Simon Tibbling – Wikipedia, wolna encyklopedia

Simon Tibbling
Ilustracja
Tibbling w 2015
Data i miejsce urodzenia

7 września 1994
Sztokholm

Obywatelstwo

szwedzkie

Wzrost

175 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Randers FC

Kariera juniorska
Lata Klub
2000–2003 Grödinge SK
2003–2010 IF Brommapojkarna
2011–2012 Djurgårdens IF
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2012–2014 Djurgårdens IF 73 (3)
2015–2017 FC Groningen 75 (2)
2017–2020 Brøndby IF 90 (9)
2020–2021 FC Emmen 15 (0)
2021– Randers FC 0 (0)
W sumie: 253 (14)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Szwecja U-17 16 (4)
 Szwecja U-19 13 (0)
2012–2017  Szwecja U-21 33 (2)
2019–  Szwecja 1 (0)
W sumie: 63 (6)
  1. Aktualne na: 1 lipca 2021. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 1 lipca 2021.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Mistrzostwa Europy U-21
złoto Czechy 2015

Simon Tibbling (ur. 7 września 1994 w Sztokholmie) – szwedzki piłkarz grający na pozycji pomocnika w Randers FC.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Treningi piłkarskie rozpoczął w wieku 6 lat w Grödinge SK[1], z którego w wieku 9 lat trafił do IF Brommapojkarna. W 2011 przeszedł do Djurgårdens IF[2]. W pierwszej drużynie tego klubu zadebiutował 29 kwietnia 2012 w zremisowanym 1:1 meczu z Kalmar FF[3]. 11 września 2012 podpisał czteroipółletni kontrakt z tym zespołem[4].

W listopadzie 2014 podpisał czteroipółletni kontrakt z FC Groningen obowiązujący od 1 stycznia 2015[5]. W holenderskim klubie zadebiutował 16 stycznia 2015 w przegranym 0:2 meczu z Ajaksem[6]. W sezonie 2014/2015 wraz z drużyną zdobył puchar kraju[7].

W lipcu 2017 podpisał pięcioletni kontrakt z Brøndby IF[8]. W duńskim klubie zadebiutował 6 sierpnia 2017 w wygranym 1:0 meczu z FC København, w którym strzelił gola[9]. W sezonie 2017/2018 zdobył z klubem Puchar Danii[10]. Łącznie w barwach Brøndby w lidze duńskiej rozegrał 90 spotkań, strzelając w nich 9 goli[11].

27 lipca 2020 został zawodnikiem holenderskiego FC Emmen[12]. W tym zespole swój pierwszy mecz rozegrał 13 września 2020 z VVV Venlo (3:5)[13]. Latem 2021 przeszedł do Randers FC[14].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Młodzieżowy reprezentant Szwecji w kadrach od U-17 do U-21[15]. W 2015 roku wraz z kadrą U-21 wziął udział w mistrzostwach Europy, które Szwedzi wygrali po pokonaniu w finale Portugalii po rzutach karnych[16][17]. Tibbling zagrał w tym turnieju w 4 meczach i strzelił 2 gole (w spotkaniach grupowych z Danią i Portugalią)[18]. Rok później wystąpił na igrzyskach olimpijskich[19], na których rozegrał wszystkie 3 mecze grupowe, po których Szwedzi odpadli z rywalizacji[20]. W 2017 roku ponownie zagrał na mistrzostwach Europy U-21, na których Szwedzi nie wyszli z grupy po 2 remisach i porażce (Tibbling wystąpił w zremisowanych spotkaniach z Anglią i Polską)[21]. Był jedynym zawodnikiem szwedzkiej kadry, który brał udział także w zawodach w 2015[22].

W dorosłej reprezentacji zadebiutował 8 stycznia 2019 w przegranym 0:1 meczu z Finlandią[23][24].

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Jego idolem sportowym jest Andrés Iniesta, a ulubionym klubem – Liverpool F.C.[25] Po pierwszym treningu chciał zrezygnować z piłki nożnej, jednak jego matka przekonała go, kupując mu dwie paczki kart z postaciami z serialu „Pokemon”, które wówczas kolekcjonował, w zamian za pójście na kolejny trening[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tibbling: Without Pokemon, I wouldn't be a footballer. fifa.com, 2016-04-26. [dostęp 2019-02-13]. (ang.).
  2. Stefan Ottosson: Spelarporträtt: Simon Tibbling – en av världens bästa. expressen.se, 2013-01-23. [dostęp 2019-02-13]. (szw.).
  3. Oavgjort trots kanonstart. dif.se, 2012-04-29. [dostęp 2019-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-01)]. (szw.).
  4. Simon Tibbling förlänger med Djurgården. dif.se, 2012-09-11. [dostęp 2019-02-13]. (szw.).
  5. FC Groningen contracteert Simon Tibbling. fcgroningen.nl, 2014-11-28. [dostęp 2019-02-13]. (niderl.).
  6. Simon Tibbling. fcgstats.nl. [dostęp 2019-02-13]. (niderl.).
  7. FC schrijft historie en moet prijzenkast aanschaffen. fcgroningen.nl, 2015-05-03. [dostęp 2019-02-13]. (niderl.).
  8. Simon Tibbling skifter til Brøndby IF. brondby.com, 2017-07-21. [dostęp 2019-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)]. (duń.).
  9. Brøndby-sejr i sæsonens første Derby. brondby.com, 2017-08-06. [dostęp 2019-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-13)]. (duń.).
  10. Brøndby IF er pokalmestre. brondby,com, 2018-05-10. [dostęp 2019-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-21)]. (duń.).
  11. Simon Tibbling, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów) [dostęp 2021-07-02].
  12. Brøndby sælger Tibbling til hollandsk klub. Tipsbladet, 2020-07-27. [dostęp 2021-07-02]. (duń.).
  13. FC Emmen - VVV-Venlo, 13 wrz 2020 - Eredivisie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2021-07-02].
  14. Simon Tibbling, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–transfery) [dostęp 2021-07-02].
  15. Simon Tibbling. svenskfotboll.se. [dostęp 2019-02-13]. (szw.).
  16. EM-guld efter straffdrama!. svenskfotboll.se, 2015-06-30. [dostęp 2019-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (szw.).
  17. Spot-on Sweden beat Portugal to win U21 EURO. uefa.com, 2015-06-30. [dostęp 2019-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-05)]. (ang.).
  18. UEFA European U-21 Championship Czech Republic 2015 – Tournament review. uefa.com. s. 20 (36-37), 24 (45). [dostęp 2019-02-13]. (ang.).
  19. Simon Tibbling. sok.se. [dostęp 2019-02-13]. (szw.).
  20. Rio 2016 – Football – Results Book. rio2016.com. [dostęp 2019-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-21)]. (ang.).
  21. UEFA European U-21 Championship Poland 2017 – Tournament review. uefa.com. s. 22 (42), 28 (55). [dostęp 2019-02-13]. (ang.).
  22. Kinga Wiśniewska: Euro U-21: SZWECJA. olemagazyn.pl, 2017-06-15. [dostęp 2019-02-13]. (pol.).
  23. Årets första startelva. svenskfotboll.se, 2019-01-07. [dostęp 2019-02-13]. (szw.).
  24. Uddamålsförlust mot Finland. svenskfotboll.se, 2019-01-08. [dostęp 2019-02-13]. (szw.).
  25. Tibbling, Simon. svenskfotboll.se. [dostęp 2019-02-13]. (szw.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]