Sejo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sejo
세조
Imię koreańskie
Hangul

세조

Hancha

世祖

Transkrypcja poprawiona

Sejo

Transkrypcja MCR

Sejo

ilustracja
Wizerunek herbu
podpis
władca Korei
Okres

od 11 czerwca 1455
do 23 września 1468

Poprzednik

Tanjong

Następca

Yejong

Dane biograficzne
Dynastia

dynastia Ri

Data urodzenia

2 listopada 1417

Data śmierci

23 września 1468

Ojciec

Sejong Wielki

Matka

Sohŏn

Rodzeństwo

Munjong

Małżeństwo

Jŏnghŭi

Sejo (ur. 2 listopada 1417, zm. 23 września 1468) – siódmy władca (wang) Korei (Chosŏn) z Dynastii Ri. Objął tron poprzez zamach stanu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w 1417 roku drugi syn Sejonga Wielkiego, wykazywał się umiejętnością łucznictwa, jazdy konnej i sztuk walki. Był także zdolnym dowódcą wojskowym, choć osobiście nie uczestniczył w wojnach. W 1428 został Wielkim Księciem o imieniu Suyang.

Po śmierci króla Sejonga tron objął brat Suyanga, Munjong, ale wkrótce zmarł w wyniku choroby. Wówczas tron przeszedł dla 12-letniego syna Munjonga, Tanjonga. Nowy król był zbyt młody, aby rządzić krajem, stąd wszystkie sprawy polityczne były kontrolowane przez arystokratę Hwang Po Ina i generała Kim Jong Sŏ.

Suyang otaczał się zaufanymi doradcami. Jeden z nich, nazwiskiem Han, poradził Suyangowi, aby ten dokonał zamachu stanu. W ten sposób 10 listopada 1453 Suyang przejął władzę. W puczu zginął generał Kim Jong Sŏ.

W 1455 roku Suyang zmusił swojego młodego bratanka Tanjonga do abdykacji, stając się siódmym królem Chosŏn. Przyjął wówczas imię Sejo. W 1456 sześciu wysokich rangą urzędników próbowało obalić Sejo, jednak spiskowcy zostali powstrzymani i straceni.

Sejo panował przez 13 lat, był skutecznym administratorem swojego kraju. Zmarł śmiercią naturalną w 1468.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]