Skatologia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skatologia (od gr. skatós „kał”) – termin literacki określający żarty, sceny i aluzje dotyczące wydalin ludzkich.

W literaturze europejskiej jednym z najstarszych przykładów dzieł zawierających wątki skatologiczne jest literatura sowizdrzalska. W średniowieczu motywy skatologiczne były rozpowszechnione w sztuce ludowej^[1]. Z kolei w literaturze sanksryckiej skatologiczne motywy komiczne, pokazujące skutki obżarstwa, służyły pokazaniu słabości duchowych archetypu łakomego bramina^[2].

Zachowania skatologiczne mają w różnych kulturach różne funkcje: mogą służyć poniżeniu lub wyśmianiu^[3], ale także podkreśleniu wspólnoty, podobnie jak wulgarny język^[4].

Termin ten może również określać szczególną odmianę parafilii, skatologię telefoniczną, polegającą na osiąganiu pobudzenia seksualnego wskutek prowadzenia obscenicznych rozmów telefonicznych z obcymi osobami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Persels, Jeff i Ganim, Russell (2004) Fecal matters in early modern literature and art: studies in scatology, Furnham - Burlington: Ashgate
↑ Browarczyk, Monika (2003) "Komizm i satyra w estetyce oraz teorii literatury (sanskryt i hindi)" w Studia indologiczne, tom 10, str. 32
↑ Friedmaan, A. B. (1968) "The Scatological Rites of Burglars", Western Folklore, 27(3): 171-179
↑ Bourke, J. G. (1891/1968) Scatologic Rites of All Nations, New York - London: Johnson Reprint Corp.

[1] Persels, Jeff i Ganim, Russell (2004) Fecal matters in early modern literature and art: studies in scatology, Furnham - Burlington: Ashgate

[2] Browarczyk, Monika (2003) "Komizm i satyra w estetyce oraz teorii literatury (sanskryt i hindi)" w Studia indologiczne, tom 10, str. 32

[3] Friedmaan, A. B. (1968) "The Scatological Rites of Burglars", Western Folklore, 27(3): 171-179

[4] Bourke, J. G. (1891/1968) Scatologic Rites of All Nations, New York - London: Johnson Reprint Corp.

[1]

[2]

[3]

[4]