Siergiej Czepikow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siergiej Czepikow
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1967 ; Chabarowsk
Klub	Dynamo Jekaterynburg
Wzrost	182 cm
Debiut w PŚ	22.01 1987, Ruhpolding (22. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	22.01 1987, Ruhpolding (22. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze podium w PŚ	23.02 1988, Calgary; (3. miejsce - sprint)
Dorobek medalowy
	do 1991
	Reprezentacja ZSRR
	1991-1992
	Reprezentacja WNP
	od 1992
	Reprezentacja Rosja
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1989/1990
Kryształowa kula ;	1990/1991
3. miejsce ;	1988/1989
	Puchar Świata (b.indywidualny)
Mała Kryształowa Kula ;	1989/1990
2. miejsce ;	1988/1989
2. miejsce ;	1990/1991
2. miejsce ;	1991/1992
	Puchar Świata (sprint)
Mała Kryształowa Kula ;	1990/1991
	Strona internetowa

Siergiej Władimirowicz Czepikow (ros. Сергей Владимирович Чепиков, ur. 30 stycznia 1967 r. w Chabarowsku) – rosyjski biathlonista i biegacz narciarski, reprezentujący też ZSRR i WNP, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata, a także dwukrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces osiągnął w 1986 roku, zdobywając brązowy medal w sztafecie podczas mistrzostw świata juniorów w Falun. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Lahti zwyciężył w biegu indywidualnym, sprincie i sztafecie. W Pucharze Świata zadebiutował 22 stycznia 1987 roku w Ruhpolding, zajmując 22. miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 23 lutego 1988 roku w Calgary, zajmując 3. miejsce w sprincie. Wyprzedzili go jedynie Frank-Peter Roetsch z NRD i kolejny reprezentant ZSRR - Walerij Miedwiedcew. W kolejnych startach jeszcze 27 razy stawał na podium, odnosząc przy tym siedem zwycięstw. Czterokrotnie triumfował w sprincie: 15 grudnia 1990 roku w Les Saisies, 26 stycznia 1991 roku w Anterselvie, 23 lutego 1994 roku w Lillehammer i 24 stycznia 2004 roku Anterselvie, a trzy razy był najlepszy w biegu indywidualnym: 9 marca 1989 roku w Östersund, 25 stycznia 1990 roku w Ruhpolding i 13 grudnia 1990 roku w Les Saisies. Ostatnie podium w zawodach tego cyklu wywalczył 15 stycznia 2006 roku w Ruhpolding, zajmując trzecie miejsce w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1989/1990 i 1990/1991, kiedy zwyciężał w klasyfikacji generalnej. Był też trzeci w sezonie 1988/1989, za Eirikiem Kvalfossem z Norwegii oraz innym reprezentantem ZSRR - Aleksandrem Popowem.

W 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, zdobywając dwa medale. Zajął tam trzecie miejsce w sprincie, za Frankiem-Peterem Roetschem i Walerijem Miedwiedcewem, a razem z Dmitrijem Wasiljewem, Aleksandrem Popowem i Miedwiedcewem zdobył złoty medal w sztafecie. Na tej samej imprezie był też czwarty w biegu indywidualnym, przegrywając walkę o podium z Włochem Johannrm Passlerem o 7,4 s. Rok później, podczas mistrzostw świata w Feistritz zdobył złoto w biegu drużynowym i srebro w sztafecie.

Z mistrzostw świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti w 1990 roku wrócił z dwoma medalami. W biegu indywidualnym był drugi, plasując się między Miedwiedcewem a kolejnym rodakiem, Anatolijem Żdanowiczem. Następnie zajął trzecie miejsce w sprincie, za Markiem Kirchnerem z NRD i Eirikiem Kvalfossem. Kolejne dwa medale zdobył podczas mistrzostw świata w Lahti w 1991 roku, gdzie oprócz srebra w sztafecie zdobył też brązowy medal w biegu drużynowym.

Jako reprezentant WNP Czepikow zajął drugie miejsce w sztafecie na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Był tam też dziesiąty w biegu indywidualnym i czwarty w sprincie, w którym w walce o brązowy medal lepszy był Harri Eloranta z Finlandii. Za to podczas mistrzostw świata w Borowcu w 1993 roku zdobył medale w trzech z czterech konkurencji. Oprócz srebrna w sztafecie, był też drugi w biegu drużynowym, a biegu indywidualnym zajął trzecią pozycję, ulegając tylko Włochowi Andreasowi Zingerle i innemu Rosjaninowi - Siergiejowi Tarasowowi. Ponadto na igrzyskach w Lillehammer zwyciężył w sprincie, zostając tym samym pierwszym w historii rosyjskim mistrzem olimpijskim w tej konkurencji. Pozostałe miejsca na podium zajęli Niemiec Ricco Groß oraz Siergiej Tarasow. Wspólnie z kolegami z reprezentacji po raz kolejny był drugi w sztafecie.

Od sezonu 1994/1995 startował w biegach narciarskich. W Pucharze Świata zadebiutował 26 listopada 1995 roku w Vuokatti, gdzie zajął 21. miejsce w biegu na 10 km techniką klasyczną. Tym samym już w debiucie zdobył pierwsze punkty. Nigdy nie stanął na podium indywidualnych zawodów tego cyklu, jednak w sztafecie dokonał tego kilkukrotnie, w tym 7 grudnia 1997 roku w Santa Caterina wraz z kolegami był najlepszy. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 1995/1996, gdy zajął 19. miejsce w klasyfikacji generalnej. W 1995 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Thunder Bay, gdzie był między innymi trzynasty na dystansie 50 km stylem dowolnym i szósty w sztafecie. Podczas mistrzostw świata w Trondheim dwa lata później był szesnasty w biegu na 10 km klasykiem, czternasty w biegu łączonym, osiemnasty w biegu na 50 km klasykiem oraz czwarty w sztafecie. Wystąpił też na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, plasując się między innymi na dziewiątej pozycji w biegu łączonym i piątej w sztafecie.

Od sezonu 2001/2002 powrócił do rywalizacji w biathlonie. W lutym 2002 roku startował na igrzyskach w Salt Lake City, zajmując ósme miejsce w biegu indywidualnym i czwarte w sztafecie. Już rok później zdobył srebrny medal w sztafecie na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku. Wynik ten powtórzył podczas mistrzostw świata w Hochfilzen w 2005 roku, zdobywając tam też srebro w biegu pościgowym. Rozdzielił tam Norwega Ole Einara Bjørndalena i Niemca Svena Fischera. W tym samym roku wystąpił również na mistrzostwach świata sztafet mieszanych w Chanty-Mansyjsku, zajmując drugie miejsce. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku, zdobywając między innymi trzeci srebrny medal olimpijski w sztafecie. W startach indywidualnych zajął czwarte miejsce w biegu indywidualnym, piąte w biegu masowym oraz 23. miejsce w sprincie. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata sztafet mieszanych w Pokljuce w tym samym roku, zwyciężając razem z Anną Bogalij, Iriną Malginą i Nikołajem Krugłowem.

Jego żoną jest Jelena Mielnikowa.

Osiągnięcia w biathlonie[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1988	Calgary	4.	3.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1992	Albertville	10.	4.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1994	Lillehammer	8.	1.	nd.	nd.	2.	nd.	–
2002	Salt Lake City	8.	–	–	nd.	4.	nd.	–
2006	Turyn	4.	23.	–	5.	2.	nd.	–

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1989	Feistritz	7.	7.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1990	Mińsk/Oslo/Kontiolahti	2.	3.	nd.	nd.	5.	nd.	–
1991	Lahti	5.	15.	nd.	nd.	2.	nd.	–
1993	Borowec	3.	5.	nd.	nd.	2.	nd.	–
2003	Chanty-Mansyjsk	–	52.	32.	10.	2.	nd.	–
2004	Oberhof	40.	–	–	24.	–	nd.	–
2005	Hochfilzen	32.	4.	2.	8.	2.	nd.	–
2005	Chanty-Mansyjsk	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	2.	–
2006	Pokljuka	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	1.	–

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce
1986/1987	71.
1987/1988	59.
1988/1989	3.
1989/1990	1.
1990/1991	1.
1991/1992	11.
1992/1993	9.
1993/1994	31.
2001/2002	23.
2002/2003	7.
2003/2004	16.
2004/2005	4.
2005/2006	14.
2006/2007	57.

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	23 lutego	1988	Calgary	Sprint na 10 km	2.	0+0	25:08,1	+21,3	Frank-Peter Roetsch
2.	2 marca	1989	Hämeenlinna	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+1	1:06:02,0	+1:01,3	Aleksandr Popow
3.	9 marca	1989	Östersund	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	54:06,4	–	–
4.	18 marca	1989	Steinkjer	Sprint na 10 km	2.	0+0	28:41,0	+32,0	Fritz Fischer
5.	19 stycznia	1990	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	0+1	28:50,6	+4,3	Jurij Kaszkarow
6.	25 stycznia	1990	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	1.	1	58:19,7	–	–
7.	20 lutego	1990	Mińsk	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	1:06:39,7	+23,3	Walerij Miedwiedcew
8.	10 marca	1990	Oslo	Sprint na 10 km	3.	1+1	25:48,9	+32,0	Mark Kirchner
9.	15 marca	1990	Kontiolahti	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1+1+0+0	59:24,2	+30,3	Eirik Kvalfoss
10.	13 grudnia	1990	Les Saisies	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	1:08:31,8	–	–
11.	15 grudnia	1990	Les Saisies	Sprint na 10 km	1.	0+1	29:40,9	–	–
12.	24 stycznia	1991	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+2+1+0	59:03,6	+1:03,4	Aleksandr Popow
13.	26 stycznia	1991	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+0	27:45,1	–	–
14.	23 stycznia	1992	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+2+0+0	57:43,5	+33,3	Walerij Kirijenko
15.	10 marca	1992	Fagernes	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+1+1+0	1:01:52,0	+44,0	Mark Kirchner
16.	14 marca	1992	Fagernes	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+2+0+1	1:01:59,0	+2:03,0	Geir Einang
17.	11 lutego	1993	Borowec	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+0+0	53:05,4	+1:32,9	Andreas Zingerle
18.	16 grudnia	1993	Pokljuka	Sprint na 10 km	2.	0+1+0+0	53:51,4	+11,1	Patrice Bailly-Salins
19.	23 lutego	1994	Lillehammer	Sprint na 10 km	1.	0+0	28:07,0	–	–
20.	9 stycznia	2003	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:08,3	+4,2	Ole Einar Bjørndalen
21.	8 lutego	2003	Lahti	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:27,5	+4,5	Alexander Wolf
22.	19 grudnia	2003	Osrblie	Sprint na 10 km	3.	0+1	24:05,4	+21,2	Siergiej Rożkow
23.	10 stycznia	2004	Pokljuka	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	1+1+0+1	36:18,8	+11,5	Ole Einar Bjørndalen
24.	24 stycznia	2004	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+0	25:09,6	–	–
25.	23 stycznia	2005	Anterselva	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+1	32:16,5	+1:52,4	Ole Einar Bjørndalen
26.	9 lutego	2005	Pragelato	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1+0+0+0	53:18,7	+15,3	Michael Greis
27.	6 marca	2005	Hochfilzen	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+0	36:41,4	+39,2	Ole Einar Bjørndalen
28.	15 stycznia	2006	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+1+0	39:08,4	+0,6	Michael Rösch

Osiągnięcia w biegach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
32.	9 lutego	1998	Nagano	30 km stylem klasycznym	1:33:55,8	+8:04,1	Mika Myllylä
22.	12 lutego	1998	Nagano	10 km stylem klasycznym	27:24,5	+1:31,4	Bjørn Dæhlie
18.	14 lutego	1998	Nagano	10+15 km pościgowy	1:07:01,7	+1:22,6	Thomas Alsgaard
5.	17 lutego	1998	Nagano	Sztafeta 4x10 km^[1]	1:40:55,7	+1:43,8	Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
35.	11 marca	1995	Thunder Bay	10 km stylem klasycznym	24:52,3	+2:21,2	Władimir Smirnow
19.	13 marca	1995	Thunder Bay	10+15 km pościgowy	1:06:19,5	+2:14,5	Władimir Smirnow
11.	17 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta 4x10 km^[2]	1:34:27,1	+2:58,1	Norwegia
13.	19 marca	1995	Thunder Bay	50 km stylem dowolnym	1:56:36,0	+4:48,7	Silvio Fauner
16.	24 lutego	1997	Trondheim	10 km stylem klasycznym	23:41,8	+1:16,5	Bjørn Dæhlie
14.	25 lutego	1997	Trondheim	10+15 km pościgowy	1:00:11,1	+3:03,4	Bjørn Dæhlie
4.	28 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta 4x10 km^[3]	1:37:06,1	+2:51,0	Norwegia
18.	2 marca	1997	Trondheim	50 km stylem klasycznym	2:16:37,5	+8:20,2	Mika Myllylä

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Czepikow nigdy nie stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Skład drużyny: Władimir Legotin, Aleksiej Prokurorow, Siergiej Krianin, Siergiej Czepikow
↑ Skład drużyny: Władimir Legotin, Michaił Botwinow, Siergiej Czepikow, Aleksiej Prokurorow
↑ Skład drużyny: Siergiej Czepikow, Siergiej Czernych, Maksim Piczugin, Aleksiej Prokurorow

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sergei Tchepikov (biathlon). skisport365.com. [dostęp 2019-08-22]. (ang.).
Sergei Tchepikov (biegi). skisport365.com. [dostęp 2019-08-22]. (ang.).
Profil na stronie IBU. data.biathlonworld.com. [dostęp 2019-06-23]. (ang.).
Sergey Chepikov Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.).

[1] Skład drużyny: Władimir Legotin, Aleksiej Prokurorow, Siergiej Krianin, Siergiej Czepikow

[2] Skład drużyny: Władimir Legotin, Michaił Botwinow, Siergiej Czepikow, Aleksiej Prokurorow

[3] Skład drużyny: Siergiej Czepikow, Siergiej Czernych, Maksim Piczugin, Aleksiej Prokurorow

[1]

[2]

[3]