Stanisława Stanisławska-Majdrowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisława Stanisławska-Majdrowicz
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1917 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 2013 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	tancerka, reżyserka
	Odznaczenia
	;

Stanisława Stanisławska-Majdrowicz (ur. 8 maja 1920 w Warszawie, zm. 28 stycznia 2013 tamże) – polska tancerka, choreograf i reżyser widowisk muzycznych.

Córka Antoniego. Założycielka i Dyrektor Zespołu Baletowego „Malwy”. W latach 1970–1978 była dyrektorem i kierownikiem artystycznym Operetki Warszawskiej. Wieloletnia członkini sekcji H Stowarzyszenia Autorów ZAiKS – Autorów Dzieł Choreograficznych, w latach 1959 –1971 pełniła funkcję sekretarza zarządu tej sekcji. Zasiadała także w Radzie Stowarzyszenia od 1997 do 2009 roku.

Promowała nowoczesność na scenie, stawiała na musical i widowisko muzyczne z rewią w roli głównej. Za jej kadencji wystawiono Zemstę nietoperza Johanna Straussa - syna z polskim librettem Juliana Tuwima, uznawaną za jedną z najpiękniejszych operetek na świecie. Wielkim osiągnięciem Stanisławskiej było wprowadzenie na scenę nowych utworów, m.in. polskie premiery amerykańskich musicali (Człowiek z La Manczy, The Music Man) czy prapremiery polskich utworów (Sen nocy letniej Marka Ałaszewskiego, Zapraszamy na rewię Bogdanowicza, Trzej muszkieterowie Czubatego).

W 2002 r. otrzymała statuetkę Terpsychory, nagrodę wręczoną z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca.

Pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 108G-3-22)^[1].