Ron Klain – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ron Klain

Ron Klain (2021)
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1961 Indianapolis
Szef personelu Białego Domu
Okres	od 20 stycznia 2021 do 7 lutego 2023
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Mark Meadows
Następca	Jeff Zients
Szef personelu wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych
Okres	od 1 listopada 1995 do 3 sierpnia 1999
Poprzednik	Jack Quinn
Następca	Charles Burson
Szef personelu wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych
Okres	od 20 stycznia 2009 do 14 stycznia 2011
Poprzednik	David Addington
Następca	Bruce Reed
Koordynator zespołu szybkiego reagowania ds. wirusa Ebola
Okres	od 22 października 2014 do 15 lutego 2015
Poprzednik	brak
Następca	brak
Multimedia w Wikimedia Commons

Ron Klain (ur. 8 sierpnia 1961 w Indianapolis) – amerykański urzędnik państwowy, marketingowiec polityczny, prawnik. Szef personelu Białego Domu (w latach 2021–2023) i dwóch wiceprezydentów Stanów Zjednoczonych: Ala Gore’a (w latach 1995–1999) i Joego Bidena (2009–2011), w latach 2014–2015 koordynator zespołu szybkiego reagowania, utworzonego po zdiagnozowaniu pierwszych przypadków zakażenia wirusem Eboli w USA.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Indianapolis, jako syn Stanleya Klain (wykonawcy budowlanego) i Sarann Warner (agentki biura podróży)^[1][2]. Klain jest Żydem^[3]. Ukończył North Central High School w 1979 roku^[4]. Uzyskał bakalaureat summa cum laude na Uniwersytecie Georgetown w 1983 roku^[3]. Zdobył tytuł Juris Doctor magna cum laude na Harvard Law School w 1987 roku^[3][5].

Kariera prawnicza[edytuj | edytuj kod]

Pełnił funkcję asystenta sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Byrona White’a w latach 1987–1988^[3]. Od 1989 do 1992 roku był głównym prawnikiem senackiej komisji sądownictwa^[6], nadzorował prace związane z prawem konstytucyjnym, karnym, antymonopolowym oraz z nominacją Clarence’a Thomasa na sędziego Sądu Najwyższego^[7]. Pełnił funkcję dyrektora ds. legislacyjnych kongresmena Eda Markeya^[8]. W 1995 roku Tom Daschle mianował Klaina szefem personelu senackiego Komitetu Przywództwa Partii Demokratycznej^[9].

Gabinet Billa Clintona[edytuj | edytuj kod]

Był zaangażowany w kampanie prezydenckie Billa Clintona w 1992 i 1996 roku^[3]. Był zastępcą głównego radcy prawnego ówczesnego Prezydenta Stanów Zjednoczonych^[3]. Kierował procesem opiniowania kandydatów na sędziów (w tym Ruth Bader Ginsburg)^[10][1]. W 1994 roku został szefem personelu Prokurator Generalnej Stanów Zjednoczonych Janet Reno^[3]. W 1995 roku został szefem personelu ówczesnego wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych – Ala Gore’a^[11].

Działalność w latach 1999–2009[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku został pracownikiem kancelarii prawnej O’Melveny & Myers^[3]. W 2000 roku został wybrany głównym prawnikiem kampanii Ala Gore’a ds. ponownego przeliczenia głosów na Florydzie po wyborach prezydenckich^[3]. W 2003 roku Ron Klain pracował jako doradca Wesleya Clarka^[12]. Podczas wyborów prezydenckich w 2004 roku Ron Klain był zaangażowany w kampanię Johna Kerry’ego^[13].

Gabinet Baracka Obamy[edytuj | edytuj kod]

12 listopada 2008 „Roll Call” poinformował, że Ron Klain został wybrany na szefa personelu wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych^[14]. Ron Klain był wymieniany wśród potencjalnych następców Rahma Emanuela (ówczesnego szefa personelu Prezydenta Stanów Zjednoczonych)^[15]. W 2011 roku przestał pełnić funkcję szefa personelu Joego Bidena, aby rozpocząć pracę w sektorze prywatnym^[16]. W latach 2014–2015 był koordynatorem zespołu szybkiego reagowania ds. wirusa Ebola^[17]. Po zakończeniu pełnienia tej funkcji pracował w Skoll Foundation i Revolution LLC^[18][19].

Gabinet Joego Bidena[edytuj | edytuj kod]

11 listopada 2020 Joe Biden poinformował, że Ron Klain został wybrany szefem personelu Białego Domu^[20]. Odszedł ze stanowiska w lutym 2023 roku^[21].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty z Monicą Medina (byłą główną zastępczynią podsekretarza Handlu ds. Oceanów i Atmosfery, byłą główną prawnik National Oceanic and Atmospheric Administration oraz byłą komisarz Stanów Zjednoczonych przy Międzynarodowej Komisji Wielorybnictwa)^[22][23][24]. Mają trójkę dzieci^[22].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]