Stanisław Kukuryka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Kukuryka
Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1928 ; Zemborzyce
Data i miejsce śmierci	12 maja 2010 ; Warszawa
	Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych
Okres	od 9 października 1982; do 12 listopada 1985
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Edward Kukuryka (ur. 14 czerwca 1928 w Zemborzycach, zm. 12 maja 2010 w Warszawie^[1]) – polski polityk, minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, ambasador PRL/RP w Libii w latach 1986–1990.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Marianny. Na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie uzyskał tytuł magistra prawa.

W 1962 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lublinie (pełnił mandat do 1967). Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej^[2]^[3]. W latach 1964–1966 zasiadał w egzekutywie Komitetu Miejskiego partii w Lublinie. Był także członkiem plenum Komitetu Warszawskiego. W okresie od 1980 do 1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR.

W latach 1972–1982 był prezesem Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkalnego, a od 9 października 1982 do 12 listopada 1985 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego. Od 1973 do 1983 zasiadał w prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1976–1985 był posłem na Sejm PRL VII i VIII kadencji. Był także ambasadorem PRL/RP w Libii (1986–1990).

W latach 1983–1988 zasiadał prezydium Rady Obywatelskiej Budowy Pomnika Szpitala Centrum Zdrowia Matki Polki^[4]. W latach 1988–1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[5]. Honorowy Prezes Polskiego Towarzystwa Mieszkaniowego, współzałożyciel Stowarzyszenia Spółdzielców Mieszkaniowych i Zarządców Nieruchomości Konfederacja Warszawska, działacz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.

Zmarł 12 maja 2010 w Warszawie po ciężkiej chorobie. Został pochowany 17 maja 2010 w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 18-1-7)^[6].

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998) – za wybitne zasługi dla rozwoju mieszkalnictwa w Polsce^[7]^[8]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Order Uśmiechu

↑ Nekrolog w „Gazecie Wyborczej”
↑ Informator nr 70 Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, grudzień 2010 .
↑ Lubelska Spółdzielnia Mieszkaniowa. domyspoldzielcze.pl.
↑ „Dziennik Łódzki”, nr 104 (10320), 27–29 maja 1983, s. 5.
↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]., radaopwim.gov.pl
↑ Cmentarz Stare Powązki: Stanisław Kukuryka, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-09-14] .
↑ M.P. z 1998 r. nr 42, poz. 582
↑ Obchody 80. rocznicy odzyskania niepodległości. prezydent.pl, 10 listopada 1998.