Romana Bobrowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gosia Bobrowska, właśc. Romana Jastrzębiec-Bobrowska, z domu Kysiak, primo voto Belczyk (ur. 28 lutego 1933 we Lwowie, zm. 6 października 2009 w Krakowie) – polska reżyserka radiowa, związana z Polskim Radiem.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Nazwisko panieńskie Krysiak. W 1966 roku ukończyła Studium Nauk Społecznych na wydziale Filozoficznym, a potem w 1977 roku studia magisterskie na filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie^[1].

Z wykształcenia filolog i polonistka. Całe swoje życie zawodowe związała z pracą dla Radia Kraków. Pracę tę rozpoczęła w 1952 roku, kiedy po wygranym konkursie w dziale informacyjno-publicystycznym, następnie w dziale literackim jako realizator, a potem reżyser reżyserowała słuchowiska radiowe według dzieł literackich takich autorów, jak: Stanisław Wyspiański, Joseph Conrad, Karol Hubert Rostworowski, słuchowiska poetyckie takich poetów, jak: Wisława Szymborska, Bolesław Leśmian, Konstanty Ildefons Gałczyński i Zbigniew Herbert^[1].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Złoty Mikrofon^[2]
• Nagroda Miasta Krakowa (1984)
• Nagroda za adaptację scenariusza za słuchowisko Szach-Mat Tomasza Stokowskiego na IV Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TVP „Dwa Teatry - Sopot 2004”^[2]
• Rekomendacja na Festiwalach „Dwa Teatry” w Sopocie w latach 2005 i 2006 dla słuchowisk „Chrystus z Löbetal” Leszka Wołosiuka i „Mojry” według Marka Sobola^[2]

Została pochowana w alei zasłużonych krakowskiego cmentarza Rakowickiego^[3].

Dla upamiętnienie jej osoby i dzieła Radio Kraków przyznaje od 2011 Radiową Nagrodę im. Romany Bobrowskiej^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]