Roman Sadowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Sadowski (ur. 20 lipca 1914 w Warszawie, zm. 2 listopada 1979 w Warszawie) – poeta, satyryk i autor tekstów piosenek.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Piotra Sadowskiego i Rozalii z domu Szczepanik. Rozpoczęte studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego był zmuszony przerwać ponieważ wybuchła II wojna światowa. Od początku 1945 współpracował z Polskim Radiem, gdzie kierował Redakcją Audycji Masowych (później Estradowych) oraz był związany z Redakcją Poezji. Pełnił funkcję kierownika artystycznego i reżysera programu "Podwieczorek przy mikrofonie". W 1979 ukazał się wybór tekstów pt. Podwieczorek bez mikrofonu. Twórczość Romana Sadowskiego obejmuje skecze, fraszki oraz teksty piosenek, których wykonawcami byli m.in. Andrzej Bogucki, Tadeusz Chyła, Anna German, Anna Jantar, Marta Mirska, Sława Przybylska, Rena Rolska oraz Jarema Stępowski^[1].

Jego poezja dotyczyła sportu, wiersze publikował na łamach prasy literackiej. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 18F-6-19).

Tomiki poezji[edytuj | edytuj kod]

• Życie – naprzeciw,
• Na krawędzi',
• Rzut oszczepem.

Wybrane teksty[edytuj | edytuj kod]

• Jest taka droga na świecie (muz. Anna German)
• Pastuszek i gąski (muz. Tadeusz Chyła)
• Uśnij synku (muz. Jerzy Petersburski)
• Właśnie tego dnia (muz. Krzysztof Sadowski)
• Złoty pierścionek (muz. Jerzy Wasowski)
• Żabka i miś (muz. Romuald Żyliński)
• W sobotę wieczorem (muz. Adam Markiewicz; wyk. Roman Sadowski)
• Oj ra ech (muz. Władysław Szpilman; wyk. Chór Czejanda)
• Zawsze gdzieś czeka ktoś (muz. Jarosław Kukulski); wyk. Anna Jantar
• Nie będzie, nie będzie (muz. Włodzimierz Korcz); wyk. Jerzy Połomski^[2]
• Kochaj mnie choć kilka chwil (muz. Jarosław Kukulski; wyk. Krzysztof Cwynar)
• Niebieskooka (muz. Henryk Klejne)

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• II nagroda w krajowym konkursie olimpijskim w 1948 za tomik poezji Rzut oszczepem,
• wyróżnienie w konkursie olimpijskim w 1968 za wiersz Litania do Ziemi Ojczystej,
• wyróżnienie w konkursie olimpijskim w 1972 za wiersz Aleksikakos.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]