Sajf II ibn Sultan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sajf II ibn Sultan – władca (imam) Omanu w latach 1728-1743.

Panował w momencie największej ekspansji terytorialnej Omanu, który władał wschodnim wybrzeżem Afryki, okupując Zanzibar, Mogadiszu i Mombasę.

Jednak około 1740 autorytet imama osłabł, co spowodowało wybuch zamieszek w kraju. Zamieszki wykorzystali Persowie, którzy zajęli kraj i okupowali go, aż Ahmad ibn Sa’id z nowej dynastii Al Busa’id wygnał ich z Omanu w 1743 roku.

Sultan III ibn Murszid ibn Adi był w latach 1742-1743 koregentem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Encyklopedia Historyczna Świata, tom IX Azja -cz. 2, Kraków 2002, s. 233.