmuje:
    • Barra da Tijuca,
    • Jacarepaguá,
    • Recreio dos Bandeirantes,
    • Vargem Grande,
    • Vargem Pequena,
    • Realengo,
    • Padre Miguel,
    • Bangu,
    • Campo Grande,
    • Jardim Sulacap,
    • Paciência,
    • Santa Cruz.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zatoka, nad którą leży Rio de Janeiro, została odkryta przez pierwszego Europejczyka na tych terenach, Portugalczyka Gaspara de Lemos 1 stycznia 1502. Nazwał ją „Styczniowa rzeka”, ponieważ sądził, że to ujście rzeki. Portugalczycy odkrywając miasto, założyli tutaj nie kolonie, a jedynie faktorie handlowe tak, aby nie przeszkadzać Indianom mieszkającym na tych terenach. W 1555 powstała tu osada francuskich Hugenotów. Zajęli oni całą zatokę, zakładając kolonię La France Antarctique, która z założenia miała być wolna od prześladowań. Portugalczycy, chcący skolonizować całą Brazylię, już w roku 1565, pod dowództwem Estácio de Sá rozpoczęli walki z Francuzami. Po wygranych walkach – w 1567 – zbudowali nad zatoką miasto, które na cześć patrona Świętego Sebastiana nazwali São Sebastião do Rio de Janeiro. Nazwę tę jednak szybko przemienili na poprzednią – Rio de Janeiro. W okresie początków osadnictwa portugalskiego ufortyfikowano wzgórza Urca i Morro do Castelo, a następnie rozbudowano obecną dzielnicę staromiejską z pałacem wicekrólów Brazylii, Izbą Deputowanych, katedrą i licznymi barokowymi kościołami[5]. 12 września 1711 w czasie wojny o sukcesję hiszpańską, toczonej między Wielką Brytanią i Portugalią z jednej strony a Francją i Hiszpanią z drugiej, miasto zostało zdobyte przez eskadrę francuską (13 okrętów, 6 tys. ludzi, 700 dział), na czele której stał René Duguay-Trouin. W wyniku ataku zniszczone zostały portugalskie okręty stacjonujące w porcie. Po otrzymaniu wieści o nadciągającej odsieczy (portugalskiej od strony lądu i brytyjskiej od strony morza) i wymuszeniu od mieszkańców wysokiego okupu, Francuzi odpłynęli do Brestu wraz ze zdobytymi na miejscu statkami handlowymi. Od 1808 do 1821 roku faktyczna stolica Portugalii – rodzina królewska z Janem VI na czele schroniła się tutaj przed inwazją wojsk napoleońskich.

Pod koniec XVI w. miasto bardzo szybko się rozrastało, z jego portów wywożono cukier do Europy, a dzięki gorączce złota w sąsiednim Minas Gerais stało się centrum finansowym kraju oraz stolicą państwa. Mieszkała tutaj królewska rodzina, a następnie cesarz Brazylii. Do 1889 roku Rio było stolicą wolnego państwa oraz cesarstwa, a później Republiki Brazylii. W 1960 roku stolicę przeniesiono do Brasilii[6][7].

Zabytki[7][edytuj | edytuj kod]

  • Kościół i klasztor Benedyktynów – XVI w.
  • Klasztor Franciszkanów – XVII w.
  • Katedra – 1775
  • Kościół Nossa Senhora da Glória – 1771
  • Pałac królewski – XIX w.
  • Pałac Itamaraty – XIX w.
  • Pałac Guanabara – XIX w.
  • Escadaria Celaron – słynne, wielokolorowe schody w dzielnicy Lapa
  • Akwedukt Arcos da Carioca – 1750
  • Opera – 1909
  • Posąg Chrystusa Odkupiciela na wzgórzu Corcovado – 1931

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajdują się duże zakłady przemysłu odzieżowego, włókienniczego, drzewnego, skórzanego, maszynowego, elektrotechnicznego, chemicznego, spożywczego. Jeden z największych portów Ameryki Południowej i międzynarodowy port lotniczy oraz ważny węzeł kolejowy.

W 2017 roku Rio de Janeiro było 88 najczęściej odwiedzanym miastem na świecie z liczbą turystów wynoszącą 2,3 miliona w ciągu roku[8].

Transport[edytuj | edytuj kod]

Transport miejski w Rio de Janeiro

Transport lotniczy[edytuj | edytuj kod]

Rio de Janeiro posiada 3 lotniska:

Transport kolejowy[edytuj | edytuj kod]

W centrum znajduje się dworzec kolejowy Central do Brasil. Obsługuje pociągi z okolic Rio. Z dworca można dostać się autobusem lub metrem w inne rejony miasta.

Metro[edytuj | edytuj kod]

Metrô Rio powstało w 1979 r. i ma obecnie 2 linie:

  • Linia 1 (pomarańczowa) – łączy Zona Sul z Zona Norte,
  • Linia 2 (zielona) – łączy Zona Sul z Baixada.

W planach są 2 kolejne linie:

  • Linia 3 (niebieska) – będzie łączyła Rio de Janeiro z Niterói,
  • Linia 4 (szara) – będzie łączyła Ipanemę z Barra da Tijuca – planowane zakończenie: 2016 r.

Transport autobusowy[edytuj | edytuj kod]

W Rio jest bardzo dużo linii autobusowych, funkcjonuje aż 47 firm przewozowych.

Szkolnictwo[edytuj | edytuj kod]

W Rio de Janeiro istnieje obecnie ponad 80 szkół uznanych przez Ministerstwo Edukacji[9], w tym 4 uczelnie:

Sport[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajduje się Maracanã – jeden z 12 stadionów, na których rozgrywane były Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014 i gdzie odbył się ich finał. Został oddany do użytku w 1950 r. – również na mundial. Do tego czasu wykorzystywany był głównie do rozgrywania meczów piłkarskich pomiędzy największymi klubami Rio de Janeiro: Flamengo, Botafogo, Fluminense i Vasco da Gama, a także organizowano na nim koncerty i inne atrakcje.

Oprócz wyżej wymienionej czwórki w mieście funkcjonują też kluby piłkarskie America FC, Olaria AC, Madureira EC, Bonsucesso FC, Campo Grande AC, Portuguesa Carioca, São Cristóvão FR, EC Rio São Paulo, Barcelona EC, Juventus FC, CAAC Brasil, CIG 7 de Abril, FC Rio de Janeiro, CA Barra da Tijuca, IQSL Brasileirinho, Zinzane, União Central i Uni Souza.

W 2016 roku w Rio de Janeiro odbyły się XXXI Letnie Igrzyska Olimpijskie. Były to pierwsze igrzyska w Ameryce Południowej. Rozegrano 306 konkurencji w 28 dyscyplinach[10].

Religia[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku miasto było gospodarzem 28. Światowych Dni Młodzieży, którym przewodniczył papież Franciszek.

Kilkakrotnie Rio de Janeiro odwiedzał Jan Paweł II podczas swoich 7, 13 i 80 podróży apostolskich.

Rio de Janeiro jest siedzibą rzymskokatolickiego arcybiskupa São Sebastião do Rio de Janeiro.

W 2010 roku katolicy stanowili 51,09% mieszkańców, bezwyznaniowcy – 13,33%[11], protestanci – 23,37%, spirytyści – 4–5%.

W 2017 roku pierwszy raz w historii miasta burmistrzem został zielonoświątkowiecMarcelo Crivella[12].

Osoby związane z Rio de Janeiro[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Fotogaleria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Demographia: World urban areas.
  2. Geografia Rio de Janeiro, Przegląd Brazylia.
  3. Brazylia. Ogromne zniszczenia w pożarze Muzeum Narodowym w Rio de Janeiro, „Onet Kultura”, 3 września 2018 [dostęp 2018-09-03] (pol.).
  4. UNESCO World Heritage Centre, Sítio Roberto Burle Marx [online], UNESCO World Heritage Centre [dostęp 2024-02-08] (ang.).
  5. https://archive.is/20140614225342/http://skarby-swiata.pl/brazylia/brazylia/rio_de_janeiro.html
  6. Rio de Janeiro w pigułce. Miasto Boga. [online], Travelbay, 15 maja 2018 (pol.).
  7. a b Rio de Janeiro – Zapytaj.onet.pl [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27] (pol.).
  8. „Euromonitor International’s Top 100 City Destinations Ranking”.
  9. Faculdades reconhecidas pelo MEC.
  10. Olympic Sports – Rio 2016 Summer Olympics. rio2016.com. [dostęp 2016-08-22]. (ang.).
  11. Roraima lidera o ranking dos sem religião; Rio fica em 2º Fundação Getúlio Vargas.
  12. A Pentecostal mayor of Rio de Janeiro: Religion and politics in Brazil [online], www.inthelongrun.org [dostęp 2019-04-07] (ang.).
  13. Morena Baccarin – Informacje, Ciekawostki, Wywiady | najlepsze.net.pl [online], najlepsze.net.pl [dostęp 2020-12-21].