Sejmik generalny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sejmiki generalne, generały (łac. comitia maiora)^[1] – w dawnej Polsce, były to zjazdy posłów, których wybrano na sejmikach ziemskich oraz senatorów z danej prowincji. W XVII generały zanikły z wyjątkiem pruskiego. Zastąpiły je sesje narodów.

Ich zadaniem było uzgadnianie stanowiska na sejm walny. Odbywały się:

• dla Małopolski – w Nowym Mieście Korczynie
• dla Wielkopolski – sejmik generalny w Kole
• dla Mazowsza – w Warszawie
• dla Litwy – w Wołkowysku, a potem w Słonimie
• dla Rusi – w Sądowej Wiszni
• dla Prus Królewskich - w Malborku lub Grudziądzu

Sejmiki partykularne[edytuj | edytuj kod]

mniejsze, (tzw. rządy sejmikowe) w okresie I Rzeczypospolitej:

• sejmik deputacki
• sejmik elekcyjny
• sejmik gospodarczy
• sejmik relacyjny

Zobacz w Wikiźródłach tekst hasło Generał-sejmik w Encyklopedii staropolskiej

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• sejmik

Literatura przedmiotu[edytuj | edytuj kod]

• Sejmiki ziem ruskich w wieku XV Henryk Chodynicki, we Lwowie, 1906

Przypisy[edytuj | edytuj kod]