Rudolf Patoczka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rudolf Patoczka
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1882
Kraków

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1942
KL Auschwitz

Przebieg służby
Lata służby

1904-1905, 1908-1929

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

5 pułk artylerii ciężkiej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Rudolf Patoczka vel Rudolf Patočka (ur. 19 grudnia 1882 w Krakowie, zm. 10 sierpnia 1942 w KL Auschwitz) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 grudnia 1882 w Krakowie, w rodzinie Wincentego (1848–1922), nadoficjała Kolei Północnej, i Wilhelminy z Reichelów (1856–1935)[1][2][3][4]. Był bratem Ottokara Wilhelma (1885–1940), majora intendenta, zamordowanego w Katyniu[2], Jarosława (1894–1963), żołnierza Legionów Polskich, majora dyplomowanego artylerii, i Bogumiła (1884–1947), majora administracji.

W 1904 ukończył naukę w c. k. Wyższej Szkole Realnej w Krakowie. Po odbyciu służby wojskowej w cesarskiej i królewskiej armii, w charakterze jednorocznego ochotnika, został mianowany kadetem rezerwy–zastępcą oficera ze starszeństwem z 1 stycznia 1906 i przydzielony w rezerwie do 1 pułku artylerii dywizyjnej w Krakowie[5]. W 1908 został przemianowany na oficera zawodowego, mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 1 listopada 1908 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej oraz wcielony do 1 pułku armat polowych w Krakowie[6]. W 1913 został przeniesiony do 7 pułku artylerii górskiej w Mostarze i mianowany nadporucznikiem ze starszeństwem z 1 listopada 1913 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej[7]. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1913–1914)[8], a następnie walczył na frontach I wojny światowej. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej[9][10][11].

21 czerwca 1919 został dowódcą I dywizjonu 6 pułku artylerii ciężkiej[12]. W listopadzie tego roku na czele dywizjonu wyjechał na front litewsko-białoruski[13][14]. W kwietniu 1921 został zastępcą dowódcy 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie[15], a w listopadzie tego roku objął jego dowództwo[16][17][18][19]. W marcu 1929 został zwolniony ze stanowiska dowódcy 5 pac i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V[20], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[21].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”[22].

Rudolf był żonaty z Jadwigą Płodowskich (1901–1943), z którą miał dwie córki: Wandę (ur. 1923) i Annę (ur. 1925)[1]. Rodzina mieszkała w Krynicy[1]. W czasie okupacji niemieckiej wszyscy członkowie rodziny zostali osadzeni w obozie koncentracyjnym Auschwitz[1]. Oboje małżonkowie zginęli w obozie: Rudolf 10 sierpnia 1942, a Jadwiga 15 lutego 1943[1]. Obie córki w 1944 zostały przeniesione do obozu koncentracyjnego Natzweiler i przeżyły[1]. Więźniem obozów Auschwitz i Buchenwald był bratanek Rudolfa (syn Ottokara Wilhelma) – Włodzimierz Andrzej (ur. 1914), porucznik piechoty, dowódca 6. kompanii 17 Pułku Piechoty[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. armii otrzymał:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Straty ↓.
  2. ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 401.
  3. ↑ Szematyzm 1882 ↓, s. 501.
  4. ↑ Wyszukiwarka grobów : Wincenty Patoczka. Zarząd Cmentarzy Komunalnym w Krakowie. [dostęp 2022-01-20]..
  5. ↑ Schematismus 1907 ↓, s. 834, 839.
  6. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 842, 870.
  7. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 759, 874.
  8. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 874.
  9. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 642, 775.
  10. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 827, 1047.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1037, 1293.
  12. ↑ Herzog 1930 ↓, s. 9, 15.
  13. ↑ Herzog 1930 ↓, s. 15, 17, 22, 23.
  14. ↑ Zarzycki 1996 ↓, s. 4.
  15. ↑ Herzog 1930 ↓, s. 9.
  16. ↑ Zarzycki 1996 ↓, s. 19.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 787, 813.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 706, 736.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 413, 447.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 87.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 218.
  22. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 943.
  23. ↑ Herzog 1930 ↓, s. 35.
  24. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-20]..
  25. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1293.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rudolf_Patoczka&oldid=69261748”