Stan Wawrinka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stan Wawrinka
Ilustracja
Państwo

 Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

28 marca 1985
Lozanna

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Magnus Norman

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

16

Najwyżej w rankingu

3 (27 stycznia 2014)

Australian Open

W (2014)

Roland Garros

W (2015)

Wimbledon

QF (2014, 2015)

US Open

W (2016)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

88 (2 lutego 2015)

Australian Open

3R (2006)

Roland Garros

3R (2006)

Wimbledon

1R (2006, 2007)

US Open

1R (2005)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Stan Wawrinka, właśc. Stanislas Wawrinka[1] (ur. 28 marca 1985 w Lozannie) – szwajcarski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, mistrz olimpijski w grze podwójnej z Pekinu (2008), triumfator Australian Open 2014, French Open 2015 oraz US Open 2016 w konkurencji gry pojedynczej.

Pochodzenie i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego dziadkowie ze strony ojca (dziadek był Czechem, a babka Polką), po ucieczce z Czechosłowacji do Niemiec w 1946, zamieszkali w Szwajcarii. Ojciec tenisisty, Wolfram Wawrinka, był rolnikiem i pracownikiem socjalnym w zakładzie dla niepełnosprawnych, gdzie matka Isabelle (z pochodzenia Szwajcarka) była pedagogiem. Oboje przejęli prowadzenie gospodarstwa rodzinnego matki „Ferme du Chateau”, niedaleko Lozanny, związanego z zamkiem w Saint-Barthélemy[2].

12 grudnia 2009 Wawrinka poślubił szwajcarską prezenterkę telewizyjną Ilham Vuilloud[3][4]. W kwietniu 2015 para rozstała się[5][6][7]. Następnie zaczął spotykać się z chorwacką tenisistką Donną Vekić[8].

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Treningi tenisowe rozpoczął w wieku 8 lat, a jako 15-latek porzucił szkołę, koncentrując się na karierze sportowej. Występując jeszcze jako junior wygrał w roku 2003 wielkoszlemowy Roland Garros w grze pojedynczej. W pojedynku finałowym pokonał 7:5, 4:6, 6:3 Briana Bakera.

Grając już jako zawodowiec, Wawrinka wygrał 16 turniejów rangi ATP Tour z 30 osiągniętych finałów. W styczniu 2014 roku został triumfatorem Australian Open. W finale pokonał Rafaela Nadala wynikiem 6:3, 6:2, 3:6, 6:3. Drugi wielkoszlemowy triumf odniósł podczas French Open w sezonie 2015, gdzie w ostatnim meczu zwyciężył z Novakiem Đokoviciem 4:6, 6:4, 6:3, 6:4. We wrześniu 2016 roku został mistrzem US Open, ponownie po finale z Novakiem Đokoviciem.

W grze podwójnej Szwajcar wygrał w roku 2008 wspólnie z Rogerem Federerem rozgrywki olimpijskie w Pekinie, a w finale pokonali Szwedzki debel Simon Aspelin-Thomas Johansson. Drugi tytuł w deblu Wawrinka wywalczył w styczniu 2013 roku w Ćennaju, tworząc parę z Benoîtem Paire. Ponadto Wawrinka przegrał 4 deblowe finały ATP Tour.

W roku 2004 debiutował w reprezentacji Szwajcarii w Pucharze Davisa. Do lutego 2023 rozegrał dla zespołu 54 mecze. W singlu zwyciężył w 23 pojedynkach, natomiast 4 spotkania wygrał w deblu.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 3. miejscu w styczniu 2014 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w lutym 2015 roku zajmował 88. pozycję.

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (16–14)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 10 lipca 2005 Gstaad Ceglana Argentyna Gastón Gaudio 4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 30 lipca 2006 Umag Ceglana Serbia i Czarnogóra Novak Đoković 6:6 krecz
Finalista 2. 22 lipca 2007 Stuttgart Ceglana Hiszpania Rafael Nadal 4:6, 5:7
Finalista 3. 14 października 2007 Wiedeń Twarda (hala) Serbia Novak Đoković 4:6, 0:6
Finalista 4. 5 stycznia 2008 Ad-Dauha Twarda Wielka Brytania Andy Murray 4:6, 6:4, 2:6
Finalista 5. 11 maja 2008 Rzym Ceglana Serbia Novak Đoković 6:4, 3:6, 3:6
Finalista 6. 10 stycznia 2010 Ćennaj Twarda Chorwacja Marin Čilić 6:7(2), 6:7(3)
Zwycięzca 2. 11 kwietnia 2010 Casablanca Ceglana Rumunia Victor Hănescu 6:2, 6:3
Zwycięzca 3. 9 stycznia 2011 Ćennaj Twarda Belgia Xavier Malisse 7:5, 4:6, 6:1
Finalista 7. 24 lutego 2013 Buenos Aires Ceglana Hiszpania David Ferrer 4:6, 6:3, 1:6
Zwycięzca 4. 5 maja 2013 Oeiras Ceglana Hiszpania David Ferrer 6:1, 6:4
Finalista 8. 12 maja 2013 Madryt Ceglana Hiszpania Rafael Nadal 2:6, 4:6
Finalista 9. 22 czerwca 2013 's-Hertogenbosch Trawiasta Francja Nicolas Mahut 3:6, 4:6
Zwycięzca 5. 5 stycznia 2014 Ćennaj Twarda Francja Édouard Roger-Vasselin 7:5, 6:2
Zwycięzca 6. 26 stycznia 2014 Australian Open, Melbourne Twarda Hiszpania Rafael Nadal 6:3, 6:2, 3:6, 6:3
Zwycięzca 7. 20 kwietnia 2014 Monte Carlo Ceglana Szwajcaria Roger Federer 4:6, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca 8. 11 stycznia 2015 Ćennaj Twarda Słowenia Aljaž Bedene 6:3, 6:4
Zwycięzca 9. 15 lutego 2015 Rotterdam Twarda (hala) Czechy Tomáš Berdych 4:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca 10. 7 czerwca 2015 French Open, Paryż Ceglana Serbia Novak Đoković 4:6, 6:4, 6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 11 października 2015 Tokio Twarda Francja Benoît Paire 6:2, 6:4
Zwycięzca 12. 10 stycznia 2016 Ćennaj Twarda Chorwacja Borna Ćorić 6:3, 7:5
Zwycięzca 13. 27 lutego 2016 Dubaj Twarda Cypr Markos Pagdatis 6:4, 7:6(13)
Zwycięzca 14. 21 maja 2016 Genewa Ceglana Chorwacja Marin Čilić 6:4, 7:6(11)
Zwycięzca 15. 11 września 2016 US Open, Nowy Jork Twarda Serbia Novak Đoković 6:7(1), 6:4, 7:5, 6:3
Finalista 10. 25 września 2016 Petersburg Twarda (hala) Niemcy Alexander Zverev 2:6, 6:3, 5:7
Finalista 11. 19 marca 2017 Indian Wells Twarda Szwajcaria Roger Federer 4:6, 5:7
Zwycięzca 16. 27 maja 2017 Genewa Ceglana Niemcy Mischa Zverev 4:6, 6:3, 6:3
Finalista 12. 11 czerwca 2017 French Open, Paryż Ceglana Hiszpania Rafael Nadal 2:6, 3:6, 1:6
Finalista 13. 17 lutego 2019 Rotterdam Twarda (hala) Francja Gaël Monfils 3:6, 6:1, 2:6
Finalista 14. 20 października 2019 Antwerpia Twarda (hala) Wielka Brytania Andy Murray 6:3, 4:6, 4:6

Gra podwójna (2–4)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 11 lipca 2004 Gstaad Ceglana Szwajcaria Marc Rosset Indie Leander Paes
Czechy David Rikl
4:6, 2:6
Finalista 2. 13 lipca 2008 Gstaad Ceglana Szwajcaria Stéphane Bohli Czechy Jaroslav Levinský
Słowacja Filip Polášek
6:3, 2:6, 9−11
Zwycięzca 1. 16 sierpnia 2008 Pekin Twarda Szwajcaria Roger Federer Szwecja Simon Aspelin
Szwecja Thomas Johansson
6:3, 6:4, 6:7(4), 6:3
Finalista 3. 11 stycznia 2009 Ćennaj Twarda Szwajcaria Jean-Claude Scherrer Stany Zjednoczone Eric Butorac
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
3:6, 4:6
Finalista 4. 20 marca 2011 Indian Wells Twarda Szwajcaria Roger Federer Ukraina Ołeksandr Dołhopołow
Belgia Xavier Malisse
4:6, 7:6(5), 7−10
Zwycięzca 2. 6 stycznia 2013 Ćennaj Twarda Francja Benoît Paire Niemcy Andre Begemann
Niemcy Martin Emmrich
6:2, 6:1

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Wygrane turnieje Bilans w karierze
Turnieje wielkoszlemowe
Australian Open 2R 3R 2R 3R 3R QF 3R 4R W SF 4R SF 2R 2R QF 2R 1R 1R 1 / 18 42–17
French Open 3R 1R 2R 3R 3R 4R 4R 4R QF 1R W SF F 1R QF 3R 1R 2R 1 / 18 45–17
Wimbledon 1R 3R 1R 4R 4R 1R 2R 1R 1R QF QF 2R 1R 2R 2R NH 1R 3R 0 / 17 22–17
US Open 3R 3R 4R 4R 1R QF 2R 4R SF QF SF W 3R QF 1R 3R 1 / 17 47–16
ATP Finals
ATP Finals SF SF SF RR 0 / 4 7–8
Turnieje ATP Tour Masters 1000
Indian Wells 2R QF 4R QF 3R 4R 4R 2R 4R F 3R NH 4R 0 / 12 27–12
Miami 2R 2R 4R 3R 2R 4R 3R 2R 4R 2R NH 0 / 10 9–10
Monte Carlo 1R 1R SF 3R QF QF W 3R QF 3R 2R NH 1R 2R 1 / 13 22–12
Madryt 1R 3R 3R 3R 1R 3R F 2R 3R 2R 2R QF NH 2R 0 / 13 17–13
Rzym 2R 1R 1R F 3R QF 3R 3R 2R 3R SF 3R 3R 1R 1R 1R 3R 2R 0 / 18 25–17
Montreal/Toronto 1R 2R 3R 3R 2R QF 2R 3R 2R SF 3R 2R NH 1R 0 / 13 16–13
Cincinnati 3R 1R 1R 2R 1R SF 2R QF QF 3R QF 2R 1R 3R 0 / 14 19–14
Szanghaj Nie ATP Masters Series 3R 2R 3R 3R QF 2R QF 3R 1R NH NH NH 1R 0 / 10 12–10
Paryż 2R 2R 3R 2R 1R 3R 1R 3R QF 3R SF 2R 3R QF 1R 1R 0 / 16 17–16
Hamburg 1R 1R 2R Nie ATP Tour Masters 1000 0 / 3 1–3
Ranking na koniec sezonu
54 30 36 13 21 21 17 17 8 4 4 4 9 66 16 18 82 148 49 N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

     NH, turniej nie odbył się

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanislas Wawrinka to od teraz „Stan the Man”. eurosport.onet.pl, 2014-05-20. [dostęp 2014-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-20)]. (pol.).
  2. Michael Wehrle: Stanislas Wawrinka: Der scheue Junge vom Bauernhof in Saint-Barthélemy. Aargauer Zeitung, 2014-01-26. [dostęp 2014-05-02]. (niem.).
  3. Stanislas Wawrinka: Frisch verheiratet!. schweizer-illustrierte.ch, 2009-12-15. [dostęp 2015-06-12]. (niem.).
  4. Quiet wedding for Stanislas Wawrinka. swissinfo.ch, 2009-12-15. [dostęp 2015-06-12]. (ang.).
  5. Stan Wawrinka splits from wife Ilham Vuilloud. thesportreview.com, 2015-04-19. [dostęp 2015-06-12]. (ang.).
  6. Simon Häring: Das sagt Ilham zur Trennung von Wawrinka. blick.ch, 2015-04-20. [dostęp 2015-06-12]. (niem.).
  7. Wawrinka rozwodzi się z żoną. onet.pl, 2015-04-21. [dostęp 2015-06-12]. (pol.).
  8. Marcin Motyka: Stan Wawrinka wciąż oczekuje na przeprosiny od Nicka Kyrgiosa. sportowefakty.pl, 2015-08-20. [dostęp 2015-08-31]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]