Sojuz 40 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sojuz 40
Emblemat Sojuz 40
Dane misji
Indeks COSPAR

1981-42A

Zaangażowani

 ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-T

Masa pojazdu

6 800 kg

Rakieta nośna

Sojuz-U

Załoga
Zdjęcie Sojuz 40
Załoga

Leonid Popow (2)
Dumitru Prunariu (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

14 maja 1981 (17:16:38 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

287,0 (362,2) km

Perygeum

198,1 (333,5) km

Okres orbitalny

89,06 (91,24) min

Inklinacja orbity

51,64°

Lądowanie
Miejsce lądowania

225 km SE od Dżezkazganu

Lądowanie

22 maja 1981 (13:58:30 UTC)

Czas trwania misji

7 d, 20 h, 41m, 52.

Liczba okrążeń Ziemi

124

Program Sojuz

Salut 6 EP-10 (kod wywoławczy «Днепр» - Dniepr) – dziesiąta krótkotrwała misja na stację kosmiczną Salut 6. Szesnasty udany załogowy lot kosmiczny na tę stację.

Załoga[edytuj | edytuj kod]

Start[edytuj | edytuj kod]

Dublerzy[edytuj | edytuj kod]

Lądowanie[edytuj | edytuj kod]

Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]

Sojuz 40 to radziecka załogowa misja kosmiczna, będąca dziewiątą międzynarodową ekspedycją w ramach programu Interkosmos. Był to jednocześnie ostatni lot kapsuły Sojuz drugiej generacji. Na pokładzie znajdował się pierwszy kosmonauta z Rumunii. Dzień po starcie, 15 maja, nastąpiło połączenie Sojuza z kompleksem orbitalnym, na którym pracowała stała załoga w składzie Władimir Kowalonok i Wiktor Sawinych. W czasie wspólnego lotu kosmonauci obu załóg przeprowadzili 23 eksperymenty przygotowane przez naukowców ZSRR i Rumunii. Prunariu przeprowadził także badania pola magnetycznego Ziemi. Ostatniego dnia lotu wykonał również z orbity zdjęcia terytorium Rumunii. Kosmonauci przeprowadzili też próby systemu orientacji stacji. Sojuz 40 był ostatnią kapsułą Sojuz, która połączyła się ze stacją Salut 6

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]