Shunroku Hata – Wikipedia, wolna encyklopedia

Shunroku Hata
畑 俊六
Ilustracja
marszałek polny marszałek polny
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1879
prefektura Fukushima

Data i miejsce śmierci

10 maja 1962
Tokio

Przebieg służby
Lata służby

1901–1945

Siły zbrojne

 Armia Cesarska

Stanowiska

dowódca: 14. Dywizji, Japońskiej Armii Tajwanu, Chińskiej Armii Ekspedycyjnej; minister wojny

Główne wojny i bitwy

Wojna rosyjsko-japońska;
Wojna chińsko-japońska;
Wojna na Pacyfiku

Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Order Złotej Kani I klasy (Japonia) Order Złotej Kani IV klasy (Japonia) Złota i Srebrna Gwiazda Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Pamiątkowy Medal Wstąpienia na Tron Cesarza Yoshihito (Japonia) Medal Wojskowy za Wojnę Rosyjsko-Japońską 1904-1905 (Japonia) Medal Wojskowy za Wojnę Chińsko-Japońską 1937-1945 (Japonia) Medal Wojskowy za Wielką Wojnę Wschodnio-Azjatycką 1941-1945 (Japonia) Pamiątkowy Medal Ogłoszenia Konstytucji Cesarskiej (Japonia) Order Zasługi Japońskiego Czerwonego Krzyża Medal Zasługi Ustanowienia Państwa (Mandżukuo)

Shunroku Hata (jap. 畑 俊六 Hata Shunroku; ur. 26 lipca 1879 w prefekturze Fukushima, zm. 10 maja 1962 w Tokio)marszałek polny Cesarskiej Armii Japońskiej, minister wojny w latach 1939–1940, zbrodniarz wojenny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1912 został attaché wojskowym w Niemczech. Jako obserwator wojskowy przebywał w Europie do zakończenia I wojny światowej. W lipcu 1918 otrzymał awans do rangi podpułkownika.

W styczniu 1919 został członkiem delegacji japońskiej uczestniczącej w paryskiej konferencji pokojowej, której owocem był Traktat wersalski[1].

W 1931 został awansowany na stopień generała porucznika. W okresie późniejszym pełnił m.in. obowiązki szefa Sił Powietrznych Cesarskiej Armii (1935–1936), a następnie dowódcy Japońskiej Armii Tajwanu (1936–1937). Od 2 do 26 sierpnia 1937 był członkiem Najwyższej Rady Wojennej Japonii. W okresie od 26 sierpnia 1937 do 14 lutego 1938 piastował funkcję inspektora generalnego Przysposobienia Wojskowego, a następnie w 1938 był głównodowodzącym Chińskiej Armii Ekspedycyjnej (Shina Haken-gun). Od 15 grudnia 1938 do 25 maja 1939 był ponownie członkiem Najwyższej Rady Wojennej, a następnie od 30 sierpnia 1939 do 22 lipca 1940 – ministrem wojny rządu Japonii. Od 30 lipca 1940 do 1 marca 1941 po raz trzeci był członkiem Najwyższej Rady Wojennej, a następnie ponownie dowódcą Chińskiej Armii Ekspedycyjnej oraz inspektorem generalnym Przysposobienia Wojskowego. 2 czerwca 1944 został awansowany do rangi marszałka polnego Cesarskiej Armii Japońskiej.

Po II wojnie światowej został aresztowany przez Amerykanów i następnie sądzony za zbrodnie wojenne. Międzynarodowy Trybunał Wojskowy dla Dalekiego Wschodu skazał go na karę dożywotniego więzienia[1]. W 1954 został przedterminowo zwolniony z więzienia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisław Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, s. 169, ISBN 978-83-63795-77-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]