French
DeutschSt. Kitts Scenic Railway – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Kolej Widokowa St. Kitts | |
| Dane podstawowe | |
| Zarządca | St. Kitts Scenic Railway Ltd |
|---|---|
| Długość | 48 (maks.) km |
| Rozstaw szyn | 762 mm |
.jpg) | |
| Historia | |
| Rok otwarcia | 1912 (kolej cukrownicza) |
St. Kitts Scenic Railway (Kolej Widokowa St. Kitts) – turystyczna kolej wąskotorowa na wyspie Saint Kitts w państwie Saint Kitts i Nevis, działająca od 2003 roku, dawna kolej cukrownicza otwarta w 1912 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Uprawa trzciny cukrowej była podstawą gospodarki Saint Kitts, będącej brytyjską kolonią, już od XVII wieku[1]. W 1912 roku grupa inwestorów zbudowała tam nowoczesną cukrownię w stolicy wyspy Basseterre[1]. Już w 1910 roku rozpoczęto budowę kolei wąskotorowej na wyspie w celu ułatwienia zwożenia trzciny cukrowej z plantacji[2]. Miała ona prześwit toru 762 mm (30 cali)[a]. Zbudowano dwa odcinki z Basseterre: na wschód do Christ Church i następnie wzdłuż wybrzeża, oraz na zachód do Palmetto Point[2]. Pierwsze pociągi ruszyły w 1912 roku, na trasie o długości 12 mil (19 km)[2]. W 1926 roku ukończono rozbudowę sieci o długości prawie 30 mil (48 km), łącząc oba odcinki obwodnicą[2]. Była ona eksploatowana sezonowo, od lutego do czerwca[1]. Dzięki kolei i nowej cukrowni trzcinę cukrową uprawniano na St. Kitts dłużej niż na okolicznych wyspach, lecz ostatecznie rząd wysp zdecydował o zamknięciu cukrowni, a tym samym zakończeniu gospodarczej eksploatacji kolei z końcem lipca 2005 roku[1].
.jpg)
Z uwagi na wzrastającą rolę turystyki, zdecydowano jeszcze w latach 90. pozostawić kolej jako atrakcję turystyczną w rękach prywatnych[2]. Zawiązano w tym celu spółkę St. Kitts Scenic Railway Ltd, która podpisała umowę z rządem i firmą cukrowniczą St. Kitts Sugar Manufacturing Corporation[2]. Pierwszy pociąg turystyczny przejechał 28 grudnia 2002 roku, a pełny rozkład jazdy zaczął obowiązywać od 28 stycznia 2003 roku[2]. Uważana jest za ostatnią kolej w Indiach Zachodnich[1].
Kolej turystyczna działa na części trasy, z Basseterre wzdłuż północno-wschodniego wybrzeża, o długości 18 mil[3]. Uzupełnia ją linia autobusowa długości 12 mil, zataczając okrąg wokół wyspy[3]. Na trasie kolei znajdują się 23 mosty[2].
Pociągi turystyczne składają się z pięciu wagonów piętrowych, z dolnym piętrem zamkniętym i klimatyzowanym, i wagonu z agregatem dostarczającym energię elektryczną, głównie do klimatyzacji[2]. Jako pojazdy trakcyjne służą trzy lokomotywy spalinowe polskiej serii Lyd2, produkcji rumuńskiej, zakupione z polskiej cukrowni Dobre[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. Niedzielski. Wycieczka w raju z pomocą polskich lokomotyw. „Świat Kolei”. 7/2003. s. 11. podaje rozstaw 30 cali (762 mm), ale błędnie przelicza go na 735 mm.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e History of St. Kitts and the Sugar Train [online], stkittsscenicrailway.com [dostęp 2023-11-02] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j M. Niedzielski. Wycieczka w raju z pomocą polskich lokomotyw. „Świat Kolei”. 7/2003. s. 11.
- ↑ a b St. Kitts Scenic Railway Tour [online], stkittsscenicrailway.com [dostęp 2023-11-02] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. Niedzielski. Wycieczka w raju z pomocą polskich lokomotyw. „Świat Kolei”. 7/2003, s. 11, lipiec 2003. EMI-PRESS. ISSN 1231-1804.