Roman Panin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Panin

Роман Иванович Панин

generał major
Data i miejsce urodzenia	28 września 1897 Petersburg, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1949 Moskwa, Rosyjska FSRR
Przebieg służby
Lata służby	1916–1949
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona
Jednostki	16 Dywizja Strzelecka, 14 Armia, 2 Armia Rezerwowa
Stanowiska	dowódca: 1 Korpusu Piechoty, 42 Korpusu Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna domowa w Rosji: powstanie w Kronsztadzie, II wojna światowa: wojna zimowa front wschodni
Odznaczenia

Roman Iwanowicz Panin (ros. Роман Иванович Панин, ur. 16 września^?/28 września 1897 w Petersburgu, zm. 1 czerwca 1949 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał major.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W październiku 1916 został powołany do rosyjskiej armii, 1917 skończył szkołę podchorążych, uczestniczył w I wojnie światowej, 1919 wstąpił do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej na Froncie Zachodnim i Północno-Zachodnim, 1921 uczestniczył w likwidacji powstania w Kronsztadzie, dowodził kompanią i batalionem, 1924 ukończył kursy „Wystrieł”. Od 1936 należał do WKP(b), w listopadzie 1936 został pomocnikiem dowódcy 16 Dywizji Strzeleckiej, 1938–1939 przebywał w Chinach, od października 1939 do czerwca 1940 dowodził 1 Korpusem Piechoty (29 października 1939 otrzymał stopień kombryga), na czele którego uczestniczył w wojnie z Finlandią. Od 4 czerwca 1940 był generałem majorem i szefem Wydziału Przygotowania Bojowego Sztabu Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, w marcu 1941 został dowódcą 42 Korpusu Piechoty, po ataku Niemiec na ZSRR walczył na zachód od Murmańska, 23 sierpnia 1941 został dowódcą 14 Armii^[1]. Od maja do sierpnia 1942 był dowódcą 2 Armii Rezerwowej, od sierpnia 1942 do lutego 1943 starszym wykładowcą Akademii Wojskowej im. Frunzego, od lutego do czerwca 1943 szefem Wydziału Przygotowania Bojowego Sztabu Frontu Wołchowskiego, a od czerwca 1943 do kwietnia 1944 dowódcą 7 Korpusu Piechoty. Uczestniczył w operacji nowogrodzko-łużskiej, w kwietniu-maju 1944 dowodził 99 Korpusem Piechoty, od lipca 1944 do lutego 1945 był zastępcą dowódcy 5 Armii, a 1945-1949 kierownikiem kursu w Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Order Lenina (dwukrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
• Order Kutuzowa II klasy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
• http://www.az-libr.ru/index.htm?Persons&70B/b6310cc5/0001/d2626617 (ros.)
• http://ke.culture.gov-murman.ru/slovnik/?ELEMENT_ID=98658 (ros.)