Sabina Sebyłowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sabina Maria Sebyłowa (z domu Krawczyńska) (ur. 5 grudnia 1900 w Warszawie, zm. 19 lutego 1980 w Warszawie) – polska pisarka i autorka wspomnień.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła gimnazjum ogólnokształcące. Przed II wojną światową pracowała jako urzędniczka PKO. Była specjalistką w dziedzinie grafologii, przeszła szkolenia specjalistyczne w Instytucie Psychotechnicznym Urzędu Kryminalnego Policji Państwowej oraz w Mennicy Państwowej.

W czasie wojny utrzymywała się z hafciarstwa. W latach 1945–1960 pracowała jako urzędniczka w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Przez większą część życia mieszkała w kamienicy przy ul. Brzeskiej 5, gdzie powstały Notatki z prawobrzeżnej Warszawy. Jej mężem był Władysław Sebyła.

Pochowana na cmentarzu Bródnowskim (kw. 20C-1-6).

Twórczość literacka[edytuj | edytuj kod]

• Moja matka opowiada (opowiadania, 1958)
• Okładka z pegazem (wspomnienia, 1960)
• Notatki z prawobrzeżnej Warszawy (dziennik, 1985)

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Sabinę Sebyłową i jej męża Władysława upamiętnia jedna z tablic Praskiej Galerii Sław wmurowanych w chodnik ul. Stalowej w 2017 roku^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.brak strony w książce