Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej
59 z dnia 18.11.1948 oraz 421/60 z 18.03.1960[1]
sanktuarium maryjne
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Żarki

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza

Wezwanie

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie Żarek
Mapa konturowa Żarek, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej”
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego
Mapa konturowa powiatu myszkowskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej”
Położenie na mapie gminy Żarki
Mapa konturowa gminy Żarki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej”
Ziemia50°37′57,77″N 19°22′36,00″E/50,632714 19,376667
Strona internetowa

Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzinsanktuarium maryjne znajdujące się w Żarkach, w dzielnicy Leśniów.

Legenda[edytuj | edytuj kod]

Historia sanktuarium w Leśniowie jest związana z legendą, według której w 1382 r. zmierzający do Opola z Rusi książę Władysław Opolczyk postanowił zrobić postój na polanie opodal drewnianego kościółka. Wiózł on ze sobą ikonę Matki Boskiej Bełzkiej, obraz, który miał się stać ośrodkiem kultu maryjnego na Jasnej Górze lepiej znanego jako Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej oraz figurę Maryi z Dzieciątkiem na ręku. Jako że wędrowcy nie mieli picia, przeto modlili się przed wyruszeniem o siły na drogę i szczęśliwy powrót do Opola. Nagle stał się cud: Wtem rzeźba Maryi jakby złotą łuną się okryła. Z miejsca wskazanego ręka Dzieciątka, spod omszałego kamienia, wybiła krystaliczna struga wody, mieniąca się w słońcu srebrem i błękitem. Woda miała przy tym właściwości niezwykłe. Znużeni odzyskiwali siły, przemyte wodą rany natychmiast się goiły, chorzy odzyskiwali zdrowie... Wdzięczny za łaskę Maryi książę Władysław Opolski pozostawił świętą figurę w małym drewnianym kościółku Leśniowskim[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Główny ołtarz

Drewniany kościół w Leśniowie istniał prawdopodobnie już w 1325 r.

16 maja 1706 r. właściciel Żarek Józef Męciński przyznał paulinom na mocy przywileju kościół wraz z drewnianym klasztorem, uprzednio przez dwa lata użytkowany przez zakon karmelitów bosych.

W 1755 r. rozpoczęła się budowa murowanego klasztoru, która została ukończona w 1768 r. Przybudowano również kościół. Przedłużono nawę, wzniesiono murowaną kruchtę, szczyt ozdobiono sygnaturką. Wewnątrz powstał w 1730 r. barokowy ołtarz, w którego centrum umieszczono cudowną figurę. W XVIII w. wzbogacono także wnętrze konfesjonałami, rokokowymi stallami i balustradami. Z XIX w. pochodzą dwa boczne ołtarze: św. Józefa i św. Pawła Pustelnika. Pani Leśniowska zyskała w XVIII w. złocone korony i sukienki z cennej materii. OO. Paulini zadbali także o źródło, ogradzając je i uporządkowując otoczenie[2].

W 1967 r. ks. Kardynał Stefan Wyszyński dokonał koronacji Matki Boskiej Leśniowskiej. Na uroczystości był również obecny Metropolita Krakowski, ks. Kardynał Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II. Dzięki staraniom tego ostatniego Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ustanowiła uroczystość Matki Boskiej Leśniowskiej w dniu 2 lipca, zatwierdziła także formularz mszy świętej ku czci Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzin.

2 grudnia 2010 r., w godzinach popołudniowych skradziono z Sanktuarium pochodzące z 1746 r. korony, które zostały wykonane na zlecenie ówczesnego przeora Klasztoru – o. N. Raciborskiego przez złotnika z Częstochowy – Jan Szabelskiego. Zostały użyte przy oficjalnej koronacji w 1967 r.[3]

2 lipca 2011 r. odbyła się rekoronacja figury, z użyciem nowych koron – poświęconych przez papieża Benedykta XVI podczas audiencji generalnej w środę 22 czerwca[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-11-23].
  2. a b Historia. [dostęp 2007-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-11)].
  3. [1]
  4. [2]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]