Roman Bocheński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Bocheński

Data i miejsce urodzenia	12 maja 1910 Glinianka
Data i miejsce śmierci	maj 1940 Starobielsk lub Charków
Obywatelstwo	polskie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Kazimierz Wiesław Bocheński (ur. 12 maja 1910 w Gliniance, zm. w maju 1940 w Starobielsku lub Charkowie^[1]) – polski pływak, technik budowlany, olimpijczyk z Berlina 1936.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 maja 1910 w Gliniance. Był synem Romana i Heleny ze Smykiewiczów. W latach 1924–1928 chodził do Państwowej Szkoły Technicznej kolejowej w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł technika drogowo-budowlanego. Wiosną 1928 wstąpił do sekcji pływackiej AZS Warszawa. Kilka miesięcy później w Królewskiej Hucie pokonał 100 m czasem 1:20, co dało mu I klasę pływacką. Jesienią 1928 wyjechał do Gandawy na studia w Wyższej Szkole Handlowej i Konsularnej, której nie ukończył z braku funduszy. W 1930 ustanowił rekord Polski na 100 m czasem 1:00:4, który był trzecim wynikiem w Europie^[2]. W 1931 powrócił do Warszawy i podjął pracę jako urzędnik. Był członkiem Otwockiego Klubu Sportowego^[3], zajmował się także dziennikarstwem sportowym (prowadził dział pływania w tygodniku „Sport Wodny”). Na dystansach 100, 200, 400 m, stylem dowolnym oraz w sztafetach 4 × 200 m stylem dowolnym 5 × 50 m stylem dowolnym i 3 × 100 m stylem zmiennym kilkunastokrotnie ustanawiał rekordy Polski. W latach 1929–1931 trenował w Ghent Swimming Club. W latach 1928–1932 i 1936-1939 reprezentował barwy AZS Warszawa, a w latach 1932–1935 klubu pływackiego Delfin. W 1936 roku wystartował w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie, w sztafecie 4 × 200 m^[2], która jednak została zdyskwalifikowana z powodu falstartu Joachima Karliczka.

Tuz przed drugą wojną światową Bocheński i polska ekipa pływacka brała udział na Igrzyskach Akademickich w Monako. W drodze powrotnej droga przez Niemcy była odcięta. Udało im się dojechać do Polski przez Włochy, Jugosławię i Rumunię. Wybuch wojny zastał ich w Bukareszcie i 2 września przekroczyli granicę polsko-rumuńską w Zaleszczykach^[2]. Później brał udział w wojnie obronnej 1939 jako oficer rezerwy. Szczegóły jego szlaku bojowego nie są znane. Trafił do niewoli sowieckiej. Najprawdopodobniej został zamordowany w obozie w Starobielsku.

Był wielokrotnym (17) mistrzem Polski – indywidualnie i w sztafecie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Brązowy Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• „Łódź w Ilustracji”, 22 III 1931, nr 12, s. 6.
• Polski Komitet Olimpijski: Roman Bocheński. olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21].
• Kazimierz Roman Bocheński Biographical information. olympedia.org. (ang.)

• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 149–151. ISBN 978-83-64864-22-3.