Stanisław Rumianek – Wikipedia, wolna encyklopedia
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 5 lipca 1929 |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 102. kompania Batalion „Bończa” |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Stanisław Tadeusz Rumianek (ur. 5 lipca 1929 w Warszawie) – porucznik, uczestnik powstania warszawskiego w Zgrupowaniu „Róg” batalionu „Bończa” 102 kompanii (wraz z bratem Andrzejem).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2023)[1], Krzyż Walecznych (1944), Krzyż Armii Krajowej (1990), Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Medal za Warszawę 1939–1945, Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, Medal „Pro Memoria”, Medal „Pro Patria”[2], Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”, odznaka 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej, Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z „Rozetą-Mieczami”[3], niemiecki Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RFN (2015)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 680
- ↑ Stanisław Tadeusz Rumianek. 1944.pl. [dostęp 2017-08-01].
- ↑ Honorowi Obywatele Brwinowa. [w:] Nasze 40 lat 1973-2013. Brwinowskie Zeszyty Historyczne Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa [on-line]. Towarzystwo Przyjaciół Brwinowa, Brwinów 2013. s. 72. [dostęp 2017-08-01].
- ↑ Federalny Krzyż Zasługi dla weteranów powstania warszawskiego. dzieje.pl. [dostęp 2016-08-27]. (pol.).